Αν όχι τώρα, τότε πότε;

κεφάλαιο 36

Μετά από 5 μήνες 

' Ααααααααααααααα' ουρλιαξα,  ενώ άλλη μια ώθηση και ο μικρός δεν έλεγε να βγει.  Ναι έχουν σπάσει τα νερά και τώρα είμαι σε αυτό το ψυχρό δωμάτιο και γενναω.  

'Αλλη μια Εύα ' φώναξε ο γιατρός και εγώ ξανά έσπρωξε πιο δυνατά.  

' ΓΑΜΩΤΟ ΟΡΕΣΤΗ,  ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ' ουρλιαξα ενώ έσπρωξα άλλη μια φορά δυνατά.  

' Ειναι κοντά Εύα,  σπρώξε' 

'ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.  ΠΟΝΑΩΩΩΩ ' φώναξα και προσπάθησα να ξανά σπρώξω.  

' Εύα φαίνεται το κεφαλάκι του. Έλα κορίτσι μου.  ' Έσπρωξα άλλη μια φορά δυνατά όταν άκουσα το κλάμα του.  Το κλαμα του παιδιού μου.  ' Μπράβο Εύα.  Άλλο λίγο ' φώναξε και ξανά έσπρωξα. Μόλις είδα το γιατρό να το κρατάει,  έπεσα πίσω αδύναμη πια.  

Όταν άνοιξα τα μάτια μου,  μια νοσοκόμα βρισκόταν δίπλα μου με τον μικρό τυλιγμένο με μια πετσέτα 

' Να σου ζήσει Εύα. Είναι πανέμορφο ' μου είπε και μου τον έδωσε.  Μόλις τον κράτησα στην αγκαλιά μου,  ένιωσα όλος μου ο κόσμος να είναι αυτό το παιδί.  

' Μικρο μου ' ειπα και άφησα ένα φιλί στο μέτωπο του.  Μη μπορώντας πια να συγκρατησω τα δάκρυα μου,  τα άφησα ελεύθερα και χαϊδέψα το μάγουλο του. Του μοιάζει τόσο πολύ.  Στα μάτια μου είναι ίδιος ο μπαμπάς του.  Ίδιος ο Ορεστης.  

' Εύα μου να τον πάρουμε να τον ετοιμάσουμε; ' με ρώτησε η νοσοκόμα και κουνησα το κεφάλι μου καταφατικα.  Εκείνη το πήρε προσεχτικά.  

Μετά από δύο ώρες βρίσκομαι στο δωμάτιο του νοσοκομείου και προσπαθώ να ξεκουραστώ.  Στο δωμάτιο μπαίνουν οι γονείς μου και με αγκαλιάζουν αμέσως 

' Να μας ζήσει κόρη μου ' ειπε ο μπαμπάς μου βαθιά συγκινημένος.  Εγώ τον αγκάλιασα σφιχτά 

'Τον είδατε;  Δεν είναι πανέμορφος; ' είπα εγώ με τη σειρά μου 

' Κούκλος είναι ' απάντησε η μαμά μου και μου άφησε ένα φιλί στο κεφάλι.  ' Πονάς κοριτσάκι μου; ' 

' Οχι μαμά.  Είμαι εντάξει ' της είπα ψέμματα.  Πονουσα.  Πονουσα πιο πολύ που δεν ήταν εκείνος εδώ.  Να δει τον υιό μας.  Να δει πόσο όμορφο παιδί κάναμε.  Να με πάρει αγκαλιά και να με κρατάει σφιχτά.  

Η πόρτα άνοιξε πάλι και μέσα μπήκε ο Ακης με τη Χρύσα. Κρατούσαν λουλούδια και έναν τεράστιο αρκούδο.  

' Μικρή ' ειπε ο Ακης και με αγκάλιασε ' Να σου ζήσει ' 

' Ευχαριστώ.  ' είπα χαμογελώντας