Hindi Sana ( #1 Grandenas Trilogy)

Kabanata 24

Kabanata 24

Labag sa loob kong nilapag ang envelope sa center table kung nasaan naroroon si Papa, nakaupo.

"Y-you signed it?" Malaiyak na tanong nito, Inutusan ko nalang siyang buksan ito.

Yes, I agreed. Bumaba ako kagabe at nakita kong nansoon oarin ang envelope sa lamesang pinagiwanan ni papa. Sa buong pangungulitan namin ni Peter na ibalik niya ang kuya ko at pakasalan ko siya ay pumayag na din ako sa huli. Magang maga ang mata ko. I still can't believe that I'm marrying that guy so fast. Buong gabi ko iyon iniiyak, Napuyat ako kakaiyak. At nakatulog nalang din ako sa sobrang pagod kakaiyak ko.

I asked him, kung papatayin ba nila si kuya. And he said sorry and yes. But he'll never stop to get me paren. Tama si Papa, If i refuse, They'll lost kuya. But they still won't stop to get me. I hate peter for that. Pero inexplain niya rin naman saakin. He wanted to help me on the proposal of Lorkhinadas. At gusto niya lang naman na makasama ako lagi at tiruan ang isa't isa na magmahalan.

And i tried to understand, He's adopted by his real father, richard lim. Naguluhan din ako nung una. He has no mother dahil inayawan siya nito dahil anak siya sa pagkakamali. Her real mom left her somewhere, at napulot ito ni richard. His real father. And now, Naghiwalay sila ng asawa ni richar dahil nalamang may anak pala sa labas.

Kaya hindi niya naranasan ang pagmamahal ng isang ina. And he, he wants me to be the mother of our children. At gusto niyang palakihin namin ang magiging anak namin ng puno ng pagmamahal.

Hindi ko parin alam kung paano ako pumayag. Whenever he mention the name and the situation of kuya? Nanghihina ako. I requested him and begged him to take care of my kuya habang wala pa ang exact date ng wedding namin.

Yes, Papakawalan lang si kuya kapag naikasal na kaming dalawa. Sadly, but he won't see me to get married. Pero alam ko, na makikita niya ulit akong ikasal kapag nag divorced na kami ni Peter. Maybe alejandro? Potrocio? Or someone? Hindi ko alam.

I sometimes wished, na sana si alejandro nalang o si potrocio ang pina arrange marriage saakin. At least, I know. I won't hate them. Dahil kilala ko na sila. But still, I'm still getting married to peter.

Paulit ulit akong nagdasal. Sana ay hindi niya ako saktan, sigawan, at gawing alipin kapag naikasal na kami. Yun kaagad ang naisip ko. Hindi ko siya kaintindihan. I can't understand him, cause he's moody. Sobrang sungit niya, sobrang bastos, sobrang mataray. But the peter i talked to last night?  Napaka sincere niyang kausap kahit sinabi niya papatayin niya si kuya. He still say sorry.

I know, He's obssesed with me. Pero hindi niya ko mahal. I get it.

Niyakap ako ni Papa at narinig ko siyang umiyak. He kept on saying sorry to me pero nag thank you rin. I stiffened. All i do is stand still and remained my both arms on my side. Ayoko siyang yakapin. Ayoko siyang kausapin.

He made me do this. He made me want to do this. At ginagawa ko lang to para kay kuya , para sa lorkhi, para kay mama. I'm not doing this just because i want to. Ayoko.

He kissed me on the cheek. Umiwas nalang ako. "Are you happy now? Ano? May kailangan paba akong gawin pa?" hinanakit ko.

Yumuko lang ito at hinawakan ang magkabilang kamay ko at pinisil. I let him hold it. That's the last time you'll hold my hand, Pa. I'm sorry, Pero lumayo na ang loob ko sainyo ni Mama.

Binawi ko na kaagad ang kamay ko at tumalikod na. Tamad akong naglakad papanik ng kwarto ng mapatigil ako sa ikalimang hakbang.

"H-happy birthday."

In one swift greeting. Tumulo ng luha ko. Marahan ko itong pinunasan at tsaka pumanik na sa loob ng kwarto ko. I didn't miss to see the foods prepared on the table.