My Prim and Proper Prince (Under Editing)

Chapter 54. The Sad Truth

MATINA
Nagpaalam si Andrew na mag-cr lang saglit pagkatapos naming sumayaw. So, I decided to joined my cousins habang naghihintay sa kanya. Lumipas ang ilang saglit wala pa rin siya. Parang ang tagal naman yata.

"Chelsea, susundan ko lang saglit si Andrew," paalam ko sa pinsan ko.

"Naku naman! We all know that you're so deep in-love pero 'wag mo na siyang sundan sa Cr!" nagkatawanan sila sa sagot ni Chelsea. I forced to smile pero hindi na talaga ako mapalagay, twenty minutes na kasi ang nakalilipas simula n'ong umalis siya. Bumalik ako sa upuan ko at nakisali sa usapan nila pero lumipas na naman ang ilang minuto ay wala pa rin siya. I decided to follow him at hindi na rin ako pinigilan ng pinsan ko.

Mapipingot ko siya oras na makita ko siya. Dali-dali ang hakbang ko papasok sa loob. Sa may bandang dulo pa kasi yung banyo. Malaki 'yong ancestral house ni Lola, kaya naman anlayo pa ng nilakad ko.

Malayo pa lang ako nakarinig na ako ng boses na parang nagtatalo. At hindi ako pwedeng magkamali boses ni Andrew at ni Lianne 'yon. Kinakabahan man, tumuloy pa rin ako. Lumiko ako at nagulat sa nakita. Lianne was kissing him and the worst of that, Andrew didn't do anything to stopped her. Parang nag-eenjoy pa siya sa ginagawa ni Lianne.

My world turned into pieces. my knees wrre trembled, I'm shattering. Parang nanigas sa kinaroroonan ko. Hindi ako makagalaw at hindi rin makapagsalita.

"Matina...." si Michael 'yong unang nakapansin sa akin dahil busy ang dalawa sa paghahalikan.

"Matina...." tsaka lang niya tinulak si Lianne nang marinig na tinawag ako ni Michael.

Tumalikod na ako bago pa man ako umiyak. I don't want him to see the tears threatening to fall from my eyes. I don't want them to see na umiiyak ako dahil baka mas lalo pa nila akong pagtawanan.

I never thought na magagawa 'yon sa akin ni Andrew. Buong akala ko mahal niya ako, buong akala ko ako na talaga. But I was wrong cause until now he was still in love with his ex.

Simula pa lang naman kasi alam ko na kung gaano niya kamahal si Lianne. He even asked me to pretend to be his girlfriend just to win her back. Pero nagbulag-bulagan ako at pinaniwala 'yong sarili ko na ako na 'yong mahal niya at nakalimutan na niya ito.

I blinked many times and prevent myself to tearing up. Lahat ng nakakasalubong ko binanati ako. I forced to smile and acted normal. I don't want them notice that I'm noy okay. Ako rin naman ang magmumukhang kawawa pag nalaman nila ang nangyari. Ayaw kong pagtawanan sa mismong araw ng debut ko.

Masaya pa lang kami kanina tapos biglang ganito. Marami talagang nangyayari with just blink of an eye. Kanina, magkayakap pa kami habang sumasayaw, parang may sariling mundo. I never thought that it would be our last dance.

I need to find an escape from this place, not literally but a place where no one can bother me. Pumasok ako sa loob ng bahay at dumiretso sa taas. Nagkulong ako sa kwarto ko.

I heard someone knocking on my door. Hindi ko na kailangan tanungin kung sino 'yon alam kong si Andrew 'yon.

"Matina please let's talk about this."

Hearing his voice I want to gave in, pero hindi pwede. Hindi pwedeng magpaloko ulit ako sa kanya. Not this time!

"Matina, please open the door. Mali 'yong nakita mo, it's not what you think."

At anong iisipin ko? Na naglalaro lang sila? Na hindi ko sila nakitang naghahalikan? Masakit na nga mas lalo pa niyang pinapasakit. Dinadagdagan niya pa yong kasinungalingan niya.

ANDREW
Tinulak ko si Lianne nang makita si Matina. Tumalikod siya sa amin at dire-diretsong naglakad. She don't utter any word basta na lang siyang umalis. Mas gugustuhin ko pang kung sinigawan niya ako, sinampal niya ako kaysa makita siyang ganito. Nakita kong pumasok siya sa kwarto inukupa niya. Hahabulin ko sana siya pero nakapasok na siya sa loob at sinara ang pinto. I wanted to hug her, to protect her from pain I knew she was feeling right now. But I knew that she doesn't want to see me. Because I'm the reason of her loneliness.

