*Feel me*

~Κεφάλαιο 39~

Αγγελική

Έχω σταματήσει να δίνω σημάδια ζωής στην Ελπίδα και στον Χάρη.  Καλύτερα να μην με βρίσκουν για λίγο καιρό.Να ηρεμήσω και να ξεχαστεί το θέμα...
Αυτό που έγινε με τον Χάρη με έχει τρομάξει. Αλήθεια τρόμαξα.
Είναι η χειρότερη αίσθηση φόβου.
Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, αλλά συνέχεια γυρνάει στο μυαλό μου.

Flashback

"Που θα πάμε;" Τον ρωτάω με ένα χαμόγελο , αφού έχουμε βγει από το μαγαζί.

"Έλεγα...να πηγαίναμε μια βόλτα οι δυο μας...μόνοι..." Λέει και το βλέμμα του έχει αλλάξει...

"Που ακριβώς; " τον ρωτάω καχύποπτη.

"Θα δεις" λέει και με το ενα χέρι κρατάει το μπουκάλι με το ποτό του και με το άλλο κρατάει το τιμόνι και οδηγάει.

Αρχίζω και το μετανιώνω λιγάκι...ίσως δεν ήταν πολύ καλή ιδέα αυτήν την στιγμή να πάμε οι δυο μας βόλτα.

Τον βλέπω που πίνει από το μπουκάλι το ποτό που περιέχει και βεβαιώνομαι ότι είναι μεθυσμένος.

"Θα περάσουμε ωραία οι δυο μας μωρό μου." Λέει και με κοιτάει με ενα περίεργο χαμόγελο καθώς οδηγάει.
Θεέ μου αρχίζω και φοβάμαι.
Δεν τον έχω ξαναδεί έτσι και ούτε θέλω να τον ξαναδώ.

"Εμμ...Χάρη...νυστάζω και πονάει το κεφάλι μου. Μπορείς να με πας σπίτι μου; Και αύριο το πρωί πάμε αν θες την βόλτα." Λεω ήρεμα.
Θέλω να φύγω τώρα από εδω! Δεν είναι αυτός ο Χάρης! Δεν τον αναγνωρίζω.

"Όχι όχι , Δεν χρειάζεται. Φτάσαμε" λέει και στρίβει σε ένα στενό.
Εδώ είναι θεοσκότεινα! Που μας έφερε;;;;;
Τώρα είναι που φοβάμαι. Αφού έχει σταματήσει το αμάξι,  βάζω το χέρι μου στο χερούλι του αμαξιού και το τραβάω. Όμως η πόρτα δεν ανοίγει.

"Χάρη γιατί κλείδωσες ;" Τον ρωτάω ανήσυχη.

"Γιατί φαντάστηκα ότι μπορεί να έφευγες ρε μωρό μου." Λέει μεθυσμένα και με πλησιάζει.

"Χάρη άνοιξε τώρα! Δεν είναι αστείο!" Λεω σοβαρή με τον φόβο να με κυριεύει.

"Με βλέπεις να αστειεύομαι; Σου υπόσχομαι ότι θα με παρακαλάς να συνεχίσω σε λίγο." Λέει και αφού έχει σηκωθεί από την θέση του , ορμάει πάνω μου και αρχίζει να δίνει υγρά φιλιά στον λαιμό μου.

"Χάρη σήκωωω! Άσε μεεε! Είσαι μεθυσμένος." Λεω κλαψουρίζοντας

"Σσσσσς! Μην μιλάς. Ξέρω ότι το θες."λέει και πιάνει με τα χέρια του τα χέρια μου , ενώ έχει πέσει σχεδόν πάνω μου. Δίνει φιλιά στον λαιμό μου και αηδιάζομαι τον εαυτό μου. Η μεθυσμένη του ανάσα χτυπάει πάνω μου. Σε άλλη κατάσταση θα παρακαλούσα να με φιλήσει στον λαιμό, αλλά τώρα Όχι! Όχι Έτσι!!