The summer I met you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑ

"To the people who look at the stars and wish..."

Η επόμενη μέρα πέρασε πολύ χαλαρά με την Κλειώ να έρχεται σπίτι μου και να μιλάμε μαζί με τις ώρες.

Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και διακόπτω για λίγο την Κλειώ.

'' Αα έλα Θωμά!'' το σηκώνω και τονίζω επίτηδες το Θωμά για να δω την έκφραση της.

'' Δώστον μου!'' λέει η Κλειώ και προσπαθεί να αρπάξει το τηλέφωνο αλλά εγώ πάω στο μπάνιο και κλείνω την πόρτα πίσω μου αφήνοντας της απέξω να βράσει στο ζουμί της.

'' Έλα ναι πήγα κάπου και δεν ακούει πες μου... τι ώρα;... εννιά τέλεια θα είμαστε όλοι στην προβλήτα για χαλαρό μπανάκι και... ναι ναι... άντε φιλάκια πολλά!'' λέω και το κλείνουμε

'' Τι σου είπε; Και γιατί δεν μίλησα εγώ μαζί του;'' Ρωτάει η Κλειώ μόλις σωριάζομαι στον καναπέ δίπλα της

'' Λέει πως ακόμα δεν τελείωσε της δουλειές και θα καθυστερήσουν όσο για την δεύτερη σου ερώτηση δεν προλάβαινε...'' λέω αδιάφορα

'' Μάλιστα...'' λέει λίγο στεναχωρημένα αλλά προσπαθεί να το κρύψει

'' Τι θα έλεγες να πάμε για μπάνιο το βράδυ όλοι μαζί;'' Την ρωτάω

'' Ναι ωραία θα είναι! Στέλνω μήνυμα στην ομαδική συνομιλία μας...'' λέει και συμφωνώ με ένα νεύμα.

Όσο και να θέλει να το παίξει χαλαρή ξέρω ότι στεναχωρήθηκε...

'' Είπαμε οκτώ η ώρα στην προβλήτα... και μόλις είπε ο Στράτος να πάμε παραλία για να ανάψουμε φωτιά οπότε πάμε εκεί.''

'' Ωραία εγώ θα φέρω μπύρες και αναψυκτικά πες...''

'' Λένε πως θα το αναλάβουν τα αγόρια αυτή την φορά και πως έχουν εκπλήξεις... Άστους να δούμε τι μπορούν να κάνουν!'' λέει η Κλειώ και χαζολογάμε για λίγη ώρα ακόμα.

Τελικά η Κλειώ φεύγει έξι η ώρα και εγώ αποφασίζω πως πρέπει να φάω κάτι οπωσδήποτε... Ανοίγω το ψυγείο και επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή. Είναι παντελώς άδειο ακριβώς σαν το στομάχι μου.

Ντύνομαι και κατευθύνομαι στο μίνι μάρκετ που είναι πολύ κοντά στην καφετέρια γιατί είναι το πιο κοντά.

Μπαίνω μέσα και αγοράζω γάλα, ψωμί, κασέρι, γαλοπούλα και κάτι άλλα ψιλοπράγματα που έλειπαν. Τα πληρώνω στην πωλήτρια και πάω να γυρίσω σπίτι με δύο σακούλες σε κάθε χέρι.

Κοιτάω προς το σπίτι του Στράτου και δεν βλέπω κανέναν μέσα οπότε μάλλον θα πήγε κάπου. Προχωράω μπροστά από την καφετέρια και τότε κάποιος μου κλείνει τα μάτια από πίσω. Μου έρχεται η κλασική μυρωδιά του Στράτου που μου αρέσει τόσο πολύ!