Because of you (On going)

Chapter 12: I am not for him

Alexis POV

                  Diretso kung iminulat ang mga mata ko ng maramdaman ko na hindi ito ang kuwarto ko, dahil malamig ang lugar na ito at ang kuwarto ko ay hindi aircon, kung hindi ay isang electricfan lang at lalo na rin sa mga unan na hindi naman kasing bango kagaya ng mga unan ko na bumango lang ng dahil sa downy, dahil mas mabango at malamig ang lugar na ito. 

         Bumangon ako at bigla akong napahawak sa ulo ko at diretsong hinimas himas yon, "Ano bang nangyari sa akin." Pabulong kung sabi habang patuloy pa rin ako sa paghimas 'nun. 
      At sa biglang nagflash-black ang mga pangyayari rito sa mga utak ko. 

  Napahawak ako sa mga bibig ko, habang umuosok ang mga usok rito sa mga tenga ko, nagagalit ako at naiinis, at lalong nanghihinayang kung bakit ako nagpapa-uto sa isang pa-uto. Walang hiya, ang kapal ng mukha, i hate him, i hate him so much! VERY MUCH! He's a traitor! 

         Pero dapat kung gawin 'to, para hindi niya magawa sa akin ang mga bagay na 'yon. Gulat akong napalingon sa pinto ng may nagbukas 'nun, nakita ko ang nakangiti at ang masayang mukha ni Dave habang may dinala na pagkain. "Good morning, beautiful lady." Sabi niya pero ngumiti lang ako ng pilit, habang sa loob ko ang ngiwi at gusto nang sumuka. 

       "Yuck!" Bulong ng bahagi ng utak ko. 

"Morning din." Sagot ko na rin sakanaya, "Hmm, kain ka na?" Nakangiti siya habang inilapag ang mga pagkain sa tabi ko, "Salamat." Maikling tugon ko sakanya. Hindi ko kinain ang pagkain na inilapag niya, at patuloy pa rin akong nakatitig dun. "Kain kana?" Napatingin ako sakanya, habang naluluha na ang mga mata ko, "B-bakit mo ginawa 'to sa a-akin D-dave?" Mangiyak-ngiyak kung sabi, imbis na sumagot siya ay tumawa lang siya at dahil doon umusok ang mga dugo ko, "SAGUTIN MO AKO, DAVE HA! BAKIT!?" Sigaw ko, hindi ko na talaga kaya ang sakit na nararamdaman ko. 

           "Ginawa ko to dahil ganito kita kamahal, kaya kitang agawin kahit kanino. At ngayon, naagaw na kita.." Dahil sa sagot niya ay mas kumulo ang mga dugo ko sa loob, "Tatanungin kita Dave, naging masaya kaba dahil sa ginawa mo? Ha? Imagine, hindi kita mahal Dave, Hindi--" Hindi ko natuloy ay dapat kung sasabihin dahil sa biglang pagwasak ng vase sa gilid, "ANO BA DAVE!" Sigaw ko at tumayo, "HINDI PA BA MALINAW HA? M-mahal kita Zuchi, k-aya, kahit hindi mo ako m-mahal, please.. ito nalang ang dapat kung gawin para mapa-saakin ka.. dahil kung ayaw mo... b-baka pwede kung gawin ang dapat kung gawin.." Nagulat ako dahil sa sinabi niya sabay kuha sa kutsilyo, "Na, ang mawala n-nalang sa mundong 'to." Patuloy niya, kinabahan ako sa kanyang sinabi tsaka kinuha ko ang kutsilyong dapat niyang ilaplap sa kanyang mga leeg, ayokong magkaganyan siya ng dahil lang sa akin, naiyak na ako dahil sa kaba. 


 "A-ano ba Dave, wag mo namang patayin ang sarili mo dahil sa akin." Mautal utal kung sabi habang tumutulo ang mga luha sa mga mata ko, Nagulat nalang ako ng bigla siyang lumuhod sa harap ko, "P-please, Zuchi.. tutunan mo naman a-akong m-mahalin, mahal na mahal kita.. please.. kung hindi mo kaya, kahit simpleng pinaparamdam mo nalang sa akin na mahal mo ako, kahit na h-hindi." Sabi niya kaya naiyak nalang ako, dahil sa sinabi niya ay napilitan akong sagutin siya na.. "Oo, s-sige, b-basta sekreto l-lang ang relasyon na 'to Dave." Sabi ko, tumayo siya habang tumutulo ang mga luha niya, "S-salamat Z-zuchi." 



         -- 

Pagkatapos ng mga pangyayari ay umuwi na ako sa bahay namin, "Salamat, Dave." Sabi ko at nginitian siya ng pilit, hanggang ngayon ay napipilitan parin ako sa naging desisyon ko, pero kailangan ko talagang gawin 'to. "Sige, Bye na Zuchi.." Nakangiting sabi niya, "Ingat ka." Pahabol ko habang kumakaway, pero sa hindi niya alam, ang lahat ng pinapalabas ko ay isang plastic lamang, at hindi 'yon maging totoo. 

 Dahil si Marvin lang ang mamahalin ng puso ko, at wala ng iba.. 


                Pumasok na ako sa amin at nakita ko si Nanay na nakahawak sa noo niya habang nakatitig sa picture ko, "Nay?" Sabi ko, gulat na napatingin sa banda ko si nanay at diretso siyang lumapit sa akin at niyakap ako, "Anak! Saan kaba galing ha? Hinanap ka namin sa amin ng kapatid mo, nag-alala kami sa iyo?" Ramdam ko ang pag-alala sa mga mata ni nanay habang sinasabi niya 'yon, "Sorry po 'nay, natulog lang po kasi ako sa bahay ng bago kung kaibigan." Nakangiti kung sabi, kahit na nagsinungaling ako. "Bakit hindi ka nag-paalam, sus.. tingnan mo paiyak na ako neto." Sabi ni nanay, "Sige basta sa susunod ha? Magpaalam ka, hindi 'yong masyado mo akong pinapaalala, oh siya sige, pumasok ka na at magbihis ka na ng suot mo." Sabi ni nanay, kaya pumunta na ako sa silid ko at diretsong umupo. 


 Inalala ko ang lahat ng nangyari kahapon at kanina, at sa tumulo ang mga luha ko, hindi ko lang talaga makuha na trinaydor ako, at kung bakit ko ginawa ang desisyong ito. 

            Masakit, pero kailangan kung tiisin.. 


  Because totally, i am not for him, i am not for Dave, Alexis is only for Marvin..