My Prim and Proper Prince (Under Editing)

Chapter 19 Midnight Caller

ANDREW
Natuloy na nga ang pag alis ni Matina sa bahay. I misse her kahit na araw araw naman ako dumadalaw sa kanila. Kung noon ay naiinis siya sa presensya nito, ngayon naman ay hinahanap-hanap ko siya. I picked my phone and dialed her number. I can't wait to hear her voice again.
MATINA
Tulad ng pinangako ni Andrew ay dinadalaw niya ako halos araw-araw sa bagong bahay namin. Isang linggo na rin ng lumipat kami ni Mommy
Wala namang palya si Andrew sa pagbisita. Kahit paano ay nabawasan ang lungkot ko.

"Kriiing! " I snapped back to reality when I heard my phone rang. I picked it and checked who's calling. I smiled when I saw Andrew's name registered on the screen.

"Hello?"

"Hello?" he answered at the other line.

"Kamusta?" sabay pang sabi naming dalawa.

"Na-miss mo ko noh?" he teased.

"Manahimik ka nga magkasama lang tayo sa school kanina," I answered as I trying to hide my emotions

"Oh anong atin?" he change the topic.

"Sa araw-araw nating pag-uusap. Mukhang nauubusan na tayo ng topic," I answered and laugh a bit. "Mag-joke ka na lang para matuwa naman ako sa'yo," I suggested.

"Ah gan'on! 'Di ka pala natutuwa sa'kin?"

"Sige na mag-joke ka na," I want to hear him hint a joke, para kasing napakaseryosong tao niya.

"Wala akong joke eh, Knock knock na lang." he suggested.

"Knock knock? Hmmm sige Who's there? "

"Andrew!"

"Andrew?"

"Yes."

"Andrew who?"

"Basta promise 'wag ka tatawa Ah? 'Wag mo ako pagtatawanan. Minsan lang ako magbibiro."

"Promise!" I assured him.

"Okay! " He cleared his throat before singing "123 Ako'y nasa malate alas syete ng gabi. Nakilala ko tuloy itong magandang babae na nakabibighani saking mga mata ang 'di ko lang alam ay manloloko lang pala."

"Tapos na 'yon? Nasan 'yong Andrew?"

"Hindi pa sige fastforward ha,
Dumadalas, Lumalabas Andrew E. "

"Hahahaha!" I laughed head. My voice echoed at the other end.

"Sabi ko 'wag ka tatawa eh!"

"Ang mais kasi eh!"

"Mais, nag-effort na nga 'yong tao eh!"

"Mabuti pa kantahan mo na lang ako?"

"Hindi ako marunong kumanta."

"Sige na kahit konti lang?" pamimilit ko.

"Ano bang kanta?" he asked.

"Kahit ano basta lovesong."

"Hmmm... Nag isip muna siya bago kumanta.

"I can be your hero bibe. I can kiss away the peyn oh yeah!" He laughed after singing.

"Parang sa kwentong gubat ni Bob Ong 'yan ah?"

"Oo nga, d'on ko nga nabasa. Sabi ko sayo eh di ako marunong kumanta," sagot niya, pero ang totoo ay kung aayusin lang niya ay maganda talaga ang boses niya.

"Kamusta naman kayo d'yan ni Tita?"

"Eto tumahimik sa bahay." He laughed as he said that.

"Ah gan'on?"

"Yes ganoon!"

"Goodnight na nga!"

"Hey... 'wag ka magalit,"

"Hindi ako galit, It's getting late na rin kasi. Magkita na lang tayo sa school bukas?"

"Sige!"

"See yah."

"Miss you!"

I paused for a seconds, I don't know how to answer him.

"I said, I miss you," my heart skipped a bit when he said that but I just laugh and acted irritated.

"Tumahimik ka nagkita palang tayo kanina!"

"Sige na bye na nga?" aniya sa kabilang linya. Nai-imagine ko na nakahaba ang nguso niya at kumakamot sa batok.

"Ang cute!" supposedly bulong iyon pero hindi ko namalayan na nabigkas ko pala.

"Ano yun? Cute ako?" hindi naman iyon nakaligtas sa talas ng pandinig niya.

"Hindi 'yong sa palabas," I lied "Sige na bye na," hindi ko nahinintay ang sagot niya at binaba ang telepono.

I crossed my hand around my chest and feel the beat of my heart. It beats faster than the usual. At naramdaman ko lang iyon pag kasama at kausap si Andew. Is is possible that I fall for him?

With that thought I fall harder into sleep.

💞💞💞