Hindi Sana ( #1 Grandenas Trilogy)

Kabanata 37

Kabanata 37

Madaling araw palang, Gising na ako. Gising nadin sina Mama at Papa. Hindi ko na sinabi sakanila yung pag back off na inoffer ni Peter. Wala naman akong balak kausapin sila nong mga panahong yun. Maski ang mga kasambahay namin ay tarantang taranta dahil ngayon na kismo ang araw ng kasal ko.

Well, Hindi parin ako bihis. Naka pantulog pa ako at gulo gulo pa ang buhok ko ng bumaba ako sa hagdan ay nakatingin kaagad sila sakin, laglag ang panga nila.

"O? Ano? Nakakita kayo ng multo?" Wala sa sarili kong tanong habang bumaba at nakaalalay sa hawakan ng hagdanan.

"B-bat di kapa nakabihis, zam?" Tanong ni Papa na bagong ligo na at naka pants and polo shirt na stripes ngayon.

Kumunot ang noo ko. "Huh? Magbihis para saan?" Pagkukunwari ko pa.

Wala lang. Ang sarap lang mang inis.

Nagtuloy ako sa pagbaba ng hagdanan. Ramdam ko parin ang mga mata ng katulong namin at ni Papa na nakalapat saakin. Tinaasan ko sila ng kilay ng makita kong hawak hawak nila ang kani kanilang gown. Di ko namalayang pinadeliver na pala to sa bahay?

Kunwari akong napatakip sa bibig ko. "Hala? Ngayon na ba to? Sorry ah, Pwede bang ipagpabukas nalang? Inaantok pa kasi ako e." Sabah hikab at aakmang babalik na ulit paakyat pero natigilan ako mg magsalita si Papa.

"Pero--"

Of course he'll insist.

Lumingon ako ng may malaking pekeng ngiti. Tuluyan na akong bumaba. "Of course, Papa. I won't forget this day. I never forget this day. Valentines ngayon diba? Happy Valentines!" Sarkastiko kong sabi.

Nakita kong nanigas sa pwesto ang mga katulong namin. Pati narin ang mayordoma at si Manong Greg at Kuya Jon na nasa likod lang ni Papa dala dala ang mga gagamiting bag siguro.

I tapped his chest two times. "Relax pa, I'm not backing off. Of course, You want kuya back, at ako 'lang' naman ang kapalit. Don't worry. The priest can wait." Cool kong sinabi bago bumaling sa mga naestatwa naming katulong.

Ano? Bagong statue of liberty lang mga ineng?

"Nasaan si Mama? Nauna naba? O baka kahapon pa nasa D.Mercy?" I fake a laugh. "Ano? Excited ba? Ikaw pa? Bat di ka sumama? Excited ka rin diba? Bihis na bihis ka pa nga e." pinasadahan ko ng tingin ang kanyang suot.

Nagiinit na ang sulok ng mga luha ko pero pinigilan ko. I need to look strong here. Ayokong yakapin sila isa isa at iyakan. Hindi ako ganon. I'm not changing. I'm just bringing back the old me. I'm juat being myself. I'm just being Loice Zamora Tan Verastigue. They raised me like these. And no one can dare to question that.

Tahimik ang lahat. Umiling si Papa at yumuko. "Nasa kwarto ang mama mo, Kanina pa umiiyak.."

Tumawa ako "Oh? Ede patahanin mo pa! Dun ka naman magaling diba? Stress reliever? Cry stopper? Diba dun ka prof? You can always change mom's cry with a fuckinh moans!--"

"Zamora! You're words! Hindi ka namin pinipilit nuon! Na pakasalan mo si Peter! Hindi kami nagmakaawa nuon--"

"E anong tawag mo sa 'PLEASE'?"

Bastos na kung bastos. Nagiinit nanaman ulo ko. Napaka walang kwentang usapan! Bullshit!

Napapikit siya ng madiin at nang dumilat ito ay pulang pula na. Napahawak ang kamay niya sa dulo ng hawakan ng hagdanan. Tinitigan ko lang siya.

"Pinapaintindi ko lang sayo, zam. Pinapaintindi ko lang at pinapaalam sayo kung anong pwedeng mangyare! Of course! I don't want you to get married with a guy you doesn't love! Dahil ayokong matulad ka sa Mama mo--"