COUNTER

Hoofdstuk 32

Happy Saturday! =)

Hoofdstuk 32

De laatste keer dat Tess bij de buren langs was geweest, was minstens zo'n vijf jaar geleden. Vroeger speelde ze er nog weleens als haar ouders van huis waren, maar aangezien Esmee enig kind was en een paar jaar jonger dan haar had ze er nooit echt warme herinneringen aan overgehouden.

Maar nu stond ze toch voor de voordeur van de familie van Duinen. Even twijfelde ze, maar uiteindelijk drukte Tess op de bel. Het duurde niet lang tot er open werd gedaan.

'Hallo Tess, dat is lang geleden,' mevrouw van Duinen deed open en leek positief verrast.

'Hallo mevrouw van Duinen,' glimlachte Tess vriendelijk naar de vrouw die dezelfde grote groene ogen had als Esmee. 'Dat klopt ja! Ik kwam eigenlijk voor Esmee, is ze thuis toevallig?'

'Ach meisje, noem me gerust Marloes!,' gniffelde Marloes terwijl ze Tess binnen liet. 'Ze is boven, al dagen eigenlijk...de trap op en dan de eerste deur links.'

Tess knikte. 'Bedankt.'

Langzaam liep ze de grote trap op en bestudeerde ondertussen de familiefoto's die aan de muur hingen. Hoe hoger ze kwam, hoe recenter de foto's werden, en dat was vooral aan Esmee goed te zien.

Uiteindelijk was ze boven en klopte ze op de deur die Marloes beschreven had.

'Ja?'

'Hey Esmee, Tess hier...,' zei Tess voorzichtig.

De deur ging abrupt open. Esmee stond nu voor haar. Haar lange bruine haar zat in een weelderige knot en op haar kleine wipneus stond een grote bril.

'Tess...ik had je niet verwacht,' zei Esmee geschrokken.

'Weet ik,' knikte Tess. 'Mag ik binnen komen?'

Esmee knikte enthousiast. Tess liep de kamer in en keek even rond. Elk meubel leek wel een andere felle kleur te hebben, van knalgeel tot hemelsblauw, maar toch paste het allemaal bij elkaar.

'Ik wilde even met je praten,' kondigde Tess aan. 'Over Finn.'

'Heeft hij je gestuurd?,' vroeg Esmee.

Tess schudde haar hoofd. 'Nee dat niet.'

Esmee leek teleurgesteld.

'Maar ik zie wel hoe erg hij je mist,' zei Tess snel.

'Hij wil niets meer met me te maken hebben,' fronste Esmee. 'Ik wil heel graag met hem praten maar hij negeert me gewoon.'

'Waarom doet hij zo?,' vroeg Tess. 'Zijn jullie met ruzie uit elkaar gegaan?'

'Heeft hij niets verteld over waarom het is uitgegaan?,' Esmee's mond viel open.

Tess schudde haar hoofd. 'Alleen dat het al een tijdje slechter ging.'

'Ja, omdat hij vreemd ging,' zei Esmee fel. 'Hij beloofde elke keer dat het nooit meer zou gebeuren, maar toch betrapte ik hem elke keer weer. Uiteindelijk was ik het zat en heb ik het uitgemaakt.'

Tess schrok even. Haar broertje die vreemdging?

Esmee ging op de rand van haar bed zitten en keek Tess aan in de hoop op een reactie.

'Dat had ik niet achter hem gezocht,' bekende Tess.

'Ik ook niet,' gaf Esmee toe. 'Je vertrouwt iemand voor 100% en dan blijkt dat diegene dag in dag uit tegen je liegt.'

Tess pakte de rode bureaustoel erbij en ging tegenover haar zitten. 'Waarom doet hij zoiets in hemelsnaam?'

Esmee zuchtte diep en keek even weg. 'Omdat ik nog geen seks met hem wilde...'