Νίκος
Έχουν περάσει οι δύο μέρες. Οι γονείς μου κατάφεραν να μαζέψουν τα λεφτά που χρειάζοντανκαι είναι έτοιμοι να τα παραδώσουν. Να μου τα παραδώσουν. Δεν θα μπλέξουν την αστυνομία. Κατάφερα και τους επισα να μην πούμε τίποτα για τα λίτρα, γιατί θα μπορούσε να βάζαμε τη ζωή της Εμμας σε κίνδυνο.
Με αυτά τα λεφτά θα μπορέσω να ξεπληρωσω τις δώσεις μου και να μπορέσω να πάρω κι άλλες.
Δεν θα έκαναν κακό στην Εμμανουέλα. Τους είχα προεοδοποιησει ότι αν τη κάνουν έστω και λίγο να πονέσει θα τους γδαρω και δεν θα πάρουν φράγκο
"Νίκο πάμε. Στο παλιό σιδηροδρομικο. Μας περιμένουν" είπε η μαμά μου και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.
Η διαδρομή ήταν σύντομη και η αγωνία μου ακόμη πιο μεγάλη. Αν πήγαινε κάτι στραβά; Αν μας καταλάβαιναν; Τι θα γινόταν τότε;
Φτάσαμε και αμέσως κατέβηκα. Κρατούσα την μάνα μου από το χέρι και πλησιαζαμε
"Μην κάνετε βήμα" Ακούστηκε μια φωνή από μακρυά "Αν έχετε κάνει καμία μαλακια με την αστυνομία ξεχάστε το κοριτσάκι. Πετάξτε τη βαλίτσα κάτω και σπρώξτε τη με δύναμη με το πόδι μόλις φωνάξω τρία" Ξανά είπε. Η μάνα μου έτρεμε πολύ γρήγορα. Είδα την Εμμα να έχει μαζευτεί και να κοιτάζει κάτω. Θα έχει φοβηθεί τόσο πολύ
"Τρία" ακούω και ρίχνω την τσάντα με όση δύναμη μπορούσα ενώ έβλεπα την Εμμα να τρέχει κοντά μας και τον άλλον να εξαφανίζεται
"Μαμάκα"φώναξε ενώ έπεσε στην αγκαλιά τηςκλαίγοντας. Η μαμά την αγκάλιασε σφιχτά και την φίλησε στο κεφάλι
"Ηρέμησε κοριτσάκι μου. Εδω είμαι και δεν θα σε ξανά αφήσω πότε. Με ακούς πότε"
Έπειτα ήρθε σε μένα και την σήκωσα στην αγκαλιά μου. Συγνώμη Εμμανουέλα μου. Καρδιά μου. Ψυχή μου. Δεν ήθελα να σε κάνω να πονέσει
"Πριγκίπισσα μου όλα καλά τώρα. Έλα να πάμε σπίτι" είπα και ξεκινήσαμε για την επιστροφή, στην οποία ο μπαμπάς δεν έλαβε μέρος. Όπως πάντα
Ευα
Περίμενα να γυρίσουν σπίτι. Θα πήγαιναν να τη πάρουν. Όλοι μαζί είχαμε μαζευτεί σπίτι τους και περιμέναμε με αγωνία. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ένα κατατρομαγμενο κοριτσάκι. Δεν την είχα ξαναδεί έτσι
"Εμμαααα " φώναξα και έτρεξα κοντά της. Την πήρα αγκαλιά και έμεινα εκεί. Ξέρω πως είναι να πονάει ένα παιδί. Και το συγκεκριμένο δεν το άξιζε
KAMU SEDANG MEMBACA
Αν όχι τώρα, τότε πότε;
RomansaΤον έβλεπα να πλησιάζει και να κάθεται δίπλα μου. Είχα ακουμπήσει το κεφάλι μου στο καναπέ και αντέγραψε την κίνηση μου αυτή. Γυρίσαμε αυτόματα τα πρόσωπα μας και κοιταχτηκαμε. Αυτό το έντονο βλέμμα του με έκανε να ανατριχιάσω. Εκείνος έβαλε το κ...
