Chapter 37. Lianne and Michael's Lovestory

83 2 0
                                    

LIANNE
Palabas ako ng room ko nakita ko ulit si Michael sa hallway na parang may hinihintay. Don't tell me, ako 'yong hinintay niya? Mukhang tama nga ako kasi ngumiti siya sa akin ng lumabas ako.

"Nandito ka na naman?"

"Yes, I'm here," he smiled showing his pearly white straight teeth. Ay naku ano bang pakialam ko kung maganda 'yong smile niya? Bakit ko siya dine describe? "Again!" he added.

"Why do you keep following me?" iritableng tanong ko. He's really testing my patience. Konti na lang 'yong natitirang pasensya ko sa kanya.

"Cause, you didn't stopped me."

Oo nga noh? tama siya d'on. Bakit ba kasi hindi ko pa sinabi sa kanya 'yon? ilang araw na siyang sumusunod sa akin pero wala akong ginawa para pigilan siya.

"Then stop following me!" I hope this time tumigil na siya.

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. "I'm sorry lady ..but your warning's too late."

He pinned me to the wall and look straight to my eyes. Our face is just an inches from each other. Ramdam ko 'yong panghinga niya. His aftershave tickled my nostrils. Ang bango niya.

"Look at me, tignan mo 'yong mukhang 'to. From now on lagi mo na akong makikita, weather you like it or not."

He smiled devilishly and left me hanging. For the first time in my life I felt short of words. Why am I feeling this with him?

MICHAEL
Kinabukasan sinundan ko ulit si Lianne. Tama si Andrew, makakahalata siya pag timigil ako. Iisipin niya na inutusan talaga ako ni Andrew, mababalewala naman 'yong pagtatakip ko 'di ba? Sayang naman 'yon.

Pagkalabas niya ng classroom nakita niya ako sa hallway. Magtatago sana ako but it's too late, dahil nakita na niya ako.

"Andito ka na naman!" mataray na bungad niya sa akin. Salubong 'yong kilay niya. I really love to see her that way. Lalo siyang gumaganda pag nagagalit siya.

"Yes I'm here," I smiled at her "Again." I added causing her to pout.

"Why do you keep following me?"

"Cause you didn't stopped me."

Napabuntong-hininga na lang siya at tumingala sa kawalan.

"Then stop following me!"

Pero nandito na ako. Hindi na ko titigil...ayaw ko ng tumigil.

"I'm sorry lady...but you're warning's too late,"

I pinned her to.the wall and look straight to her eyes. "Look at me, tignan mo 'yong mukhang 'to. From now, on lagi mo na akong makikita whether you like it or not." I said and left her hanging. Ewan ko nag eenjoy na yata ako sa ginagawa ko.

LIANNE
Michael's kept following me as in literally. Kahit saan ako pumunta nakasunod siya. N'ong araw na nahuli ko siya pumunta na ako sa girl's room pero nakasunod pa rin siya. Akala ko nung una inutusan siya ni Andrew para gawin 'yon, but it turns out that it his own decision.

It's irritated the hell out of me. Ang layo niya kaya sa lalaking gusto ko. He's not my type. Ang gusto ko 'yong katulad ni Andrew, gwapo mabait matalino. Hindi katulad ni Michael easy go lucky, hindi seryoso sa buhay, well gwapo naman siya but that's not enough.

Hanggang ngayon naiisip ko pa rin 'yong sinabi niya n'ong araw na nahuli ko siya na sinusundan ako.

"Sinabi ko na nga ba sinusundan mo ko!"

"Hindi ah!" he denied.

"Kung ganoon anong ginagawa mo dito sa ladies room kung hindi mo ko sinusundan?

"Pupunta ako d'on sa." Turo niya sa dulo. Pero wala na nasa dulo 'yong ladies room kaya dead end na wala na siyang lulusutan at wala na rin siyang lusot.

"Ano pang idadahilan mo? Umamin ka nga sa akin inutusan ka ba ni Andrew?" Kung hindi siya inutusan ni Andrew why he kept following me? I can't see any reason aside from that.

"Hindi ah... bakit naman niya gagawin 'yon!"

"Kung ganoon bakit mo ko sinusundan?"

"Ahm..."

"Kasi ano.... "He's rubbing the back of his neck habang nag-iisip ng isasagot halatang nagsisinungaling

"Ano?" naiinis nang tanong ko.

"Ah..."

"Ah?"

"Kasi gusto kita!"

Nagulat ako sa sagot niya. Hindi ko alam na may gusto siya sa akin. Well hindi naman impossible maganda naman ako. Pero kasi noong kami ni Andrew, naalala ko ayaw niya sa akin. Hindi siya boto sa akin para kay Andrew.

Kaya ba ayaw niya sa akin para kay Andrew kasi gusto niya ako para sa sarili niya?

"Hi Lianne," I was so deep into my thoughts when someone approaches me.

I looked around to face who it was, si Dexter he's walking towards me.

"Bakit hindi ka pa umuuwi?"

Bakit nga ba 'di pa ako umuuwi? Nakakainis kasi 'yong Michael na 'yon ginugulo ang isip ko.

"Ahm Dex, anong gagawin mo pag may lalaking nagtapat sa'yo," instead of answering his question, siya 'yong tinanong ko. I want to hear his opinion about this. Baka sakaling may matulong siya.

"Ewan wala pa namang lalaking nagtatapat sa akin eh," pagbibiro niya, if I wasn't in this situation siguro tumawa na rin ako sa biro niya.

"Dexter!"

"Well...seriously ganito lang 'yan. Pakiramdam mo'to." Itinuro niya yong tapat ng dibdib niya sa tapat ng puso." Dalawa lang 'yong magiging sagot niya...it's either yes or no. At kung ano 'yong isagot niya iyon 'yong sasabihin mo d'on sa taong 'yon."

Grabe naman hahanapin ko pa 'yong kahulungan ng sinabi ni Dexter ang lalim.

Pero kung tatanungin ko 'yong puso ko alam ko naman na hindi ang sagot.

So, dapat bastedin ko si Michael. It's easy for me to dump guys. Maraming beses ko nang ginawa 'yon. Pero when it comes to Michael parang ang hirap.

Kahit naman kasi ganoon siya he looks so fragile. Hindi ko nga alam kung nagka-girlfriend na 'yon.

Dapat ko bang sabihin sa kanya na tumigil na siya? Madali lang naman 'yon. But I don't know somehow ayaw ko siyang saktan.

💞💞💞

My Prim and Proper Prince (Under Editing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon