My Prim and Proper Prince (Under Editing)

Chapter 50. Forgiveness

MATINA
Ilang minuto ang tinagal ng pag-uusap nila sa taas. Wala kaming ideya ni Andrew kung ano man ang pinag-usapan nila. Bumaba si Tita Leila na nakangiti kasama si Mommy. Hindi siya nakangiti pero maliwanag naman 'yong itsura niya para bang nabawasan na ang galit. I wondered kung anong pinagusapan nila. Pero kung ano man 'yon sana nakatulong at maisip ni Mommy na bigyan ng chance si Andrew. I keep my fingers crossed at pasimpleng nagdarasal.

"Tita,Mommy," sabay na sabi namin ni Andrew at lumapit sa kanila. Lumapit din si Mommy kay Andrew at hinawakan ito sa balikat.

"Andrew Iho, pasensya ka na kung naging masyadong mahigpit ako. I just want the best for my daughter and I hope you understand," lumiwanag ang mukha ni Andrew at tila ba 'di makapaniwala sa narinig.

Ako rin naman ay 'di makapaniwala parang kanina lang galit na galit siya sa amin. Sabi ko na nga ba matutulungan kami ni Tita Leila. Buti na lang dumating siya para kausapin ang Mommy ko.

"Yes Tita, naiintindihan ko po kayo," halata sa boses ni Andrew ang saya. Buti na lang nakapag-isip din si Mommy. Ipinapangako ko maging sa sarili ko na hindi na mauulit kung ano man 'yong mga nangyari.

"Ayaw ko lang kasi na mapahamak siya. I know you protected her pero s'yempre dapat ipinalam n'yo rin sa akin. Naisip ko na ilayo siya sa'yo pero alam ko rin na hindi niya rin kaya na malayo sa'yo. Ang hinihiling ko lang sana, 'wag nang maulit 'to," sabi ni Mommy. Habang sinasabi niya iyon, seryoso naman nakikinig si Andrew. "Kung ano man ang problema ay dapat na sinasabi n'yo at 'di dapat kayo naglilihim sa amin."

"Kaya nga anak. Wag kayong maglilihim sa amin. Kami ang Mommy, n'yo dapat alam namin kung anong nangyayari sa inyo." Sabi ni Tita Leila at inakbayan si Andrew.

"Tita, I'm sorry po talaga, promise hindi na mauulit. Mommy sorry din sa inyo. Pati kayo madadamay sa kasalanan ko." paghingi ng tawad ni Andrew ngumiti naman ang Mommy niya.

"Mommy I'm sorry din," sabi ko at lumapit kay Mommy ngumiti naman siya sa akin. "Ako naman talaga 'yong may kasalanan hindi po si Andrew."

"Tama na 'yong sisihan tapos na 'yon," sabi ni Tita Leila. Kahit kailan talaga ayaw niya ng drama.

"Basta Andrew ang sinasabi ko sa'yo. Hindi na mauulit to. Yes I giving you another chance but once you ruin it, you'll out."

"Yes Tita, thank you po," n sagot ni Andrew at niyakap ang Mommy ko.

Lumapit din ako sa kanila para yumakap pero nagulat ako nang yakapin din ako ni Tita Leila.

"Hayaan mo sila magyakapan tayo na lang dalawa."

Natawa na lang ako sa sinabi ni Tita at niyakap siya. Sobrang saya ko ngayon. Akala ko doon na kami matatapos ni Andrew. Pero mali kasi nagsisimula pa lang kami ngayon. Ito pa lang 'yong unang pagsubok sa samahan naming dalawa. Pero sa tingin ko lahat naman kakayanin ko basta hawak ko 'yong kamay niya.

ANDREW
Hindi ako aalis dito hanggat 'di ako pinapatawad ni Tita. Papatunayan ko sa kanya na nagsisisi ako sa nagawa ko at handang gawin lahat gawin lahat para sa anak niya. I know it sounds creepy pero hindi talaga ako aalis kahit umulan pa, dito lang ako.

"Andrew...." Sumilip sa bintana si Matina at tinawag ako.

"Umalis ka na!"

"Hindi ako aalis dito," hindi ako aalis kahit pa itaboy ako ng Mommy niya. Patutunayan ko na handa akong ang gawin lahat.

"Gabi na, baka umulan baka magkasakit ka!"

"I don't care, basta hindi ako aalis dito. Ipapakita ko sa Mommy mo na sincere ako."

"Hindi ba sinabi ko sa'yo na palipasin muna natin yung galit niya?"

"Hindi ko na kayang hintayin ywon Matina. I don't want to stay here and watch. I have to do something."

