PARS

26.Bölüm

Bu bölümü @fethiye1978'e ithaf ediyoruz. Bu bölüm senin için canım.

Şule'nin Ağzından

Pars'ın davranışları artık çileden çıkmıştı. Bana,anneme babama,en yakın arkadaşı Doğukan'a hatta Azra'ya bile ters davranıyordu. İlaçlarını güç bela içiyordu. Odasındaki oyuncak araba koleksiyonunu kaldırtmıştı. Anneannem bir hocaya göstermeyi düşünse bile anneme o işler tersti.

Kursa gitmeyi bırakmıştım kazadan sonra. Demir bir kaç kez arayıp neden gelmediğimi sormuştu nedenini öğrenince de geçmiş olsuna gelmiş her gün aramıştı. Aramızdaki ilişkiye bir isim veremiyordum. Yani bir kere öpüşmüştük,beni kıskanmıştı,her gün arıyordu ama bunlar yeter miydi ki ?  İlla dile getirmek gerekiyor mu ? Yani gerekiyor ki bulunduğumuz durumdan bir şey anlamıyorum.

"Abla!"diye adını layıkıyla taşıyıp kükreyen Pars'a aynı şekilde"Ne böğüyorsun ne var"diye karşılık verdim. "Yarın okula gidicem ama formalarım ütülenmemiş." "Tamam Aysel Abla'ya söylerim." Kaşlarını çatıp"Aysel Abla kim ?" dediğinde "Yeni çalışanımız. Dün başladı." "İyi söyle."deyip odasına çıktı. Dikişlerini dün aldırmıştı ama sinirlerini aldırsa daha iyi olacaktı.

Titreyen telefonumu sehpadan alıp açtım. Arayan Demir'di.

"Efendim."

"Müsait misin."

"Müsaitim."

"İşin yoksa akşam yemeğini birlikte yiyelim diyecektim."

Biraz düşünür gibi yaptım."Olur bana uyar. Hem evde olmaktan daraldım biraz."

"Tamam o zaman seni bir saat sonra alırım."

"Tamam. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatır kapatmaz ayağı kalkıp "Ben ne giyeceğim şimdi."deyip odama çıktım.

***

Bir saat sonra Demir ile bir restorana gelmiş siparişlerimizi vermiştik. "Buraya ilk defa geliyorum."deyip etrafı incelemeye başladım. Sade ama hoş bir havası vardı. Lüks bir yer değildi. Duvarlarda bir çok tablo vardı. Masalar beyaz sandalyeler kırmızı rengindeydi."Buraya sık gelirim ama tek gelirdim. Seninle gelmek istedim." Gülümsemekle yetindim. Siparişlerimiz gelince ikimizde yemeklerimizi  yemeye koyulduk. "Pars nasıl oldu." "Burnumuzdan getiriyor sağolsun." Gülüp "Abimde trafik kazası geçirmişti tam bir ay boyunca asabi davrandı. Motorlu hiçbir araca binmedi. Sonra yavaş yavaş düzeldi. Biraz daha sıkın dişinizi." "Geçmiş olsun." Başını salladı. "Sevgilisini bile umursamıyor. Kıza öyle söylemiş halbuki onun için yapamacağı hiçbir şey yok." "İyileşince bu yaptıkları için pişman olur. Şimdi hepinizin anlayışlı olması lazım."Böyle ilgili konuşması hoşuma gitmişti. "Öyle."dedim iç çekerek.

Aniden masaya eğilip "Sana bir şey sormak istiyorum."dediğinde onun gibi eğilip "Sor"dedim.
"Benimle misin"dedi aniden "Ha" diye bir tepki vermiştim önce Halime gülüp "Benimle misin diyorum."dediğinde şaşıp kalsamda yutkunup ne dediğini anlayınca başımı salladım. "Güzel. O zaman ilk işim dolabındaki etekleri yakmak olacak."deyip arkasına yaslandı.

