Hindi Sana ( #1 Grandenas Trilogy)

Kabanata 11

Kabanta 11

"A-anong ginagawa mo dito!!" Singhal ko. Humalukip-kip ako at sinamaan siya ng tingin.

Yumuko siya at niyakap nalang ang ulo ko. Napaiyak ako sa ginawa ni kuya. I don't know kung may alam ba siya sa nakita ko kanina. Pero kung ano man iyon, ay bumuhos na lang ang luha ko. Hindi ko namalayang humihikbi na pala ako. Damn this sobs! Hindi nakakatulong.

Inangat niya ang muka ko na nakasandal sa tiyan niya dahil nakaupo lang ako sa kama at siya ay nakatayo.

"I'm sorry, baby, I'm sorry." malambing na pagkakasabi nito saakin na mas lalong nakapag paiyak.

I'm not crying because of what he said to me earlier. Okay lang sakin yun. I don't like much alejandro naman para magalit ako sa sarili kong kuya dahil lang sakanya.

Iniisip ko na , sana si basty ang gumagawa saakin nito at siya anf nagsosorry saakin. Damn! Bakit ba ako nagkakaganito! Do i love basty now?

Tumango nalang ako habang patuloy na tumutulo ang luha sa pisngi ko. Kitang kita ko ang pagaalala ni kuya sa kanyang muka.

"Hindi ko na uulitin yun, zam. Promise. N-nabigla lang ako.. E kasi naman e.. K-kalat na kalat sa facebook yung post mo. I'm sorry, H-hindi ko sinasadya. I'm j-just.. Worried."

Tumango nalng ako at humikbi. Ayokong magsalita. Dahil kapag sinabi kong hindi naman para kay alejandro yun ay tatanungin niya lang ako kung sino. And i can't fight for basty for now, tsaka ko na siya ipaglalaban kapag mahal niya na rin ako..

Kuya kissed me on the forehead, on my nose, then to my both cheeks. "I'm sorry, okay?"

Gusto kong sabihin na hindi niya kailangan dahil hindi naman siya ang nagpapaiyak saakin ngayon. I feel so guilty..

Nagpapaka sweet and caring niya dahil lang sa kasalanan na hindi niya naman ginawa. Naiinis ako sa sarili ko. Kapag ba umiyak ako ay magiging ganito rin siya ulit sakin? Kapag ba ipinaglaban ko si basty ng umiiyak ay magiging sweet and caring parin siya? Knowing my kuya, I don't think so..

"Halika na, Let's have a dinner. Babawi ako sayo." Inalalayan ako patayo ni kuya at tsaka tinulungan akong punasan ang luha ko.

Hinagod niya ang buhok ko at tsaka ako inakbayan. Nang makababa na kami ay tsaka ko palang nakita si Yaya Marissa na dala dala ang gamit ko. Tinanguan ko nalang siya bago siya pumanik sa kwarto ko.

"Oh, buti naman at nagkaayos na kayong dalawa." Sabi ni Papa ng makita niya kaming magkasama bumaba at naka akbay pa si kuya.

Tumango ako at umalis na sa pagkakadikit naming dalawa. Umupo na ako sa hapag ng mapansin kong wala si Mama.

"Where's mom?" Tanong ko sakanila.

"Nag cr lang sag--" naputol siya ng biglang dumating si mama at hinaplos ang pisngi ko.

Bigla siyang napasalita ng mandarin, Tinanong niya si kuya kung pinaiyak niya ba ako. Siguro ay napansin na maga ang mata ko.

"No ma, He didn't." Ako na ang sumagot para kay kuya. Hindi naman talaga. Kung tanungin niya pako kung pinaiyak ba ako ni basty ay hindi ako magdadalawang isip na tumango.

"Zamora, H'wag mo nga akong laging pinagtatakpan! It's obvious. I made you cry! At hindi mo kailangang akuin lahat ng kasalanan ko sayo." sermon nanaman saakin ni kuya.

Bumaling siya kay mama at inexplain lahat ng nangyare sa mandarin. Tahimik lang akong kumakain habang naguusap silang dalawa.

"Luis Jeydon, I don't want you to make your sister cry again. Jesus! Kayo dalawa lang magkasama, Away away pa kayo!" Matigas na sabi ni Mama. Yung accent niya ay parang mga intsik sa hardware.