Because of you (On going)

Chapter 38: The CEO

Hindi ako makapaniwala, kinakabahan ako.. Ang lakas nang tibok nang aking puso sa bandang ito.. Siya, Siya ang CEO nang hospital na papasukan ko, paano na 'to? Maganda na rin ito, pero ang tanong? Kukunin kaya ako nang lalaking mahal na mahal ko na..

Sinaktan ko? 

Possible kayang kunin niya ako? 

"Take a sit, miss.." Seryosong sabi niya, napakurap ako habang nakatingin sakanya.. Tinuro ko ang aking sarili, "Hey?" 

"Huh? A-ah, eh? A-ako po?" Tanong ko habang kinurap kurap ko ang aking mata, luminga linga ito at ibinalik ang tingin sa akin, "Sino pa ba?" 

Hindi na ako nagsalita at umupo na ako sa upuan, "Thank you, Dave." 
"Don't call me Dave, Call me sir, Hindi naman tayo magka-ano-ano.. Don't be so feeling closed, your just applying, don't you have manners?" 

Unti unting nawasak ang puso ko at parang gusto kung umiyak sa harap dahil sa narinig ko, galing 'yon sa kaniyang bibig at ang parang pinipiga ang puso niya dahil sa sakit.. 

"S-sorry, sir Dave." Sabi ko habang nakatingin sakaniya pero ikinunot niya lang ang kaniyang noo sa akin, "Give me the papers." Sabi nito dali dali ko namang kinuha ang mga papeles sa bag ko at nang makuha iyon kaagad ko itong binigay.. 

Matagal tagal rin na sinuri iyon ni Dave hanggang sa natapos ito at kaagad na tumayo, "No." Para siyang binagsakan nang langit at lupa dahil sa narinig niya, parang nagslo-slowmotion ang lahat nang nangyari, bumagsak na ang puso niya.. gumuho pa ang mundo niya. 

"W-what, s-sir Dave? B-bakit?" Nagtatakang tanong niya habang nanlulumo siya at unti unting nanubig ang kaniyang mga mata na gusto na niyang umiyak sa harapan pero pinipigilan niya lang, ayaw niya kasing ipapakita ang kahinaan niya lalong lalo na sa taong mahal na mahal niya na ngayo'y ganito ang trato sakaniya na para bang galit na galit ito. 

"You may now leave." 

Gusto niyang tumayo na para mailabas ang ulang nagbabagyo sa kaniyang mga mata pero parang may rugby ang upuan na para bang ayaw siya nitong patayuin, "Ano pang hinihintay mo?" 

Isa ito sa ayaw niya ngayong araw at mukhang aabot pa ito sa susunod na araw, mukhang makakapag-abroad nga siya nito dahil hindi siya kinuha sa hospital na 'to. Mukhang mapapalayo na nga siya sa pamilya niya, sa kaibigan niyang si Nekelly, at lalong lalo na kay Dave. 

But she can't accept kung bakit hindi siya tinanggap, gayong okay naman ang lahat nang papeles.. na test na siya sa lahat, may natulungan na rin siya. Pero bakit ganito ang bagsak niya? Dahil lang ba, ayaw nito sa kaniya? 

No, hindi iyon maari. Kailangan niya munang alamin ang dahilan nito.  Kailangan. 

"First, sir.. I need to find out kung bakit hindi ako natanggap, bakit sir?" 

Tumitig ito sakaniya na para bang pinapatay siya nito sa mga titig. 

Tumayo ito at lumapit sa akin, kinakabahan ako at para akong kinakapos nang hininga at anytime para na akong hihimatayin. Ang lakas nang tibok nang puso ko habang papalapit nang papalapit siya sa akin, ako naman ay paatras nang paatras hanggang sa namalayan ko nalang na nakasandal na ako sa pader, and there he was. 


Kinorner niya ako gamit ang dalawa niyang braso, kinulong niya ako. "Because you are not worth it to work here." Simple niyang sabi, sa simpleng salitang iyon. Gusto ko siyang sampalin. Nangangati ang mga kamay ko at para akong naha-highblood sa pagkakataong ito. 


"No sir, that is not a valid reason na hindi ako karapatdapat!" Sumigaw na ako, hindi ko na kaya. Hindi niya dapat gagawin sa akin ito, nasasaktan rin ako. Hindi lang siya, "Look, alexis. Stop torturing me!" Sigaw niya, hindi ko maiintindihan. "I am not torturing you, Dave!" Hindi ko na rin kaya, tumaas na ang frustasyon ko. 


"I said, don't call me Dave! Call me sir, i'm the CEO here, your just a employer!" Nanlaki ang mga mata ko dahil sa kaniyang sinabi, "So, yeah? So tanggap na pala ako." Sarcastic kong sabi, nakita ko rin ang panlalaki nang mga mata niya. "No, your---" Hindi ko siya pinatuloy sa dapat niyang sabihin.. "Thank you sir, at least now i know that i am now one of your employees." At kinuha ko na ang bag ko at handa na sanang lumabas sa opisina nang hinigit niya ang mga braso ko dahilan para mapaharap ako sakaniya, at hindi lang iyon.. dahilan para maglapat ang mga labi namin pareho. 


Hindi ko na magawang ipikit ang mga mata ko at habang magkalapat ang mga labi namin ay nakapikit lang siya at parang dinadamdam niya ang halik sa kiss namin, unti unti ko nang ipinikit ang mga mata ko pero kumalawa siya. 

Nanatili akong nakatulala sa kawalan habang nakatingin sakanyang nakatitig parin sa akin, napahawak ako sa aking mga labi. "Look, i'm sorry." Sabi niya, napatitig ako sakaniya. "So, ganoon nalang 'yun?" Tanong ko sakaniya, "Yeah, simple. That kiss is nothing." Nagulat ako sa kaniyang sinabi, tumaas na naman ang presyon ko. "No! That kiss is means to me!" I said, but he's face just stare at me widely.. walang emosyon. Wala! 


"I'm sorry, but that's nothing. You can now leave." At tumalikod siya, Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko. "I said leave." Nagkaroon ako nang ulirat at napakurap kurap. Hindi na ako nagdadadalalawang isip pang sampalim siya, bagay lang sakaniya iyon. 


"What is that for?!" Kunot noo niyang sabi habang nakahawak sa kaniyang namumulang pisngi, "That is for kissing me! That is so much means to me, but only nothing for you! You moron." At mabilis akong nag martsa palabas nang opisina na iyon. 


Nang makalabas ako doon, pumara na ako kaagad nang taxi at umuwi kaagad nang bahay. Nang makauwi naman ako, sinalubong kaagad ako ni Nekelly. Malapad ang kaniyang ngiti sa labi habang kasama niya si Marvin, nandito sila ngayon sa Salas nang bahay habang ang kaniyang mga kamay ay pinagsiklop. 


Kita ko ang saya sa mga mata nila habang nakaganoon sila, napangiti nalang ako para sakanila, masaya ako para sa best friend ko at kay Marvin. Sana sila na talagang dalawa. 


"Best friend! Hi!" Lumapit ako kay Nekelly at nakipag beso-beso. Matapos iyon ay napatingin ako kay Marvin, nakangiti siya at kita ko sa mukha niya ang senseridad. "Siguraduhin mong hindi mo sasaktan ang kaibigan ko ha? Marvin. Kundi, patay ka sakin!" 


"Oh siya tara, sa kusina.. Beshy, Marvin." 


Masaya ako para sakanila.