The summer I met you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΑΡΑΝΤΑ ΟΚΤΩ

"Part 4"

Το ξυπνητήρι χτυπάει και εγώ σηκώνομαι κατευθείαν...

Φοράω ένα χοντρό τζιν, με μία άσπρη φούτερ και το μαύρο μπουφάν μου. Τα μαλλιά τα άφησα στο φυσικό τους και έβαλα λίγο μάσκαρα. Φοράω της καφέ μπότες μου και κατεβαίνω κάτω.

'' Είσαι έτοιμη; Πάμε;'' Ρωτάω την μαμά μου.

'' Ναι να βάλω παπούτσια απλά...''

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και μετά από λίγη ώρα είμαστε στα ΚΤΕΛ.

'' Είσαι καλά; Σε βλέπω κάπως αυτές τις μέρες...'' λέει η μαμά μου

'' Καλά είμαι απλά σκεφτόμουν κάτι πράγματα...''

'' Θες να μου πεις;''

'' Αύριο. Τώρα θα χάσω το λεωφορείο...''

'' Όπως θες... Εγώ πάω στην δουλειά. Όταν φτάσεις στείλε μήνυμα''

Την φιλάω και μετά κόβω το εισιτήριο. Το λεωφορείο φεύγει σε δέκα λεπτά έτσι μέχρι να βρω το σημείο αναχώρησης και να αγοράσω κάτι να φάω μου έρχεται ο χρόνος ακριβώς...

Κάθομαι στην δεύτερη θέση και το λεωφορείο είναι σχεδόν άδειο... Ο οδηγός έχει βάλει στο ραδιόφωνο κάτι καμένα τραγούδια, για αυτό βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου και βλέπω έξω από το παράθυρο...

Το μυαλό μου ξανά γυρνάει σε όλα αυτά που σκεφτόμουν αυτές τις μέρες... και δεν βρίσκω κάτι λάθος.

Έντεκα παρά δέκα κατεβαίνω από το λεωφορείο. Κατευθύνομαι προς την έξοδο και βλέπω τον Στράτο να με περιμένει. Με γρήγορα βήματα πάω δίπλα του και τον αγκαλιάζω...

'' Χαίρομαι πολύ που ήρθες...'' λέει και βάζει μία τούφα πίσω από το αυτί μου

'' Και εγώ χαίρομαι που ήρθα! Πάμε;''

'' Ναι έλα...''

Μπαίνουμε στο αμάξι του...

'' Πάμε για καφέ;'' Με ρωτάει

'' Θα ήθελα να δω που μένεις για την ακρίβεια... Δεν έχω έρθει από τότε που άλλλαξες διαμέρισμα''

'' Σωστά. Πάμε λοιπόν!''

Φτάνουμε έξω από μία πολυκατοικία. Μπαίνουμε στο ασανσέρ και ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο.

Ο Στράτος βγάζει ένα κλειδί και ανοίγει.

Βλέπω ένα σαλόνι με ενιαία κουζίνα και μόλις μπαίνει αριστερά είναι το μπάνιο και δεξιά η κρεβατοκάμαρα. Είναι μικρό αλλά χαριτωμένο... Φοιτητικό!

'' Ωραίο είναι!'' λέω και κάθομαι στον καναπέ

'' Καλύτερο από το προηγούμενο σίγουρα...'' λέει και κάθεται δίπλα μου βάζοντας ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα στο τραπέζι.

'' Έχει κρύο έξω έτσι...'' λέω και τρίβω τα χέρια μου μεταξύ τους.

Τότε τα παίρνει μέσα στις παλάμες του και τα φέρνει κοντά στο στόμα του και μου τα ζεσταίνει.

'' Ευχαριστώ...'' λέω και νομίζω πως κοκκίνισα..

'' Πως πάει η τελευταία τάξη;'' Με ρωτάει με ένα χαμόγελο

Και κάπως έτσι αρχίσαμε να μιλάμε για την καθημερινότητα και τον δυο μας μέχρι που η ώρα πάει δύο.

'' Πεινάς; Θες να βγούμε έξω να φάμε;'' Με ρωτάει

'' Έχεις κάτι εδώ;''

'' Νομίζω υπάρχει μία πίτσα στην κατάψυξη άμα θες να ψήσουμε... Δεν πρόλαβα να πάω για ψώνια...'' λέει με ένοχο χαμόγελο

'' Μία πίτσα θα ήταν υπέροχα!'' λέω και αυτός σηκώνεται πηγαίνοντας προς την κουζίνα.

------------------------------------------------------

Να το Part 4!

Πίτσα και σπίτι!

Χαριτωμένο δεν ακούγεται;

Θα είναι όμως;

Το επόμενο παρτ είναι και το τελευταίο.

Με αγάπη Ν.Τ ή lostauthor312

#TSIMY

#2hoursleft

Υ.Γ Πως πάμε από αγωνία για την συνέχεια; Άμα δεν έχετε άγχος καιρός είναι να αρχίσετε να έχετε.