COUNTER

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 21

Die avond zat Tess uren alleen op haar kamer. Ze wilde Kasper een appje sturen, maar wist tegelijkertijd niet wat ze moest typen. In plaats daarvan herlas ze zijn appje dus honderden keren. Tussendoor huilde ze. Ze miste Rosie. Rosie zou precies hebben geweten wat ze moest doen nu. Rosie had altijd geweten wat Tess moest doen. Nu ze er niet meer was besefte Tess pas hoe erg ze altijd op haar beste vriendin had gerekend.

'Al reactie op je post?,' Finn stak net zijn hoofd om de deur toen Tess weer even wat gekalmeerd was.

'Mijn post?,' vroeg Tess. Ze zat achter haar bureau wat door Pinterest te scrollen.

'Van dat ding,' Finn knikte naar de gigantische pandabeer die in de hoek van haar kamer stond. Ze was er nog niet aan toegekomen om hem weg te doen.

'Niets, alleen wat websites en zo die denken dat we weer samen zijn,' Tess haalde haar schouders op. Ondertussen kwam Finn haar kamer in en ging op haar bed zitten.

'En die Engelse chick?,' wilde Finn weten.

'Ik hoop dat Levi daar nu veel gezeik mee heeft,' zei Tess monotoon. Eigenlijk boeide het haar helemaal niet meer zo veel. Wat nu boeide was het feit dat Rosie nooit meer terug zou komen en haar kansen met Kasper ook weg waren.

'Kom eens hier,' zei Finn.

Tess deed wat hij zei en plofte naast hem neer.

'Je mist Rosie he?,' vroeg Finn.

Tess knikte.

'Weet je, toen ik klein was was ik verliefd op haar,' vertelde Finn.

'Wat?,' Tess leek nu een soort van wakker te schrikken. 'Wanneer?'

'Toen ik 12 was ofzo,' lachte Finn. 'Het sloeg helemaal nergens op hoor.'

'Schattig,' vond Tess.

'Pap en mam willen misschien toch nog op vakantie,' zei Finn toen. 'Maar ik wil alleen mee als jij mee gaat.'

'Ik dacht dat mam het druk had deze zomer met dat onderzoek dat ze doet?'

'Ze vindt het belangrijk om met het gezin er even tussenuit te gaan.'

'Gaan we naar Barcelona?,' wilde Tess weten. Ze gingen er elk jaar bijna wel heen, aangezien haar ouders er nog steeds een huis hadden.

'Volgens mij wel,' antwoordde Finn. 'Ze zullen morgen wel vragen of je meegaat. Zeg maar ja.'

Tess gniffelde. 'Gaat Esmee ook mee?'

'Dat is de volgende op mijn lijstje om te overtuigen,' zuchtte Finn.

'Wil ze niet mee dan?'

'Nog niet.'

'Waarom niet?'

'Omdat jullie vrouwen de moeilijkste wezens ooit zijn,' Finn rolde zijn ogen. 'Het ene moment vertelt ze me over hoe ze met me wil trouwen later, en het andere moment weet ze niet of we een toekomst hebben.'

Tess fronste. Ze had geen idee dat er dit soort dingen speelde tussen Finn en Esmee.

'Geen zorgen, het slaat allemaal helemaal nergens op,' zei Finn. 'Ga nou maar gewoon mee, oke? Aan Luuk heb ik ook niets.'

'Nou! Luuk is hartstikke lief voor je!,' vond Tess.

'Maar die gaat niet met mij mee op stap,' zei Finn. 'Dit zijn de enige weken voor mij dat het kan.'

'Ik weet niet of ik wel met je mee ga op stap,' reageerde Tess. 'Al dat nutteloze gefeest...ik heb er nu mensen letterlijk aan kapot zien gaat...ik heb er echt geen trek meer in.'