Pazartesi sendromu olanlardan olmasam da ilk defa bir pazartesiden nefret etmiştim. Okuldaki hemen hemen herkesin Berkin proje ödevi sayesinde bütün bir çeteyi yakalattığı öğrendi. Çete başının benim babam olduğunu öğrenenler de dönüp bana bakıp duruyordu. Hatta çizim hocam bile derste bana bir iki kere dertleşecek birine ihtiyacım olursa gönül rahatlığı ile ona gidebileceğimi söylemişti. Vay be, bu tür olayların Lisede bittiğini düşünmüştüm hep meğersem Üniversitede olduğu gibi devam ediyormuş.
Zeynep disiplin hocası ile balo salonunu nasıl düzenleyeceğimizi ve nasıl süsleyeceğimiz hakkında bilgi almak için dersten erken çıkmıştı. Tabi bütün bu olanlar bizi okulda yaptığımız bana asırlar öncesiymiş gibi gelen kavga yüzünden aldığımız cezayı ortadan kaldırmamıştı. Üç gün sonra okulda yardım amaçlı balo düzenlenecekti ve salon hala bomboş duruyordu.
Koridorda yürürken bana bakan gözleri ve arkadaşını dürtükleyerek beni gösterenleri görmemezlikten gelmeye çalışsam da yine de bir müddet sonra insanın moralini boza biliyordu bütün bu ilgi alaka.
Okulun bahçesine çıkan kapıya doğru yürürken birden karşıdan bana doğru yürüyen Muratın kız kardeşini gördüm. Fakat o beni görmüşe benzemiyordu. Tam yanımdan geçecekken bile isteye onun koluna çarptım.
Bunu yapmış olamazsın?
Vallahi yaptım bile.
"Önüne bak san...."
"Pardon ya" diyerek onu fark etmemiş numarası yaptım.
"Sen" dedi bana bakarak.
"Ben?"
Sarı saçlarını arkasına atarak "Abimin mahkemesinde ne işin vardı?" diye sordu.
"Beraber yargılandığı kişi Poyraz benim kuzenim'' diye açıklamada bulundum.
"İkisininde pişmanlıktan dolayı para cezası ile çıka bilmeleri ne güzel değil mi?" diye sordu imalı bir şekilde. Aslında bu bir soru değildi, bunun farkındaydım fakat soru olarak sorduğu için benden de bu yönde cevap alacaktı.
"Evet, bence ikisi de oldukça şanslılar" diyerek bir adım doğru öne attım ve konuşmayı sonlandırmak için gidecektim ki birden durup ona döndüm ve "Abin sırf kendi kıçını kurtara bilmek için hepimizi yaktığının umarım farkındadır, ona selamımı söyle ve bu dediklerimi bire bir ilet. Sonuna da hayatında başarılar dediğimi söylersin" dedikten sonra arkama bile bakmadan okulun kapısından bahçeye doğru çıktım.
Murat ile Poyraz ikisi de pişmanlıktan ve Ailelerinin zorlamalarından dolayı bu işin içinde oldukları için ikisine de Para cezası ile hapisten çıkma kararı verilmişti. Gerçi Para az bir miktar değildi tamı tamına 200.000 bin TL. Dile kolay. Fakat Annem ile Ahmet amca bankadan kredi alarak bu parayı çekmiş ve evdeki arabanın birini de satarak Poyrazı oradan çıkartmışlardı.
Poyraza 2+1 ev kiralamıştı Ahmet amca ve bu hafta Berkte oraya taşınacaktı. Annem Berki sadece bu evden taşınmak şartı ile affetmiş ve ilişkimize karışmayacağına dair söz vermişti. Tabi Berkte Annemin ilişkimizi onaylayacağını duyduğu gibi bu teklifi kabul etmişti.
Anneme hemen hemen o gece her şeyi anlatmıştım, sanırım tek anlatmadığım şey Ahmet amcanın Berk ile benim ilişkimden haberdar olduğuydu. O kısmı hepimiz pas geçmiştik. Buda bizim küçük sırrımız olarak kalacaknış gibi duruyordu.
Bahçeye çıktığım gibi Berkin bana doğru yürüdüğünü gördüm ve ona kocaman sırıtıp kucağına doğru resmen koştum. Biliyorum normalde asla böyle şeyler yapan bir insan değilimdir ama konu Berk olunca bütün dünyam alt üst oluyordu. Seviyordum onu başka türlüsü elimde değildi. Kendime hakim olamıyordum kendime, ne kadar uzak durmaya zamanında çalıştıysam da ondan uzak olmaya dayanamıyordum. Ben uzaklaştıkça o yakınlaşıyordu bana.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Biri Bizi Durdursun (TAMAMLANDI)
Narrativa generale"Seni o otelin lobisinde ilk gördüğüm gün asla senin ile ilgili böyle düşüncelere sahip olabileceğimi düşünmezdim. Sadece aksi ve mızmız kızın tekiydin benim gözümde, ama birde şimdi sana bakıyorum ve karşımda kalbime asla söz geçiremediğim bir kız...
