*Feel me*

~Κεφάλαιο 5~

👉Το τραγούδι είναι άσχετο. Απλά μ' άρεσε😆 Δεν έχει καμία σχέση με το κεφάλαιο. Αυτάάάά❤👈

Ένας ξαφνικός ήχος ακούγεται και με κάνει να ξυπνήσω. Κοιτάω το ρολόι μου , 1:23 . Θα με πήρε ο ύπνος με όλες μου τις σκέψεις. Σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και κατεβαίνω τις σκάλες . Στον καναπέ βλέπω 2 γυρισμενες πλάτες.

"ΓΚΟΟΟΟΟΟΛ" φωνάζει ο Χάρης μαζί με....Τον Πάνο¿

"Εεεεε ηρεμηστεεεε! Κοιμάμαι ακόμα" λέω με μισάνοιχτα μάτια κρατώντας το κεφάλι μου.

"Επ! Τι κάνεις εδώ? Δεν κοιμόσουν?" Με ρωτάει ο Χάρης. Πόσο έξυπνο αδερφό έχω. Σημείωση : ειρωνικό ήταν!

"Όπως το 'πες! Κοιμόμουν! Κάποιοι φώναζαν και ξύπνησα"

"Σορρυ ρε Ελπιδάκι μου" λέει ο Χάρης ενώ έχει πωρωθει στην τηλεόραση.

Ο Πάνος με κοίταξε μια στιγμή και μετά πάλι συνέχισε να παρακολουθεί προσηλωμένος την μπάλα. Τι παθαίνουν τα αγόρια με την μπάλα?⚽

Κατευθύνομαι προς την κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό. Ανοίγω την βρύση και βλέπω ότι μάλλον κόπηκε το νερό. Ανοίγω το ψυγείο και βλέπω πάνω πάνω ένα μπουκαλάκι με νερό. Τυχερή ήμουν!
Τεντωνω τα χέρια για να το πιάσω αλλά δεν τα καταφέρνω. Κάνω μητες αλλά και πάλι τπτ.

"Γαμω το υψος μου!" Λέω απογοητευμένη όταν ξαφνικά ακούω ένα σιγανό γέλιο.

Γυρνάω τρομαγμένη και βλέπω έναν Πάνο να στηρίζεται στον τοίχο και να με κοιτάει με ένα χαμόγελο.

"Που είναι το αστείο? " λέω με σηκωμένο φρύδι και τα χέρια μου κάτω από το στήθος.
Έρχεται πιο κοντά μου χαμογελώντας.

"Θες βοήθεια?" Λέει με αυτό το πονηρό χαμόγελο

"Όχι! Μπορώ και μόνη!" Λέω πεισματικά

"Ε τότε παρτο!" Μου λέει δείχνοντας το μπουκάλι

Γυρνάω πλάτη και ξαναπροσπαθώ να το πιασω. Τοτε...νιωθω να βρισκεται απο πισω μου. Το σωμα του ειναι ακριβως πισω απο απο το δικο μου. Θα ελεγα οτι εχει κολλησει πανω μου. Η παρουσία του με κανει να νιωθω οτι η θερμοκρασία του δωματίου ανεβαινει. Το οξυγονο μου τελειωνει . Το άρωμα του με ζαλίζει. 💫 Σηκώνει το χερι του και παίρνει το μπουκαλι. Εγω δεν μπορω να κανω κινηση να παρω το μπουκαλι. ΕΙΜΑΙ κολλημενη στην θεση μου.

Σκυβει το κεφάλι του προς το λαιμό μου. Με το ενα του χερι κανει στην ακρη τα μαλια μου. Κοντεύει στο αυτι μου και ψυθιριζει "το μπουκαλι σου"💨 λεει σιγανά ενώ η ανάσα του χτυπάει πάνω μου.
Τα χείλη του σχεδόν ακουμπάνε το αυτί μου και αυτό με ανατριαχιαζει.
Γιατί δεν κάνω κάτι? Γιατί με επηρεάζει έτσι? 🔥

Το χέρι του ακουμπάει τον ώμο μου και στ' αλήθεια αρχίζω να ζεσταινομαι . 🔥

Κλείνω απότομα το ψυγείο και χωρίς να τον κοιτάξω πάω να φυγω.
Με τραβάει απο τον αγκώνα με αποτέλεσμα να γυρίσω. Έγινε αυτό που φοβόμουν. Τον κοίταξα. Δεν θέλω να τον κοιτάω. ΔΕΝ ΘΈΛΩ!

Προσπαθώ να γυρίσω και να φυγω αλλά δεν με αφήνει. Ηττημένη κάθομαι εκεί που είμαι.

"Τι θες? " ρωτάω αγανακτισμένη

"Γιατί τέτοια νεύρα? Έχεις κάτι μαζί μου?"

"Μπα όχι ρε...Δεν με ενόχλησε καθόλου που με κοροϊδέψατε! Που παραλίγο να με πνιξεις. Που ενώ εγώ έκλαιγα , εσείς το διασκεδάζατε. Να ξέρεις καθόλου δεν με πείραξε!" Λέω με νεύρα

"Ντάξει...σορρυ..." λέει και με κοιτάζει ακόμα . Αγανακτισμένη σταυρώνω Τα χερια μου. Τα μάτια του πέφτουν στο...στήθος μου. Τι λιγουρης! Αμέσως μόλις καταλαβαίνει ότι με ενοχλεί, με ξανακοιταει στα μάτια.

"Καληνύχτα!" Λέω και φεύγω. Το ίδιο λέει και αυτός και πηγαίνει στο σαλόνι

Καθώς ανεβαίνω τις σκαλες προσπαθώ να θυμηθώ πότε έβγαλα το φούτερ και έβαλα το φανελάκι με αυτό το σορτσάκι. Αφού με πήρε ο ύπνος , δεν θυμάμαι αν άλλαξα.
Πάντως αν είναι αυτός ο ανώμαλος στο σπίτι μου δεν θα το ξαναβάλω.
Πέφτω στο ζεστό μου κρεβατάκι και.....💤💤💤

Το ξυπνητήρι χτυπάει.
Σχολείο!
Αποχαιρετώ το μόνο μέρος που αγαπώ και σηκώνομαι για να ετοιμαστώ.

Ανοίγω την πόρτα του μπάνιου και μπαίνω μέσα. Κοιτάω στον καθρέπτη και πραγματικά πρέπει να κάνω οπωσδήποτε ένα μπάνιο. Τα μαλιά μου αν τα στιψεις θα μπορέσεις να τηγανίσεις πατατες. Βγάζω το φανελάκι μου και πάω να βγάλω το σουτιέν μου όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα!

Hey!😍😍😍
Δεν ανέβαζα κεφάλαια επειδή δεν ήξερα αν είναι ωραίο ή όχι.
Θα ήθελα τις γνώμες σας.
❤💙💚💛💜