COUNTER

Hoofdstuk 13

Voor jullie aan dit hoofdstuk beginnen: Ik vertrek van zaterdag op zondagnacht voor een weekje naar Ibiza! In die week zal ik dus sowieso niet updaten. Wel wil ik zowel dit verhaal als Focus, mijn andere lopende verhaal, nog 1 keer voor mijn vertrek updaten zodat jullie nog even vooruit kunnen :) 

Waarschuwing: misschien moet je een box tissues erbij pakken...

Hoofdstuk 13

'Hebben jullie nog iets gehoord?,' vroeg Nicolai terwijl Kasper en Tess de auto instapten.

Tess zag dat Signe met tranen in haar ogen op de passagiersstoel zat en geen woord wist uit te brengen.

'Naomi heeft me ge'appt, ze is bij hen,' antwoordde Tess, aangezien Kasper zich gelijk ontfermde over zijn moeder. Hij legde zijn armen vanachter de stoel om haar heen en fluisterde wat in het Deens om haar te troosten.

'Daley en Sophie zijn al op Schiphol,' wist Nicolai te vertellen. 'Ik dacht dat ze helemaal klaar was met die drugs...'

'Ik snap er ook niets van,' zei Tess oprecht.

'Freja neemt wel vaker een pilletje tijdens het stappen,' Kasper mengde zich nu ook in het gesprek.

Nicolai hield zijn mond.

'Ik bel even mijn ouders om te zeggen...om te zeggen dat ik in ieder geval oké ben,' zei Tess zachtjes. Ze pakte haar telefoon uit haar broekzak en belde gelijk haar vader. Het duurde niet lang voordat die opnam.

'Tess? Tess lieve schat, ben je oké?'

'Pap...geen zorgen, ik was er niet eens bij,' zei Tess. 'Ik was gewoon in het hotel, Nicolai en Signe hebben me opgehaald en we zijn nu op weg naar het ziekenhuis. Naomi is ook in orde...'

'Ja, die hangt al een half uur met Tante Lotte aan de lijn,' zei Viktor gelijk. 'Dus jij was...jij was in het hotel?'

'Ja, ik had niet zo veel zin om te gaan stappen,' reageerde Tess snel.

'Je hebt geen idee hoe blij ik ben dat je eens verstandig wordt,' hoorde ze haar vader zuchten. 'Hier is je moeder, die wil je ook graag spreken.'

Waarschijnlijk had haar moeder pal naast haar vader gestaan want bijna gelijk hoorde Tess haar stem.

'Lieverd!'

'Mam, rustig! Geen zorgen, ik ben bij Nicolai en Signe.'

'Oke, goed zo,' ze hoorde hoe haar moeder haar tranen inslikte. 'Wens ze maar sterkte namens mij.'

'Zal ik doen mam.'

'Daley en Sophie zullen er ook over een paar uur zijn, die houden ons wel op de hoogte, hoef jij niet zo duur te bellen lieverd,' zei Mila toen. 'Sterkte.'

'Dankjewel mam,' zei Tess nog, toen hing ze op. Toen merkte ze as dat ze al een parkeerterrein opreden. Nicolai parkeerde snel de auto op één van de weinige vrije plekken dichtbij de ingang – een invalideparkeerplaats- zodat ze zo snel mogelijk naar binnen konden.

-

Het ergste vond Tess dat ze er allemaal niets wijzer van werd. Van de artsen, die in het Deens wel aan Nicolai en Sophie uitlegden hoe Rosie en Freja er aan toe waren. Van de bewegwijzering in het ziekenhuis, zodat ze maar achter de familie Boilesen aan moest sjokken om uit te vinden op welke afdeling ze lagen. En van de koffieautomaat, zodat ze geen idee had wat voor drankje uiteindelijk in haar plastic bekertje werd geschonken.

'Kut Automaat!,' mompelde ze toen bleek dat ze theewater kreeg in plaats van koffie. 'Kut Thee! Kut Denemarken met je kut taal!'

Boos sloeg ze tegen de machine aan en voelde toen de tranen opkomen.