Αν όχι τώρα, τότε πότε;

κεφάλαιο 8

Εύα 

"Με θες ακόμη εε;" 

"Πάντα σε ήθελα." 

"Δεν θα με ξανά αφήσεις, έτσι;"

"Όχι μωρό μου μου,πότε" 

Πήγα να τον φιλήσω,  όταν ένας ενοχλητικός ήχος με διέκοψε 

.....

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τον Ορεστη πάνω από το κεφάλι μου με το κινητό στο χέρι.  Γαμωτο,  μόλις θα φιλαγα τον Νίκο,  κι ας ήταν όνειρο. 

"Τι είναι;"  ρώτησα μπερδεμένη.  

"Η Χρύσα" 

Άρπαξα το κινητό και το σήκωσα αμέσως.  

"Ελααα μου"

"Σε είκοσι λεπτά θα έρθει η μαμά σου εδώ.  Τσακίσου" μου φώναξε σιωπηλά.  

"Έρχομαι" είπα χωρίς να πάρω ανάσα και το έκλεισα.  Κοίταξα τον Ορεστη,  ο οποίος είχε ξανά ξαπλώσει και έκανε ότι κοιμάται.  Ετριψα λίγο τα μάτια μου και ξαπλωσα στο στήθος του. 

"Ορεστη" μουρμούρισα.  

"Μμμ"

"Θα με πας στη Χρύσα;" 

"Κοιμάμαι" μουρμούρισε και γύρισε πλευρό ρίχνοντας με κάτω.  Εγώ σηκώθηκα και φόρεσα το φόρεμα που φορούσα το προηγούμενο βράδυ.  Πήγα να φύγω όταν δύο γερά χέρια με άρπαξαν και με έριξαν κάτω.  

"Παρεξηγησιαρικο μου"  μου ψιθύρισε και χαμογέλασα.  

"Ντυνομαι και φεύγουμε" είπε και του έγνεψα.  Εκείνος σηκώθηκε και τον κοιτούσα.  Ήταν λίγο περίεργο να στέκεται μπροστά μου εκείνος μισογυμνος.  Έχει κάτι πλάτες θεέ μου, ένα σώμα,  ένα κωλ.. Σουτ Εύα.  Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι.  

"Πάμε" Η φωνή του πάλι με διέκοψε στο καλύτερο σημείο.  Σηκώθηκα και τον ακολούθησα αθόρυβα για να μην ξυπνήσουμε κανέναν.  Βγήκαμε έξω και ανεβήκαμε στη μηχανή.  

Μου άρεσε εκεί πανω.  Ένιωθα ελεύθερη.  Ξέγνοιαστη.  Δίχως άγχος.  χωρίς να σκέφτομαι τίποτα.  Αγκαλιάζω απλά τον Ορεστη και νιώθω να πετάω.  

"Φτάσαμε μικρό"  μου φωνάζει και γω κατεβαίνω 

"Ευχαριστώ πολύ αγαπημένε μου" είπα και τον φιλησα στο μάγουλο. 

"Δεν κάνει τίποτα.  Θα τα πούμε αύριο" Είπε και με πήρε αγκαλιά.  Τον αποχαιρέτησα και έφυγε.  Αμέσως πήρα την Χρύσα τηλέφωνο.  

"Έλα που είσαι;" 

"Απέξω" 

Μου το έκλεισε,. Καλά αυτή είναι τρελή.  Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εκείνη βγήκε έξω.  Στο χέρι της κρατούσε ρούχα.  Είναι όντως τρελή.