The summer I met you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑ

" The goal is to laugh forever with someone you take serious "

Καθόμαστε με τον Στράτο στο κρεβάτι του και αυτός έχει περάσει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου. Στηρίζω το κεφάλι μου στο στήθος του... ακούω τους χτύπους της καρδιάς του, η οποίοι σε αντίθεση με τους δικούς μου είναι σταθεροί.

'' Ξέρεις τι έμαθα;'' Τον ρωτάω σηκώνοντας το κεφάλι μου και ένα αμυδρό χαμόγελο εμφανίζεται...

'' Για πες μου...'' μου απαντάει και με κοιτάει σμίγοντας ελαφρά τα φρύδια του.

'' Έμαθα ότι μετά το σκηνικό εχθές και μετά που έφυγα... έγινες λιώμα!'' του λέω και αρχινάω να γελάω.

'' Ποιος λέει τέτοιες κακοήθειες για εμένα;'' Μου λέει ενώ έχει κοκκινίσει...

'' Ένα μπουκάλι ουίσκι'' του λέω και πλέον γελάω πραγματικά με την ψυχή μου! Θέλω να τον πειράξω... πάρα πολύ...

'' Με κοροϊδεύεις;'' Μου λέει γελώντας και σηκώνει το ένα φρύδι!

'' Οχι... απλός σαρκασμός!''

Κακή απάντηση! Μάλλον κάκιστη γιατί αρχίζει να με γαργαλάει στα πλευρά. Και ως γνωστόν εγώ γαργαλιέμαι ΠΑΝΤΟΥ!

'' Μηη σταμάτααα... σε... πα...ρακαλώ!'' λέω μέσα από τα γέλια μου, προσπαθώντας να πάρω ανάσα... Με τα χέρια μου προσπαθώ να τον αποκρούσω αλλά είναι πολύ πιο δυνατός. Μου πιάνει του καρπούς και μου σηκώνει τα χέρια πάνω από το κεφάλι ενώ εγώ είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Με κοιτάει στα μάτια και μετά από λίγο σηκώνεται απότομα και βγαίνει με φόρα έξω από το δωμάτιο.

Καλά τι έπαθε τώρα μια πλάκα έκανα...

'' Ρε Στράτο έλα εδώ μια πλάκα έκανα τι έπαθες;'' Φωνάζω για να με ακούσει. Ξανά κάθομαι στο κρεβάτι και βάζω το κεφάλι μου μέσα στα χέρια μου. Τότε νιώθω κάτι υγρό να στάζει από το κεφάλι μου και να κατεβαίνει μέχρι την μύτη μου.

Σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω τον Στράτο να κρατάει στο χέρι του ένα μικρό σχετικά νεροπίστολο. Σηκώνομαι και απομακρύνομαι λίγο από κοντά του... Αυτός έχει ένα τέλειο χαμόγελο στα χείλη που προμηνύει καταστροφές!

'' Πλάκα κάνεις έτσι;'' Του λέω χαμογελώντας και κουνάω αρνητικά τα χέρια μου ενώ κάνω σταθερά βήματα προς τα πίσω.

'' Καθόλου'' μου απαντάει τραγουδιστά και ξεκινάει να με βρέχει.

Προσπαθώ να του ξεφύγω αλλά που; Μέσα σε ένα δωμάτιο είμαστε και έχει κλείσει και την πόρτα. Τρέχω όσο μπορώ για να αποφύγω το νερό και γελάω. Το ίδιο κάνει και αυτός. Είναι τόσο όμορφος όταν χαμογελάει!