Hindi Sana ( #1 Grandenas Trilogy)

Kabanata 23

Kabanata 23

It's January 23, in the afternoon. Bumaba na ako para kumain. Simula kahapon ay hindi pako bumababa. Hindi nako kumain ng dinner dahil nakatulog ako sa kakaiyak. Tapos napuyat naman ako kagabe dahil natulog ako maghapon kaya tanghali nako nagising.

Sinadya ko narin magpalate para hindi ko maabutan sila Papa.

Umupo na ako sa lamesa. Tahimik din kasi hindi tumutunog yung tv dahil hindi naglalaro si kuya.

I suddenly feel lost.

Napaisip ako ng magiging buhay ko kapag kasama ko si Peter. Will i be happy with him? Of course not. He's a jerk. Asshole too.

****

"Z-zam.. W-we're having a dinner with the Lim.." Si Mama mismo nagsabi nang sabayan niya ako sa pagkain.

Si Papa ay nandito rin, Kumakain. Hindi ko alam kung kumain naba sila o kung kumakain lang ulit sila para makausap ako. O baka lunch na nila dahil tanghali na rin naman.

Sa inis ko, Nag angat ako ng tingin kay Mama na nasa harapan ko."Talaga Ma?" Sarkastiko kong tanong. Bumuntong hininga ako. "Oh, well. Of course, I didn't see this coming. You'll force me to marry that son of a bitch, Just to have kuya back again. Yeah, It shows Mama. Maa mahal niyo si kuya, Hindi kayo papayag na mawalay kayo sakanya. Pero ako? You'll giving me away, Imbis na lumaban ka, kayo. Nagpapaduwag kayo sa sarili niyo." nagpunas ako ng bibig at aakmang tatayo pero pinigilan ako ni Papa.

"Please, sit down. Listen to us, first. Please." Ayan nanaman si Papa.

Umirap ako. I crossed my arms at umupo. "What? I don't wanna waste my time. But I'm telling you now, My answer is still no. I'm not, —never. Gonna marry that Peter Lim." maldita kong sabi.

"P-please, zam. I'm --"

"NO!" I shouted. Hinampas ko ng malakas ang lamesa kaya naman gumalaw ang mga plato at basong nakapatong rito. Napatayo nako sa inis.

"I told you! How may times do i have to tell you that I'm not gonna ma--"

"PERO KAYA MO BANG TIISIN ANG KUYA MO HA! HE'LL DIE! Papatayin nila ang kuya mo kapag hindi ka nagpakasal kay Peter!!" pagputol ni Papa saakin. Napatayo na rin siya.

Tumulo ang luha ko habang tinititigan si Papa. He looks so frustrated. Mom ia having a heart attack. Kuya is into danger. But how about me? Paano ako? Im so fruatrated too, I'm near on having an heart attack, and I'm also in danger. Hindi ba nila naisip yon? Na nararamdaman ko lahat ng nararamdaman at nararanasan nila?

Naririnig ko ang mga hagulgol ni Mama, ang mabibigat na paghinga ni papa. God! I never seen them like this. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Isang paraan lang, Accept the marriage. Nakakainis!

"W-wag kang mag-alala, After two years, You'll be divorced. Gawa na ni Atty. Jestonie lahat ng divorce papers." Dagdag pa ni Papa bago umupo ulit.

Sinundan ko lang siya ng tingin habang tumutulo ang luha ko. "B-bakit two years? B-bakit ang tagal !" reklamo ko.

He sighed. "Yun ang gusto ni Richard, Actually, He want Five years. Nagmakaawa lang kami na bawasan. He gave us two years, at kapag ayaw mo na talaga sa loob ng two years, You'll be divorced. Ngayon palang ay handa na ang papeles na ginawa ni Attorney."

I laughed sarcastically. "So, this is planned? Ang galing!" i shook my head in dismay.

Pinunasan ko na ang mga luha ko at tumayo na. Pero bago ako maglakad. May ipinatong si Papa sa lamesa. Envelope.

"Please think about it zam, Masakit saamin to. Sobrang sakit. But we can't lose you both. Pagisipan mo rin, Kahit na patayin nila ang kuya mo. Hindi ka nila titigilan. Either they will kill you too or kidnapped you and force you to marry Peter. Please, zam.. Pinagisipan ko na rin to.. And only you, can solve everything."