The summer I met you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΟΚΤΩ

''She acts like summer and walks like rain''

Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στην παραλία! Εντωμεταξύ στην διαδρομή είχα ζαλίσει τον Στράτο να μου πει τι ψιθύρισαν μεταξύ τους αλλά αυτός επέμενε ότι δεν έλεγαν τίποτα.

Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και εγώ τρέχω στα κορίτσια τα οποία με περιμένουν στην αρχή της παραλίας ενώ τα αγόρια συζητάνε μπροστά από το αμάξι του Στράτου.

'' Άντε πάμε;'' Ρωτάει η Έλλη

'' Ναι μόνο που με αυτά τα τακούνια είναι λίγο δύσκολο'' λέω και ξεκινάω να ανοίγω το λουράκι από τα τακούνια μου. Το ίδιο και τα κορίτσια!

Ξεκινάμε και τρέχουμε με τα εντελώς ακατάλληλα για παραλία φορέματά μας και φτάνουμε μέχρι το νερό. Μπαίνουμε μέχρι την μέση της γάμπας μας και αρχινάμε να πιτσιλάμε η μια την άλλη!

Αφού τελειώσαμε με όλο αυτό βγήκαμε έξω και ξαπλώσαμε στην άμμο. Δεν με νοιάζει που τα μαλλιά μου θα γεμίσουν άμμο!

Εκεί ξαπλωμένες βλέπουμε την ανατολή του ηλίου.

'' Μα καλά που είναι οι άλλοι;'' Λέει η Κλειώ και γυρνάει κοιτώντας προς τα αγόρια. Το ίδιο και η Λυδία.

'' Ναι... κορίτσια για κοιτάξτε λίγο...'' λέει λίγο τρομαγμένη η Λυδία.

Γυρνάμε όλες και βλέπουμε όλα τα αγόρια με ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι παγωμένο νερό στο χέρι και ένα χαμόγελο στα χείλη.

'' Θέλω απλά να σας ενημερώσω ότι την έχουμε βάψει...'' λέω

Σηκωνόμαστε όλες όρθιες και ξεκινάμε να τρέχουμε ενώ τα αγόρια έρχονται κατά πάνω μας με τα μπουκάλια! Τσιρίζουμε και προσπαθούμε να αποφύγουμε το παγωμένο νερό που εκτοξεύετε παντού.

Προτού το καταλάβω βρίσκομαι ανάμεσα στον Στράτο και τον Λουκ. Ο ένας μπροστά και ο άλλος από πίσω μου...

'' Λοιπόν... Εγώ λέω να το ξανασκεφτούμε λί-''

Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω και αδειάζουν και οι δύο τα μπουκάλια πάνω στο κεφάλι μου. Το νερό είναι παγωμένο! Τσιρίζω και αρχινάω να τρέχω. Αλλά τώρα είναι αργά.

Αφού είμαστε πλέον όλες μούσκεμα μαζευόμαστε όλες μαζί και κοιτιόμαστε ηττημένα. Τα αγόρια από την άλλη, είναι στεγνά και μαζεμένα όλα μαζί χασκογελώντας. Έρχονται προς το μέρος μας...

'' Αχ νομίζω πως τώρα ξυπνήσαμε και δεν νυστάζουμε πλέον...'' λέει ειρωνικά ο Στράτος μπροστά στα μούτρα μου.