Hindi Sana ( #1 Grandenas Trilogy)

Kabanata 34

Kabanata 34

He crossed her arms. "My father is a detective, My Mother is an annalist. What do you think of me? A fool?" halos may panunuya ang pagkakasabi nito.

Damn, Bat ba hindi ko naisip yun? Kaya pala sobrang talino nitong batang to.

"I'm sorry senyore." yumuko ako.

"I'm not a senior, Are you kidding me? I'm just a kiddo. And my father is Chester Julian Soriano Sr. I'm Chester Julian Soriano Jr. Do you get it?"

Halos mapanganga ako sa pinagsasabi ng batang ito. So, so, intelligent. Biglang napawi ang lahat ng dinadala ko.

Hindi ko na napigilan. Niyakap ko na siya ng mahigpit. Hinihintg ko siyang yakapin ako pabalik. Nagulat ako ng natagal pa iyon pero mas nagulat ako dahil hinagod niya pa ang likod ko na oarang pinapatahan ako. "Okay, whatever." bulong pa nito habang cinocomfort ako.

Napangiti ako ng mapait at ginulo ang mala chocolate brown niyang mahabang hair ng makakalas ako sa yakap. Inirapan niya ako at inayos ang buhok niya na parang binata.

"Dito kapala nakatira? Nasaan si Cherry? Bat di mo sakin sinabi na kapitbahay lang pala kita ha?" Tanong ko habang nakalebel ako sa height niya.

Ngumuso lang siya. "Why would i even tell you? You might not want to know and laugh at me." huh?

Bakit ko naman pagtatawanan?

Kumunot ang noo ko. "Why would i do that to you lil boy huh?"

Suminghap lang siya. "Because you're rich, of course. Duh." umirap siya bago talikuran ako pero hinawakan ko ang braso niya kaya napalingon siya sakin.

"Look, I'm not like that, chester. Okay? I'm not rich, It's my parent's money, Not mines. Are you still angry baby boy huh?" Kinurot ko ang pisngi niya pero iniwas niya ito pagkatapos.

Sinamaan niya ako ng tingin. "Don call me 'baby boy', 'lil boy' or 'kiddo' I'm already eight years old!"

Tinawanan ko lang siya at tinanguan."Sure, young man."

He sighed. "That's even better." hinga niya.

Tumango ulit ako at ngumiti. Kinurot ko nanaman ang pisngi niyang namumula na dahil sa sinag ng araw. Tisoy. Ang cute.

"I'm gonna go inside, You wanna come?" Parang matanda na siya kung makapagsalita.

Tumango nalang ako at tipid na ngumiti. Yes, i need it. This is called diversion.

Masungit na pumasok si Chester sa loob ng bahay nila. One big door lang ito, Hindi katulad sa bahay ay two wooden doors. Bumungad saakin amg mga wooden displays na parang antique. Namangha ako sa kagandahan nito. Lahat ng wooden furnitures at displays ay polished. 

This is so simple but yet, it looks so astonishing.

Sinundan ko lang si chester na ngayon ay kasalukuyang hinihila ang white narra curved chair nila sa lamesa. Tinignan niya iyon at tinignan niya ako. I get it.

Umupo ako duon at hinintay ang sumunod niyang pagkilos. Nakapalibot sakanya ang isang naka unipormeng yaya niya. Tumapat si chester sa kitchen cabinetry at bumaling saakin.

"What do you want? A coffee? Juice? Or a tea?" Malamig niyang sinabi habang nakatingin saakin.

Sumimangot ako. "Hindi na, Okay lang ako."

Napaka maasikaso naman tong si chester. Parang sobrang independent. Luminga linga ako. Baka nandito ang mga parents niya at sabihin ay nagpapasok slang anak niyang eight years old ng stranger.

Mga limang bahay pa kasi ang agwat ng bahay nila ches sa bahay namin. Malapit sa may poste pinark ni Potrocio amg sasakyan niya dahil siguro sa mga sasakyang nakapark din sa labas. Nagtataka nga akk kung bat hindi niya pinark sa loob ang sasakyan niya e. Dati naman ay pinapark niya sa loob. Siguro ay hindi rin naman magtatagal mamaya.

