*Feel me*

~Κεφάλαιο 13~

Με πετάει στο κρεβάτι κι εγώ είμαι αδύναμη να κάνω το οτιδήποτε. Μην μου πεις θα κάνει αυτό που νομίζω?😱
Τον βλέπω που βγάζει την μαύρη μπλούζα του.
Το σωμα του ειναι πραγματικά υπέροχο. ΕΛΠΊΔΑ ΣΟΒΑΡΕΨΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!
Γιατί έβγαλε την μπλούζα του?

"Τ-τι κα-νεις ?" Του λέω ενώ τον κοιτάω απορημένη

"Δεν είπες ότι πρέπει να κοιμηθούμε γιατί αύριο έχουμε σχολείο??? Θα κοιμηθούμε. Μαζί όμως γιατί ο Χάρης μου είπε να σε προσέχω " λεει χαμογελαστά

"Ο Χάρης είπε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι? " του λέω σηκώνοντας το ενα μου φρύδι

"Γιατί φοβάσαι μήπως??" Λέει ενώ στηρίζεται στην ντουλάπα μου

"Μην αλλάζεις την ερώτηση . Εγώ σε ρώτησα πρώτη."
Ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του.

"Μικρή μου...." λέει πονηρά ενώ με πλησιάζει "εγώ είμαι πιο μεγάλος...." συνεχίζει να έρχεται κι εγώ πηγαίνω λίγο πιο πίσω . ".....και εγώ θα λέω τι θα γίνεται....." λέει και πλέον είναι πάνω στο κρεβάτι. Τα πόδια μου είναι από κάτω του. Το ένα του πόδι είναι αριστερά και το άλλο δεξιά , φυλακίζοντας με. ".....κατάλαβες? Γι αυτό θα είσαι καλό κορίτσι.....Και Δεν θέλω διαταγές...." λέει ενώ ανεβαίνει ακόμα πιο πάνω. Τώρα το πρόσωπο του ειναι μπροστα στο δικό μου. Τι θα κάνει??? Ανησυχώ....

Το ένα του χέρι κατευθύνεται στα πλευρά μου και με χαϊδεύει. Συνεχίζει να με χαϊδεύει και διασχίζει δρόμο προς το μπούτι μου. Εγώ αυθόρμητα σφίγγω τα μπούτια μου μεταξύ τους.

"Π-Πά-ν-νο....ά-ντε κοι-μη-σου...."του λέω προσπαθώντας να αναπνεύσω κανονικά.
Αυτός απλά χαμογελάει.
"Θα κοιμηθούμε μαζί ? Δεν θα φύγεις!" Μου λέει αυστηρά

"Καλά καλά...." λεω

"Αλλιώς αν προσπαθήσεις να φύγεις......" λέει και με κοιτάει έντονα. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι εννοεί....

"Δεν θα φύγω! Κοιμήσου τώρα." Λέω και κλείνω τα ματια μου , τάχα μου πως νυστάζω.

"Ωραία τότε." Λέει και σηκώνεται από πάνω μου. Ξαπλώνει δίπλα μου και με το χερι του με πιάνει από την μέση και με κολαει πάνω του. Μπορώ να ακούσω τον χτύπο της καρδιάς του.

"Καληνύχτα τότε " λεει και εγώ κάνω ότι κοιμάμαι.

1 ώρα μετά 🕛

Είναι 4 και κάτι....
Κάνω ότι κοιμάμαι μα.....Δεν κοιμάμαι.Πώς να κοιμηθώ κι ολας. Είναι ακριβώς από πίσω μου.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Σκέφτομαι. Σκέφτομαι τι έχει γίνει μέσα σε αυτές τις 2 μέρες. Σκέφτομαι.
Όλα συμπεριλαμβάνουν αυτόν. Σκέφτομαι αυτόν . Τα μάτια του. Το χαμόγελο του. Την ανάσα του πάνω στον λαιμο μου. Τον τρόπο που μιλάει ή που συμπεριφέρεται. Τον χτύπο που κάνει η καρδιά του. Είναι σαν τραγούδι στα αυτιά μου. Μια μελωδία. Όμως ούτε με αυτήν την μελωδία μπορώ να κοιμηθώ.

Νιώθω το χερι του να ανεβαίνει από το πόδι μου. Με χαϊδεύει και χαράζει έναν δρόμο μέχρι τον ώμο μου.
Χαϊδεύει τα μαλλιά μου τόσο απαλά και ωραία και αυτό με χαλαρώνει.
Μυρίζει το άρωμα τους.
Τι κανει? Αποκλείεται να έχει καταλάβει ότι ειμαι ξύπνια.

......💤💤💤

⏰⏰⏰"Ντριιιιιιιιιιιν!"⏰⏰⏰

Δεν το ζω εγώ αυτό! Νυστάζω τοσοοοο πολύ! Αλλά έτσι είναι. Εγώ φταίω! Έπρεπε να κοιμηθώ. Όχι να κάθομαι να κάνω τα αίσχη μου με τον Πάνο. Αν και...Εγώ Δεν έκανα κάτι...Συνέχεια εγώ τον σταματούσα.

Πρέπει όμως να σηκωθώ πριν χάσω όλες τις ώρες. Ένα βαρύ χέρι με πλακωνει. Ανοίγω τα ματια μου και βλέπω τον Πάνο να κοιμάται σαν βόδι. Σπρώχνω το χερι του και σηκώνομαι. Παίρνω ρούχα και πηγαίνω στο μπάνιο. Αυτήν την φορά κλειδωνω!
Τέρμα τα αστειάκια του Πανου!

Ετοιμάζομαι και βγαίνω έξω. Κατεβαίνω στην κουζίνα και βλέπω στον καναπέ έναν Χάρη να κοιμάται σαν το προηγούμενο βόδι πανω.

Όλοι ίδιοι! Σκέφτομαι και ξεφυσαω!
Φτιάχνω ένα τοστ. Το τρώω και ψάχνω την τσάντα μου.
Που την πέταξαν?

Την βλέπω παρατημένη δίπλα από την πόρτα. Γλυκιά μου τσαντούλα τι σου έκαναν?
Μην ανησυχείς. Από εδώ και πέρα θα σε προσέχω. Θα αφοσιωθώ στα μαθήματα μου και τέρμα οι χαζομάρες. Έχω έναν στόχο!

Παίρνω την τσάντα μου κι ανεβαίνω στο δωμάτιο μου για να αλλάξω τα βιβλία. Ο Πάνος ακόμα κοιμάται.

Με το μποξεράκι.

Στο κρεβάτι μου.

Τέλος πάντων....

Αδειαζω την τσάντα και βάζω τα βιβλία που έχουμε σήμερα.

Πάω να φύγω αλλά η νυσταγμενη και βραχνή φωνή του Πάνου , με σταματάει .

"Ωραίο....κώλο.....μικρή...." λέει με μισάνοιχτα μάτια.

"Ηλίθιο!😒😒" λέω και φεύγω

Κατεβαίνω κάτω ανοίγω την πορτα και φεύγω. Μάλλον ο Χάρης και Πάνος θα χάσουν τις πρώτες 2 ώρες.....ίσως και τις 3....4?

Φτάνω στο προαύλιο του σχολείου. Η Αγγελική και ο Λευτέρης κάθονται στο συνηθισμένο παγκάκι.
Αλλά όταν κοντεύω , βλέπω καλύτερα ότι....Η Αγγελική κλαίει?

ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΕΊΡΑΞΕ!!!!!!😠😡😲