In het geheim (Flikken Maastricht)

30

'Hoe ging het met Maartje' vraagt ze als ze tegenover elkaar aan tafel zitten te eten. Hij haalt zijn schouders op 'Ik ga morgen naar haar'. Verschrikt kijkt Eva hem aan 'dat meen je toch niet he?' zegt ze boos 'wat dacht je: vandaag help ik Eva en neuk ik haar nog een keer en morgen ga ik terug naar Maartje'.
'EVA, doe ff normaal joh, hoe kom je daar nou bij' kijkt hij haar beledigd aan 'godverdomme hoe kun je zo over mij denken' staat hij met een ruk op van zijn stoel en loopt naar de keuken 'het spijt me' stottert ze 'ik weet niet wat ik dacht, ik schrok, ik was bang, vanmiddag was je best lang met haar in de keuken, ik ben zo bang om alleen te blijven' snikt ze. 'Wat heb ik nou tegen je gezegd, ik blijf voor altijd bij je' en hij neemt haar liefdevol in zijn armen 'ik wil jou Eef en niemand anders, morgen ga ik al mijn spullen ophalen en blijf ik voorgoed hier, ik hou van jou' fluistert hij de laatste woorden. 'Ik weet alleen niet of ik eerlijk moet zeggen dat wij iets hebben of dat ik hier gewoon weer een kamer heb' zegt hij twijfelend. 'We zouden eerlijk zijn Wolfs' 'ja dat weet ik maar de situatie is nu anders we kunnen voorlopig samen in de Ponti blijven, laten we er nog een nachtje over slapen' Eva knikt met haar hoofd 'ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het zit met de Ponti en het restaurant enzo' zegt ze plotseling 'Oja dat is waar, volgende week moet je naar de notaris, hij belde van de week al'. 'Oké ga je dan wel met me mee' hij glimlacht en knikt. 'Ga jij dan nu met mij mee' vragend kijkt ze hem aan 'een klein rondje langs de Maas' verduidelijkt hij zich, enthousiast springt ze op.

Samen lopen ze langs de Maas
'Wolfs'
'hmm'
'Ik denk toch dat je eerlijk moet zijn tegen Maartje anders kunnen we nooit verder en blijft onze relatie in het geheim. Op het werk zullen we het moeten vertellen en tegen onze vrienden en dan komt ze er binnen de kortste keren toch achter en dan heb je nog meer gezeik'.
'Daar heb je gelijk in maar als we het nog een tijdje geheim houden kunnen we zeggen dat het pas sinds nu is' even blijft het stil ieder in hun eigen gedachten maar dan verbreekt Eva als eerste de stilte 'maar bij Mechels maken we meer kans als we zeggen dat we al een tijd een relatie hebben, zo weet ze dat we werk en privé prima gescheiden kunnen houden'. 'Daar heb je wel een punt' zegt hij zacht en slaat zijn armen stevig om haar heen 'ik hou zoveel van jou' fluistert hij waarna hij haar zoent 'waarom hebben we dit niet veel eerder besloten, dan hadden we al veel langer...' Eva onderbreekt hem door haar zachte lippen op de zijne te drukken 'het is niet anders Wolfs, ik hou van jou en wil niet meer liegen, wat ons ook te wachten staat'. 'Kom we gaan naar huis' fluistert ze dat laatste.