Sumimangot siya. "Mom and dad told me to be hospitable wether they're not around or they're around." Huminga siya ng malalim. "So what do you want?" malamih niyang sabi.

"But you're yaya can do it, chester." pamimilit ko.

Pumikit siya na para bang naiinis siya. Gawd, He's so cute. He's acting like a teenager!

"I can do it too, Jesus! If you don't want, fine!" Singhal nito.

"Juice! I want juice." Pinipigilan kong mapangiti.

Umiling nalang siya at inutos sa yaya niya na maghanda ng juice bago umupo sa harap ko nang naka halukipkip at nakasimangot.

"Oh? Bat hindi na ikaw ang nag prepare?"tanong ko.

"I'm not a patient person."

"Ma'am, juice niyo po." sabi ng yaya niya nang ilapag ang orange juice sa harapan ko.

Tumango ako at ngumiti. "Thanks po."

Bumaling ako kay chester na nakasimangot parin pero hindi na naka halukipkip.

"Where's your mom and dad? Magisa kalang ba? Only child ganon?" Tanong ko ng sumimsim ako sa juice.

Napansin kong medyo nabawasan ang simangot sa muka niya. Pinagsiklop niya ang mga daliri niya sa ibabaw ng lamesa.

"They're busy for work, Mom is going home at 5 pm. Si dad naman, Depende. But usually, He's going home before night." kaswal nitong sabi bago tumingin sa juice ko. "Wanna have some cookies or what?"

Umiling nalang ako at ngumiti. "This is enough chester--"

"Call me Cj." pagpitol nito saakin.

Tumango ako. "Okay, Cj." I smiled.

"Nasaan Parents mo? Bakit ka umiiyak kanina sa labas ng bahah? And oh, I won't ask about our rock displays." pabulong nalang nitong sinabi ang huling pangungusap.

Tipid akong napangiti. "Wala yon, I'm sorry for the trouble. Naistorbo ba kita?" pagiiba ko ng usapan.

"Ugh, I know you're just uh? Changing the topic, but oh yeah. No, Maglalaro sana ko ng basketball sa court namen. But i saw your head ducked. Kaya lumabas ako para tignan." Sabi niya.

Tumango ako. "Thanks for the juice, cj. Napaka gentle at bait mo." sabay sulyap ko sa paubos na juice.

"No worries, I was raised an independent person." malamig nitong sabi.

Ngumiti ako. "Uh, Cj. Uwi nako. Baka hinahanap nako sa bahay. Pasyal ka samin minsan, I'm sure, Magkakasundo kayo ng kuya ko. He's just like you." sabay tayo.

Tumango siya."Sayang, hindi mo maabutan sila mom and dad. And okay, I'll try to visit sometimes." at nagsimula na siyang maglakad patungo sa labas. Sumunod nalang ako.

"You can always bring cherry, too. Pero bilisan mo ah? I'm not sure if i'll move away in a week." sabi ko habang naglalakad.

Tumango siya. "Can i bring my kuya too? And why? Lilipat kayo mg bahay?"

Umiling ako. "Nope, baka ako lang. And yes, you can bring your kuya. Baka magkasundo din sila ng kuya ko. So ano? I gotta go na. See you around cj!"

Umalis na ako sa bahay nila. Sinundan niya ako ng tingin habang papaalis ako sa bahay nila at naglalakad patungo saamin. Nakasuksok pa ang dalawang kamay nito sa red maong shorts nito.

Napailing nalang ako. Grabe, Nakakatuwa. Para siyang matanda na kung makapagsalita at kumilos.

I sighed when i reach my home. Tinignan ko muna ang kabuuan nito bago ako pumasok. Napailing nalang ako. Yes, This is a hella of a high end mansion. Painted with a black and white at puro makakapal na salamin halos ang dingding papasok.

It looks like a mini hotel tuloy. As i expected, Premium Chandeliers and expensive furnitures welcomed me. This is not my home. It's just my house. Napailing nalang ako at tuluyang pumasok sa kwarto ko. Hindi ko namalayang pati ang grand staircase namin na magkasalubong ay pinansin ko na rin.

I sighed.

This is not happiness..