***

Azra'nın Ağzından

Mutfaktan gelen koku beni cezbederken adımlarımı mutfağa yönlendirdim babam yemek yapıyordu. Gülümseyip "Annem nerde baba"dediğimde bana bakıp gülerek"Ananın günleri bitmiyor kızım gün dediğin gündüz olur akşam gün mü olurmuş."deyip kurduğu cümleye yüzünü buruşturdu. Haline gülüp kapı pervasızına yaslandım. Annemin önlüklerinden birini takmıştı. Bu önlüğü ona ben almıştım. Gri renginde önünde kırmızı havlu asılı öpücük dolu bir önlükte üstüne de 'Bizim Evin Ahçısı"yazıyordu. Dudaklarımı birbirine bastırıp ciddi olmaya çalıştım. "Ne yemek yapıyorsun."deyip yanına yaklaştım. Babam alayla gülüp"Sen seversin"deyip ocaktaki tavayı gösterdi. Menemen yapıyordu. Ve ben hiç sevmezdim. Babama 'sen ciddi misin' bakışları attım. Babam gülüp kendince yine şarkı sözlerini değiştirip söylemeye başladı.
"Bir garip yolcuyum miğde yolunda yolunu kaybetmiş ama birazdan bulcam"deyip ocağı kapatıp tavayı masaya koyup ekmek Bandırmaya başladığında kahkaha attım. Babam aç kalmamalıydı. Kendime sandviç yapıp babamın karşısına geçip oturdum. Babam ağzı dolu konuşmaya başladı "Kübra aradı sana ulamamış bize gelcek birazdan abisi getirir."deyince "Şarjım bitmişti. Önceden demişti ama unutmuşum." Sandviçimden bir ısırık alıp çiğnemeye başladım. Zil çalınca ayağı kalkıp mutfak kapısına doğru yürüdüm mutfaktan çıkmadan önce ağzım dolu bir şekilde "Baba"diye sesledim. Babam bakınca ağzımı açıp gösterdim. Babam annem gibi ayağındaki terliği çıkarınca mutfaktan kaçtım. Zar zor yutkunup kapıya koştum. Babam ve annem birbirlerine benziyorlardı. Gülerek kapıyı açtım. Kübra gelmişti. Beni önce bir süzüp "Gün geçmiyor ki Azra yine yemek yemesin."deyince ağzımdaki biraz kalan lokmayı da ağzımı açıp ona gösterdim. Yüzünü buruşturup eliyle beni iteleyip "Çekil şurdan teyzem seni kazayla yapmış olmalı"deyip salona geçti. Mutfaktan gelen kırılma sesi ile "Baba sağ mısın."diye seslendim. " Sıçtı Cafer bez getir cıvık sıctı tez getir"deyince kahkaha attık Kübra ile. Bu babamın lügatında 'bir şey döktüm bez getir demekti.' Hızla bir bez alıp mutfağa gittim. Babam annemin vazosunu kırmıştı. "Üçüncü Dünya Savaşı çıkmama ümidi ile"deyip babam kırılan camları toplarken ben de yerdeki suyu silmeye başladım. Çiçek çoktan Hakkı rahmetine kavuşmuştu. Bugun yüzüme güldüren babama bakıp işlerimiz bitince onu öpüp Kübra ile odama çıktık. Küçükkende yaptığımız gibi yatağıma uzanmış ellerimizi başımızın altında birleştirip tavanı incelemeye koyulduk. "Dökül"dedim Kübraya bakıp. "İki saattir bir şey diceksin kıvranıp duruyorsun."dediğimde  bana bakıp "Hani Pars'ın kuzeni var ya" Pars'ın adını duyunca yüzüm düşsede "Evet,Oğuz. Ne olmuş ona." "Kafede tanıştığımızdan beri konuşuyoruz." "Hııım"dedim. Gülüp "Hoş çocuk." "Sadede gel kuzen"dediğimde yatakta doğrulup "Çıkıyoruz biz" ani bir şekilde yatakta oturup "Kız ne çabuk"dedim gülerek. Omuz silkti. Pars'la aralarını yapmaya çalışmıştık başarmıştık da görünen o ki. Acaba onun haberi var mıydı. Yüzümü düşürüp yatağa yeniden uzandım sesli bir şekilde of çektim. "Oğuz olanları anlattı." Kübraya bakıp "Ne yapıcam bilmiyorum." "Biraz sabır"deyip yanıma uzandı. "Sabırlı bir insan olmadığımı biliyorsun anlayışlı olmaya çalışıyorum ve anlayışımda bir yere kadar biliyorsun." "Biliyorum Pars sınırlarını zorlamasa iyi eder"