*Feel me*

~Κεφάλαιο 27~

"Τι έχεις ;" με ρωτάει ενώ με κοιτάει μέσα στα μάτια.

"Τ-τι να έχω;" ρωτάω κομπλάροντας

"Δείχνεις αγχωμένη να το πω...Ανήσυχη...Κάπως έτσι..."

"Αα...τίποτα δεν έχω." Λέω και σκύβω το κεφάλι μου για να μην φανεί ότι λέω ψέματα.
Τι να του πω; Ότι νομίζω πως μου αρέσει;...Δεν σου αρέσει Ελπίδα , όχι!

"Με εμένα μιλάς μικρή" λέει και με το χέρι του πιάνει το πηγούνι μου και το σηκώνει με αποτέλεσμα τα μάτια μου να συναντήσουν τα μάτια του.
"Δεν μπορείς να με ξεγελάσεις..." συνεχίζει να λέει και με κοιτάει με ένα πονηρό βλέμμα.

"Δεν προσπαθώ να σε ξεγελάσω....Και μην μπερδεύεις τα βήματα " λέω σοβαρή προσπαθώντας να αλλάξω θέμα.

Αυτός δεν λέει τίποτα και απλά του ξεφεύγει ένα γελάκι.

Συνεχίζουμε να χορεύουμε αλλά ο Πάνος κάνει κάτι βήματα λάθος. Δεν καταλαβαίνω στα ξαφνικά γιατί πηγαίνει έτσι. Τέτοια βήματα δεν μας τα έχει δείξει ποτέ η κ.Νικολέτα.

"Τι κάνεις;" Τον ρωτάω απορημένη

Ξαφνικά η πλάτη μου είναι κολλημένη στον τοίχο.

"Μάλλον έκανα λάθος βήματα " λεει και με κοιτάει πονηρά.

Εγώ εχω κοκκαλώσει στη θέση μου και κοιτάζω τα μάτια του. Η ταχυπαλμία μου ξαναρχίζει. Το ένα του χέρι είναι πίσω στην μέση μου και το άλλο στον τοίχο δίπλα από το κεφάλι μου. Το πρόσωπό του πλησιάζει το δικό μου. Ωχ Θεε μου! Έχει τόσο ωραίο άρωμα...
Είναι τόσο κοντά μου! Τα χείλη του απέχουν μόνο λίγα χιλιοστά από τα δικά μου.

"Μ' αρέσει πολύ αυτό το άρωμα σου....." Μου λέει ενώ βυθίζει το πρόσωπο του στον λαιμό μου φιλώντας τον. 💦
Αφήνει τον λαιμό μου και ξαναπλησιάζει το πρόσωπό μου.
"....και τα χείλη σου..." λέει και ενώνει κατευθείαν τα χείλη μας σε ένα φιλί. Τα χείλη του ακουμπάνε τα δικά μου με έναν επιδέξιο τρόπο , σαν να ξέρει τι κάνει. Το φιλί βαθαίνει και γίνεται πιο κρητικό . "Πήδα" λέει ανάμεσα στο φιλί μας και τον υπακούω.
Αυτός με πιάνει από τους μηρούς και με σηκώνει από το πάτωμα κολλώντας ξανά την πλάτη μου στον τοίχο. Πάλι καλα γιατί τα πόδια μου δεν με κρατούσαν άλλο.
Τα χείλη του διεκδικούν τα δικά μου σαν να ήταν το οξυγόνο του και προσπαθούσε να αναπνεύσει.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ένας σαστισμένος Χάρης.
Το φιλί μας σταματάει και με αφήνει κάτω κατευθείαν.
Μπροστά μας στέκεται ο Χάρης με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό στόμα.
Έχει μείνει στην ίδια θέση και φαίνεται σαν να είδε φάντασμα.