The summer I met you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

"Big girls cry when there heart is breaking..."

Εχθές όλη την υπόλοιπη ημέρα δεν έφαγα τίποτα και απλά καθόμουν στο δωμάτιο κοιτώντας του τέσσερις τοίχους. Πήρα πέντε φορές τηλέφωνο τον Στράτο και δεν το σήκωσε.

Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω...

'' Ηρώ να μπω;'' Με ρωτάει ο Θωμάς βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

'' Ναι έλα...''

Κλείνει την πόρτα πίσω του και αφού του κάνω λίγο χώρο στο κρεβάτι κάθεται δίπλα μου.

'' Βγες επιτέλους από εδώ μέσα. Αυτό δεν θα αλλάξει την κατάσταση. Πάνε μίλησε του.''

'' Δεν θέλει Θωμά. Τον πήρα τηλέφωνο πόσες φορές. Δεν θέλει...''

'' Πάνε σπίτι του.''

'' Και να πάω για να σκοτωθούμε;''

'' Είναι καλύτερο από το να είσαι εσύ εδώ και αυτός εκεί, χωρίς να έχετε ξεκαθαρίσει τίποτα...''

"Και άμα-"

"Δεν έχει άμα! Γίνε η Ηρώ που ξέρω. Αυτή που όταν έχει κάτι να ξεκαθαρίσει το κάνει."

Για κάποιο λόγο τα λόγια του μου έδωσαν θάρρος.

Σηκώνομαι, ντύνομαι και συμμαζεύω λίγο το πρόσωπο μου.

Κατεβαίνω κάτω και χαμογελάω λίγο στον αδερφό μου καθώς βγαίνω από την πόρτα.

Βάζω τα ακουστικά μου και ξεκινάω τον δρόμο προς το σπίτι του. Περνάω μπροστά από την καφετέρια και βλέπω τον Αχιλλέα με τον Τέο. Με κοιτάνε με στεναχωρημένο ύφος και απλά προσπαθώ να γελάσω.

Φτάνω έξω από το σπίτι και παίρνω μία βαθειά ανάσα. Πάω να χτυπήσω αλλά το χέρι μου μαγκώνει. Δεν ξέρω άμα μπορώ να το κάνω...

Γυρνάω να φύγω αλλά θυμάμαι τα λόγια του Θωμά, ότι είναι καλύτερο να ξεκαθαρίσει.

Χτυπάω.

'' Γεια σου κοπέλα μου!'' λέει ευγενικά η μαμά του καθώς με βλέπει.

'' Γεια σας κ. Κατερίνα, μπορώ να μιλήσω με τον Στράτο;''

'' Είναι επάνω! Απλά από εχθές... δεν ξέρω είναι κάπως. Πολλά νεύρα. Έγινε κάτι μεταξύ σας;''

'' Μεγάλη ιστορία... Απλά πρέπει να του μιλήσω''

'' Έλα περνά εγώ φεύγω τώρα να σας αφήσω να μιλήσετε ήσυχα.''

Κουνάω το κεφάλι μου ευχαριστώντας την και καθώς ανεβαίνω της σκάλες ακούω την εξώπορτα να κλείνει.