Η Ηρώ ήθελε πάντα ένα σπίτι κοντά στην θάλασσα. Όταν τελικά βρίσκει το ιδανικό μαζί με την μαμά της και περνάει εκεί το καλοκαίρι, γνωρίζει καινούργιους φίλους και... τον Στράτο. Τον όμορφο και αλαζόνα Στράτο. Ξέρει ότι δεν πρέπει αλλά επίσης ξέρει...
Ακούω τον ήχο κλήσης μου να χτυπάει μέσα στον ύπνο μου...
Σταματάει... μετά από πέντε λεπτά ξανά...
'' Δεν το γλιτώνεις σήκω!'' λέω στον εαυτό μου και παίρνω το κινητό μου από το γραφείο.
'' Ναι;'' Απαντάω και ξανά πέφτω στο κρεβάτι...
'' Καλημέρα μωρό μου!''
'' Καλημέρα...'' λέω και προσπαθώ να ακουστώ ευχάριστη
'' Βασικά... ακόμα κοιμάσαι; Είναι δώδεκα και μισή.''
'' Τι ώρα είναι;!'' Σκούζω και σηκώνομαι απότομα
'' Αποκοιμήθηκες έ;''
'' Μμμμ... ήθελες κάτι;''
'' Βασικά να δω τι κάνεις αλλά και για μία ακόμη φορά σε έσωσα!'' λέει
'' Κυριολεκτικά με έσωσες! Θα έρθεις τρείς είπες έε;''
'' Ναι''
'' Μόλις που προλαβαίνω!'' απαντάω και μετά από λίγο το κλείνουμε.
Μα πως αποκοιμήθηκα έτσι; Αλλά βέβαια όταν ξενυχτάς για να τελειώσεις ένα βιβλίο που είναι στο τέλος και ο συγγραφέας έχει αποφασίσει να βάλει όλη του την μαεστρία και φαντασία στα τελευταία κεφάλαια με αποτέλεσμα να μην μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, αυτά παθαίνεις!
Τρώω ένα γρήγορο ''πρωινό'' και μετά βάζω στην τσάντα μου και στην αποσκευή μου τα τελευταία πράγματα.
Μέχρι να τελειώσω με όλα αυτά και να μπω και λίγο στα social media η ώρα πήγε δύο και τέταρτο και έτσι πήγα να ετοιμαστώ.
Φοράω τα ρούχα που έχω βγάλει από την προηγούμενη μέρα. Ένα ψηλόμεσο τζιν παντελόνι με σκίσιμο στα γόνατα και μία ριγέ κοντομάνικη μπλούζα. Τα μαλλιά κοτσίδα και λίγο μάσκαρα στα βλέφαρα!
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Ελέγχω όλο το σπίτι, έτσι ώστε να είναι όλα τα παράθυρα κλειστά και μετά κατεβάσω τον γενικό διακόπτη ηλεκτρισμού. Σύμφωνα με την μαμά δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται!