"Matina... please let's talk about this," kahit alam kong 'di siya makikinig, sinubukan ko pa rin. Baka sakaling pakinggan niya ako. I didn't get any response from her so I knock again.

"Matina, please open the door, mali 'yong nakita mo. It's not what you think," this time I'm loosing hope.

"Umalis ka na!" mayammaya'y narinig kong sigaw niya. Para namang nakakuha ako ng pag-asang kausapin niya.

"Matina please let me ex---" I never had a chance to finish what I'm saying cause she cut me off.

"Explain what? 'Yong panloloko mo, Andrew?"

"Alam mong hindi kita niloko Matina, please buksan mo 'to, mag-usap tayo ng maayos."

Hindi ko inaasahan na susundin niya 'yong sinabi ko. Binuksan niya 'yong pinto. I hate to see her crying, and what I hate most is to see her crying because of me.

"Alam ko naman Andrew." She heaved a sigh "Alam ko naman simula pa lang na mas mahal mo siya."

"Hindi totoo 'yan, Matina."

"Totoo naman 'di ba?" sagot niya at hinarap ang mata ko. I hate to see the sadness in her eyes and I'm here doing nothing to ease her pain.

"You even asked me to be your girlfriend just to show her you finally get over her. But the truth is, you still love her and just doing such things to win her back."

I never knew na maririnig ko sa kanya. I thought I already showed to her that I love. I never thought na may ganoong siyang insecurities. Nagkulang ba ako sa pagpapakita ng pagmamahal ko para maramdaman niya 'yon?

"Matina, hindi totoo 'yan...alam mong mahal kita. Oo siguro, aaminin ko n'ong simula ginawa ko 'yon para ipakita kay Lianne that I've moved on." I hold her hand pero tinabig niya iyon. "Pero Matina, when I decided to court you, I'm sure with my feelings. Alam kong ikaw 'yong mahal ko at nakalimutan ko na siya."

"I don't want to hear your alibi Andrew, I'm tired...I'm getting tired of this!"

"Matina naman, Matina please...."

"Ayaw kong may makaalam nito. 'Wag mong sabihin kay Mommy. Ayoko malaman ng pamilya ko, hindi dahil sa pinoproptektahan kita, kundi dahil ayaw kong pagtawanan nila ako sa mismong araw ng birthday ko."

"Matina...?"

"Tsaka na tayo mag-usap Andrew. Pag handa na akong humarap sa'yo."

She said then left. For now I just need to respect her decision. Ayoko rin naman na gumawa ng eskandalo dito. But I will do everything to prove that I love her. Gagawin ko lahat para mawala 'yong galit niya sa akin. Papatunayan ko sa kanya na siya ang mahal ko at wala ng iba.

MATINA
Bumaba ako para ipagpatuloy 'yong party. I act that there's nothing happen. Buti hindi naman nakahalata sila Mommy. Andito pa rin si Andrew tumabi siya sa akin pero hindi ko pinansin hindi ko rin siya pinaalis dahil baka magtaka 'yong mga pinsan ko. Hinayaan ko siya sa tabi ko. Magkatabi kami but there's invisible wall between us.

Pagkatapos ng party, nagpaalam na rin sila Lola. There just came here to my birthday. Kailangan na rin nilang bumalik sa Manila. Umuwi na rin kami sa bahay. Nasa isang kotse kami ni Andrew. Si Tita Leila na ang nag-drive. Nasa backseat kaming dalawa. Nagkunwari na lang akong tulog para hindi makahalata sila Mommy na hindi kami nag-uusap ni Andrew. I headed to my room when we reached home. Andrew also don't insisted to talk to me. Mabuti naman dahil ayaw ko rin siyang kausap ngayon.

I feel exhausted from everything happened today. I knew starting tomorrow everything would never be the same again.

He doesn't love me anymore or should I say he never love me from the start. It's hard to accept but that's the truth. That's the reality I have to face.

Nakatulog ako na may luha sa mga mata. I promise that this would be the first and last time na iiyak ako dahil sa kanya. He will never be the reason of my sadness nor my happiness.

💞💞💞