*Feel me*

~Κεφάλαιο 14~

"Αγγελική τι έγινε??????" Ρωτάω κοιτώντας την

"Τι-τι-π-ποτα" μου λέει μέσα στα κλάματα και σκουπίζει την μύτη της με το χαρτομάντιλο που της δίνει ο Λευτέρης. 

"Αγγελική πες μου τώρα γιατί κλαις!" Της λέω αυστηρά

"Να...εδώ και κάτι μέρες....οι γονείς μου μάλωναν συνέχεια...Και σήμερα μπροστά στα μάτια μου φώναζαν ο ένας στον άλλο ότι θέλουν διαζύγιο. Ποιοι γονείς το κάνουν αυτό? Μπροστά στο παιδί τους να λένε ότι θέλουν διαζύγιο? " λεει και ξαναρχίζει να κλαίει 

"Έλα βρε Αγγελικούλα μου....Μην στεναχωριέσαι...." της λέω ενώ της χαϊδεύω τα μαλιά
"Πρώτον...μπορεί να το είπαν από τα νεύρα τους και να μην το εννοούν.  Δεύτερον...Ακόμα και να το εννοούν αυτό δεν θα επηρεάσει εσένα. Θα σε αγαπάνε και θα σε στηρίζουν. Θα είναι δίπλα σου σε ότι χρειαστείς απλά δεν θα είναι αυτοί δίπλα ο ένας στον άλλον." Της λέω και της δίνω μια σφιχτή αγκαλιά

"Δίκιο έχει η Ελπίδα.  Μην σε παίρνει από κάτω. Θα προτιμούσες να μαλώνουν συνεεεεεχεια , όλη μέρα μέσα στο σπίτι ? Ή να είναι χώρια και να τους βλέπεις ευτυχισμένους? Μπορεί να σου είναι λίγο δύσκολο αλλά θα πρέπει να το αποδεχτείς και να τους καταλάβεις . Εσυ θα είσαι και με το μέρος της μαμάς σου και με το μέρος του μπαμπά σου." Λέει ο Λευτέρης και πιστεύω με ολααα αυτά που της είπαμε να την έχουμε ηρεμήσει αρκετά.

Πράγματι είναι δύσκολο αν χωρίσουν οι γονείς σου , αλλά εσύ δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι.

"Έχετε δίκιο..." λέει η Αγγελική και σκουπίζει τα τελευταία της δάκρυα.

Το κουδούνι χτυπάει και πηγαινουμε για προσευχή. Παρατηρώ ότι ο Χάρης και ο Πάνος δεν ήρθανε.

Ανεβαίνουμε τις σκάλες για να μπούμε στην αίθουσα.

"Αγγελική..Θέλω να σου πω κάτι που έγινε χθες....Αλλά θέλω να μείνει μεταξύ μας. Ούτε ο Λευτέρης δεν θέλω να το μάθει. "

"Πες μου τι έγινε?  Με αγχωνεις..."

"Να...εμμμ....χθες...."

"Πες το γρήγορα πριν έρθει η ηλίθια και κάνουμε μάθημα"

Παίρνω μια βαθυά ανάσα και τις ψυθιριζω γρήγορα στο αυτί τι έγινε χθες.

"ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΑΑΑ????" Λέει ενώ έχει γουρλώσει τα ματια της.

"Ναι....Δεν ξέρω πως το επετρεψα να συμβεί...."λέω και σκύβω το κεφάλι

Μπαίνει όμως η καθηγήτρια της Χημείας και η συζήτηση μας σταματάει .