Sen Misin İlacım

35.Bölüm

Merve'nin ağzından :

Serenay'ı gerçekten çok merak ettim. Bizi Murat'la evden göndermişti. Biz de yarım saat sonra eve gitmeye karar verdik. Telaşlanmıştım çünkü Serenay evdeki herkesi başka bir yere göndermiş.

"Hızlı sür Murat hadi ya"

"Ne sinirleniyorsun Merve ya kaza mı yapalım"

"Özür dilerim Murat ben sadece Serenay için endişeleniyorum. Kızdan Hilmi'den sonra hemen düzelmesini bekleyemeyiz."

"Haklısın aşkım umarım şu an iyidir"

"İnşallah be Muratım"

Eve geldiğimizde koşa koşa kapıya gittim ve art arda 5 kere zile bastım. Murat yanıma gelince de o da zile bastı ama açan kimse olmadı. Beni bu durum o kadar korkutmuştu ki kapıyı yumruklamaya başladım aynı zamanda Serenay diye bağırıyordum. Ama be ses var ne de soluk.

"Murat bir şey yap kırsana şu kapıyı" diye çığlık çığlığa ağlıyordum.

Murat da kapıyı kırmaya çalışıyordu. Birkaç kez denedikten sonra kapı kırıldı ve hızlıca içeri girdik. Tek tek odalara bakarken hafif yarım kapalı bir oda gözümüze çarptı. Kapıyı hırslıca ittirdim fakat yerde kanlar içinde yatan Sero ' yu görünce yere diz çöküp bağırmaya başladım. Hıçkırıklarım evi sarsar derecesine kuvvetliydi. Murat hemen yanıma geldi ve Seromu kucakladı. Arabaya koşarken ben sakinleşip bir de eğer iyileşirse birkaç parça kıyafet alıp öyle geleceğimi söyledim.

Murat giderken Serenay'ın intaar ettiği odada yerde bir zarf gördüm. İçini açıp okumaya başladım. Zarf yavaşça elimden düştü.

Hayır be Serom bizi böyle bırakıp hiç bir yere gidemezsin. Nedense içimde Serenay'ın durumunun iyiye gideceği gibi bir his var. Hadi hayırlısı.

Yoldan geçen bir taksi buldum ve hastanenin yolunu tuttum. Taksinin içinde geçen zaman 3 Asır gibiydi. Hadi be adam daha hızlı sürsene!!

Ufacık bir bölüm yazayım dedim. Hikayeye ilgi duyulmaya devam ederse hikaye tüm hızıyla devam edecek. :)