In het geheim (Flikken Maastricht)

59

Zachtjes wordt er op de deur geklopt 'Eva, Eva' hoort Wolfs roepen 'Eef ze roepen je' maakt hij haar wakker. Eva mompelt wat maar echt wakker wordt ze niet. 'Eef wordt nou wakker alsjeblieft' fluistert hij weer, en doet het nachtlampje aan op het zelfde ogenblik hoort hij de deur opengaan en 1 van de meiden steekt haar hoofd om de hoek 'oh sorry' mompelt ze als ze Wolfs half in bed ziet zitten 'Eva komt eraan' zegt hij snel en ziet in zijn ooghoek dat Eva wakker wordt 'ze hebben je nodig' zegt hij haar. Snel trekt ze iets aan en loopt naar de andere kamer 'Linde huilt' zegt Sanne zacht 'ik ga wel kijken ga maar slapen' fluistert Eva en ze loopt 1 kamer verder.

'Hey Linde, wat is er meisje' vraagt Eva lief 'ik ben bang' snikt ze 'ik wil naar huis'. 'Ach meisje toch kom hier' zegt Eva zacht als ze op het bed gaat zitten en haar armen om het meisje heen slaat. 'Je hoeft niet bang te zijn het is over, hier ben je veilig en we gaan zo snel mogelijk naar huis' fluistert Eva en wrijft over haar rug. Haar schouders schokken van het snikken. 'Ik kan niet slapen' zegt ze met een bibberende stem 'als ik mijn ogen sluit zie ik weer beelden voor me'. 'Wil je er misschien over praten' vraagt Eva haar, Linde haalt haar schouders op 'dan kom je bij mij op de kamer en dan gaat Floris in een andere kamer' verbaasd kijkt het meisje Eva aan 'dat vind hij niet erg' glimlacht Eva en samen lopen ze in het donker naar Eva d'r kamer. 'Wolfs' schudt ze hem wakker en knipt het lampje weer aan 'wil jij alsjeblieft op de andere kamer slapen' fluistert ze, hij knikt geeft haar een zoen 'welterusten' fluistert hij en vertrekt naar de andere kamer. 'Zijn jullie getrouwd' vraagt Linde haar verbaasd aankijkend 'nog niet' glimlacht Eva 'maar we hebben wel plannen, niet verder vertellen hoor want dat weet nog niemand' grinnikt Eva. Zowaar verschijnt er een kleine glimlach op Linde's lippen 'leuk' zegt ze zacht. Eva knikt met een glinstering in haar ogen 'ik zal je kussen en deken nog even pakken zegt ze als ze Wolfs z'n kussen en deken op een stoel gooit, 'ga maar zitten'. Angstig neemt het meisje plaats op het bed en kijkt om zich heen 'ben ik alweer' zegt Eva en sluit de deur achter zich en geeft het beddengoed aan. Zelf kruipt ze ook snel weer onder haar eigen dekbed 'wil je mij vertellen wat er is gebeurd' vraagt Eva zacht.

Linde slikt en begint haar verhaal 'ik zat bij de kapper en zat gezellig te kletsen met de kapster, naast mij zat een jonge vrouw, haar haar zat in de verf en dat moest intrekken. Later werd mijn haar in de verf gezet en ging de kapster verder met de vrouw naast mij. Toen ze klaar was heeft ze afgerekend en is weggegaan. Toen ik na een tijdje klaar was en buiten kwam sprak die vrouw mij weer aan ze had hulp nodig ofzo iets dus ik liep met haar mee naar haar auto voordat ik het wist stapte er een man uit hield een lapje voor mijn mond en uren later werd ik wakker achter in de auto. De man stopte op een parkeerplaats ergens in België of Frankrijk en zei tegen de vrouw dat ze wat te eten moest halen en dat hij het wel verder zou afhandelen, ik schrok en was bang dat hij mij zou vermoorden, maar voor dat ik het wist had ik weer wat tegen mijn mond'. Linde snikt nu hard en de tranen stromen over haar wangen Eva neemt haar in haar armen en sust haar 'je bent nu veilig, je hoeft niet meer bang te zijn'. Nog steeds snikkend gaat Linde verder 'volgens mij heeft hij mij verkracht want toen ik weer wakker werd had ik erg pijn tussen mijn benen en lag ik in de kofferbak' zegt ze nu met rode wangen van schaamte. 'Och meisje toch' zegt Eva en knijpt zachtjes in Linde's hand 'ben je aan de pil' vraagt ze zacht en het meisje schudt haar hoofd 'dan gaan we daar morgenochtend gelijk iets voor regelen, misschien moet je ook onderzocht worden want het is nog niet zolang geleden misschien vinden ze nog sporen dat is nog beter voor het bewijs' weer barst ze in snikken uit 'dat durf ik niet' stottert ze 'ik blijf heel de tijd bij je' probeert Eva haar een beetje gerust te stellen. 'Wat kan je je nog meer herinneren' vraagt Eva weer. 'Dat ik van de vrouw op een parkeerplaats wat eten en water heb gekregen en dat ik nog 1 of 2 keer bedwelmd ben. En toen kwamen we aan en tilden ze mij uit de achterbak en moest ik mee een huis in. Ze sloten mij op in een kamer waar alleen een bed en een emmer stond en een flesje water ik hoorde de man tegen de vrouw zeggen:ik ga meteen melden dat we terug zijn, en ik hoorde een deur open en dicht gaan. Nog geen 5 minuten later hoorde ik harde stemmen die politie politie riepen, daarna werd ik meegenomen naar het bureau en met de andere meiden in 1 ruimte gezet. Er waren 2 politievrouwen die bij ons bleven en een Nederlandse politieman stelde allemaal vragen maar iedereen was bang en durfde niks te zeggen'. 'Dat kan ik me voorstellen' knikt Eva 'maar het is heel belangrijk dat jullie de komende dagen alles vertellen tegen de Spaanse politie, ik zal erbij blijven maar hoe eerder ze jullie verklaringen hebben hoe eerder de zaak kan worden afgerond en kunnen we naar huis' zegt Eva zacht, Linde knikt. 'We zullen het morgenochtend ook met de andere meiden bespreken' zegt Eva 'maar nu is het tijd om te gaan slapen, wil je hier blijven of liever naar je eigen bed' Linde haalt haar schouders op 'blijf maar liggen' zegt Eva lief en knipt het lampje uit 'welterusten, niet bang zijn hè, als er iets is maak je me maar wakker' zegt Eva nog zacht.
Die nacht is Eva nog 2 keer wakker gemaakt door 1 van de andere meiden, gelukkig duurde dit niet lang en na de tweede keer is ze voor heel even bij Wolfs gaan liggen, gewoon even zijn vertrouwde, beschermende, rustgevende armen om haar heen.