Nagsimula ng bumuhos ang ulan. Pero hindi pa rin ako umaalis. Pinpilit ni Matina na umalis ako pero hindi ko siya sinunod. I do whatever it takes. Bahala ko kung magkasakit ako ipakita ko lang na sincere ako sa ginagawa ko.

"Andrew please umalis ka na," pakiusap niya pero hindi ko siya pinakinggan.

"Matina ano bang ingay 'yan?" narinig ko ang boses ni Tita Melinda at mayamaya ay sumilip din siya sa bintana. Naalala ko po n'ong hinarana ko sila. Parang ganito din 'yong ayos namin. Nakasilip sila sa bintana at ako naman ay tinitingala sila. Kaibahan lang umuulan ngayon at galit sa akin si Tita.

"Andrew bakit andito ka pa?" galit na bungad niya. Alam kong galit siya sa akin pero hindi ako titigil hanggat 'di nawawala yong galit niya.

"Tita please I'm sorry," I begged, I know hindi siya ganoon kadaling nakikinig sa akin. Pero hindi ako titigil.

"Andrew kahit magpaulan ka d'yan 'di magbabago ang desisyon ko. Umalis ka na!" matigas na tugon niya. Hindi pa rin nababwasan ang galit niya.

"Tita hindi po ako dito aalis," pagpupumilit ko. Hindi ako aalis kahit maulanan o magkasakit pa ako. Wala na akong pakialam. Kaya kong tiisin 'yong lamig o kahit magkasakit ako. Mas hindi ko kakayanin 'yong sakit kung mawawala si Matina. Isipin pa nga lang na mawala siya hindi ko na kaya.

"Baka gusto mong tawangan ko pa Mommy mo."

"Tita please I'm sorry," ulit ko pero sarado pa rin ang isip niya sa akin.

" 'Wag mo akong idaan sa drama mo umalis ka na. Matina tayo na, matulog kana. Aalis din yan pag napagod siya. Halika ka na!"
Hinila niya si Matina palayo sa bintana. Nakita ko kung paano nagpumiglas si Matina pero hinila pa rin siya ng Mommy niya. Mayamaya pa sumara na 'yong binata. Ayaw pa rin makinig ni Tita. Naiintindihan ko siya she just wants what's the best for her to daughter. And for her I'm not include to it but I'm willing to do everything to prove that I'm worth it. All I have to do is to persevere. And I hope that you she will she my sacrifices.

MATINA
Hinila ako ni Mommy palayo sa bintana at isinarado iyon. Naiinis ako kay Mommy. Inaamin naman namin na mali kami. Humingi na nga ng tawad 'yong tao ano pa bang gusto niya?

"Ayoko na makita at sumilip ka pa sa kanya. Don't worry about him, aalis din 'yan!" sabi niya n ay tumalikod na si Mommy sa akin.

"Momm ganyan ba talaga katigas 'yong puso n'yo? Hindi ba kayo naaawa kay Andrew?" Hindi ko alam kung makikinig siya pero susubukan ko pa rin. Kung handa si Andrew na gawin ang lahat gan'on din ako.

"Hindi porke nagpaulan siya ay dapat na siyang kaawaan Matina."

Naaiinis na talaga ako. Para walang puso si Mommy ayaw man lang niya makinig. Palagi siyang may pangontra sa mga sinasabi ko. Hindi ko na rin siya naiintindihan.

"Mommy, he save me. Alam mo ba kung hindi siya pumunta d'on. Malamang nahuli na ako ng mga pulis!" tukoy ko sa nangyari noon.

Natahimik sandali si Mommy at tumingin sa akin.

"Mommy niligtas ako ni Andrew. If it wasn't for him malamang nakakulong ako ngayon. Pumunta siya doon kahit alam niya na pwedeng rin siyang mapahamak. Actually, pinigilan niya rin akong umalis. Hindi ko nga alam na sumunod siya sa akin. Ginawa niya 'yon Mommy. He did that, because that was you asked for him. Na bantayan ako, sinunod niya 'yong sinabi mo. Binantayan ako ni Andrew and because of him nagbago rin ako. He taught me everything!" I looked straight to her eyes. "Mommy ang mali lang naman niya hindi niya sinabi sa'yo 'yong tungkol sa bagay na 'yon. But you know somehow he just want to protect you. He hide it cause he was concern. May problema ka that time kaya hindi niya sinabi. And it's not his story to tell, I know gusto niyang ako mismo ang magsabinsayo kaya hinayaan niya na lang. Kasalanan ko 'tong lahat, walamg kasalanan si Andrew!" Halos mapiyok na ako. The tears started to fall from the corner of my eyes.

"Mommy please give him another chance. Give us another chance. That was all we ask!" I said and turn my back on her. Kailangan kong puntahan si Andrew. Baka magkasakit pa 'yong gagong 'yon.

💞💞💞