Αν όχι τώρα, τότε πότε;

επιλογος

"Πως τολμας να ερχεσαι εσυ εδω" ακουσα την φωνη εκεινου. Εκεινου που μας διελυσε . Τον κοιταξα βαθια στα ματια και καταλαβα το μισος του. Αυτος ο ανθρωπος με μισουσε. Ειμαι σιγουρη γι αυτο

"Κυριε Ανδρεου, ηρεμηστε. Ειστε και σε ενα οριο ηλικιας. Δεν σας παιρνει να αναστατωνεστε"

"Βρωμοθυληκο τολμας να με ειρωνευεσαι; Πως τολμας να ερχεσαι σπιτι μου. Εσυ κατεστρεψες τον γιο μου. Εξαιτιας σου χαλασε τα ονειρα μου.."

"Τα ονειρα σας; Κυριε Ανδρεου ακουτε τι λετε; Τα δικα σας ονειρα; Τον Ορεστη τον εχετε ρωτησει ποτε για τα δικα του ονειρα; Σας ακουγε παντα. Εφτασε μεχρι την Ισπανια για χαρη σας και τι καταλαβατε; Να ειστε ξενος με τον ιδιο σας τον γιο. "

"Φυγε τωρα απο εδω μεσα" φωναξε , αλλα δεν τον φοβηθηκα. Ειχα παρει τις αποφασεις μου

"Μας χωρισατε με ενα σωρο ψεμματα και δολοπλωκιες . Ποιος ο λογος κυριε Ανδρεου; Δεν αξιζω εγω για τον Ορεστη; Νομιζετε οτι εγω θα του εκανα ποτε κακο; Οτι δεν θα τον αφηνα να ακολουθησει το ονειρο του; Τι απο ολα αυτα; Βλεπατε οτι ειμασταν ευτυχισμενοι"

"Ο γιος μου δεν θα εφευγε , αν δεν εβγαινες εσυ απο τη μεση. Ξερεις τι θα πει να ξερεις τον Ορεστη Ανδρεου, πλεον κοριτσακι; Ποσο μαλλον να εχεις σχεση μαζι του. Τι θα μπορουσες να του προσφερεις εσυ;"

"Μαρκο τι φωνες ειναι αυτες;" η Ρανια εμφανιστηκε στο δωματιο . " Ευα ; τι κανεις εδω;" ρωτησε ηρεμα

"Γεια σου Ρανια. Ηρθα να σας μιλησω. Κατσε σε παρακαλω" ειπα , ενω την κοιταξα στα ματια. Εκεινη με υπακουσε και καθισε στον καναπε.

" Δεν ξερω τι λετε εσεις κυριε Μαρκο. Το μονο που ξερω ειναι οτι με τον γιο σας ειμαστε παλι μαζι . Θα μεινει μονιμα στην Αθηνα" εκανα μια παυση και ανοιξα την τσαντα μου και εβγαλα μια φωτογραφια του Αχιλλεα "Επισης αυτος ειναι ο εγγονος σας. " ειπα με αυταρχισμο και αφησα την φωτογραφια στο τραπεζακι. Ειδα την Ρανια που ειχε βουρκωσει, ενω εκεινος με κοιτουσε με μισο ματι " Λυπαμε κυριε Ανδρεου που δεν ειμαι αρκετη για τον γιο σας , οπως πιστευετε , μα πλεον δεν θα προκαλεσω κακο ουτε σε μενα , ουτε στην οικογενεια μου. Ελπιζω καποια στιγμη να μας δεχτειτε και εμενα και τον γιο μου. Καλο βραδυ" Διχως να ριξω μια ματια πισω μου,  βγηκα απο το διαμερισμα και περιμενα το ανσασερ. Ξαφνικα η πορτα ξανα ανοιξε και βγηκε η Ρανια εξω.

"Ευα μου περιμενε" ειπε , ενω εκλεισε την πορτα πισω της

"Βιαζομαι Ρανια. Ο Ορεστης δεν ξερει οτι ειμαι εδω και με περιμενει σπιτι"

" Μισο λεπτο , σε παρακαλω" 

Γυρισα και την κοιταξα. Μετα απο ενα δευτερο καθισα στη σκαλα και εκεινη με ακολουθησε

"Πως τον λενε;" με ρωτησε , ενω ενα χαμογελο ζωγραφιστηκε στο προσωπο της

"Αχιλλεα και ειναι περιπου τεσσαρων"

"Ειναι πανεμορφος , το ξερεις;" χαμογελασα και εγω

"Ρανια μπορεις να τον δεις οποτε θες. Αυριο φευγουμε Αθηνα , αλλα μπορεις να ερθεις οποτε θες . Να παρεις και την Αριαδνη

"Θα μαλακωσει Ευα. Ο Μαρκος θα καταλαβει το λαθος του και θα φτιαξουν ολα.

.....

Οχι μονο δεν μαλακωσε , αλλα εχουμε να μαθουμε νεα του εδω και ενα χρονο περιπου. Ενας ολοκληρος χρονος περασε ,ομως ειμαι πολυ ευτυχισμενη. Οχι μονο ζουμε ολοι μαζι , αλλα  ειμαστε μια οικογενεια πλεον

Ειναι καλοκαιρι και εχουμε ερθει διακοπες στη Ροδο ολοι μαζι . Τα πρωινα τα περναμε στην παραλια . Το μεσημερι γυρναμε τα ταβερνακια του νησιου και το βραδυ κανομυ ρομαντικες βολτες . Ο Αχιλλεας τρελαμενος τριγυριζει πανω κατω συνεχεια . Εινια κατενθουσιασμενος

"Μωρο μου ελα να βουτηξουμε" μου ειπε ο Ορεστης , ενω καθισε στην ξαπλωστρα διπλα μου και με φιλησε πεταχτα. Τον κοιταξα για λιγο και θυμηθηκα ολα αυτα που εχω περασει με αυτον τον ανθρωπο. 

Ειναι τοσο ομορφος. Υπεροχος θα ελεγα. Και ειναι ολος δικος μου. Σηκωθηκα σιγα σιγα και τον τραβηξα απο το χερι

"Ξερεις ποσο σε αγαπω εε;" Τον ρωτησα 

"Ατιμη γυναικα , αν το ξερω λεει" γελασα και τον φιλησα αγρια. 

Και η Εύα κοίταξε την οικογένεια της , ο Ορέστης και ο Αχιλλέας ήταν εκείνοι που την συμπληρώνουν  και ένιωθε ότι τα είχε όλα . Άλλωστε δεν της έλειπε τίποτα . Ήξερε επίσης ότι όλοι μαζί θα τα κατάφερναν , μακρυά από όλους και από όλα θα ήταν πιο δυνατοί. Μιας και με την αγάπη όλα μπορούσε να τα κατακτήσει.

Τελος

......................

Και καπου εδω θελω να πω δυο λογια. 

Σας ευχαριστω πολλυ για την υποστηριξη σας ολο αυτον τον καιρο και ελπιζω να συνεχισετε να το κανετε και στο επομενο. 

Δεν ξερω αν ξερω να γραφω, παντως προσπαθω να αποτυπωσει τις σκεψεις μου και θα συνεχισω να το κανω.

Δεν ειμαι καλη στα λογια , οποτε θα τα πουμε συντομα στο αλλο βιβλιο.

Μεχρι τοτε , φιλια πολλα