Strange Wolves

^13^

Ik wil opstaan en weer rennen, maar wordt hard tegen de grond geduwt.
"Dacht je nu echt te kunnen ontsnappen aan mij?! Je zult boeten!" en met die worden sleept hij me mee terug, terug naar zijn roedel.

POV Anna

Ik lig kreunend van de pijn op de stenen vloer van de ruimte. De afgelope 2 uur waren letterlijk de Hel op aarde. Giovanni heeft zich niet ingehouden. En ik heb nog iets gekregen wat een nachtmerrie is voor alle weerwolven. Wolfsbeen. Door dat spul helen we niet zo goed. Hetzelfde als een mens, en hebben zwak tot geen connectie meer met onze wolf.
Volgens mij is mijn rechter arm gebroken. Mijn linker gekneusd. 1 van mijn benen ligt de verkeerde kant op. En ik zit onder de blauwe plekken en sneeën. Het bloed uit mijn neus is gestopt met bloeden. Gelukkig. De pijn voel ik amper meer. Nouja, de pijn van de verwondingen. Een andere werking van wolfsbeen is dat het brand. Het brand terwijl het door je aders stroomt. Dat is de op 1 na ergste pijn die ik nu voel. De aller ergste is de pijn in mijn hart. Dat komt doordat ik te ver van Jason ben terwijl hij me al gemarkt heb. Gelukkig heb ik nog geen last gehad van de Heat. Dat is wanneer er te veel tijd tussen het marken en het voltooien van het Matings-proces zit. De tijd die ertussen zit verschilt per wolvin. Bij sommige kan er maar een paar dagen tussen zitten. Bij andere zelfs een jaar.
Maar de periode dat de Heat is, is in vergelijking als de periode dat je ongestelt wordt. Maar terug naar mijn verhaal.
Ik heb mijn ogen gesloten. Ik heb de kracht niet meer om ze te openen. Ik ben dood op. Ik hoor weer voetstappen. 'Al genoeg gehad?' vraagt hij. Ik reageer niet. 'Kijk me aan!' gromt hij. Ik kan het niet. Zou ik willen zeggen. Schreeuwen zelfs. Schreeuwen dat ik door hem de kracht er niet meer voor heb.
'Dus je heb je lesje nogsteeds niet geleerd? Dan zal ik je nog maar harder aan moeten pakken.' ik hoor hem gewoon grijnzen. En ik walg ervan. Ook van het feit dat deze gast dus mijn 2e Mate hoort te zijn. Hij is alles behalve dat. Je Mate mishandelt je niet totdat je bijna dood bent. Een Mate hoort je met veel liefde te verwennen. Net, net zoals Jason. Hij was de perfecte Mate. Giovanni begint me te trappen. Hard tegen mijn benen, een keer tegen mijn hoofd. En een paar extra harde in mijn buik.
Ik hoor hem klaar maken voor de volgende trap. Ik weet dat deze fataal gaat worden. "Jason, ik weet niet of  je dit hoort, maar ik hou van je. En ik zal dat altijd blijven doen." stuur ik met mijn laatste kracht door de link. Dan komt de trap hard in mijn gezicht.
En dan geef ik het op. Alles,
wordt zwart...

POV Jason

Ik zit in het bos. Te denken over waar Anna zou kunnen zijn.
"Jason, ik weet niet of  je dit hoort, maar ik hou van je. En ik zal dat altijd blijven doen."  hoor ik Anna's stem in mijn hoofd. Vlak erna voel ik een pijnlijke steek door mijn hart gaan. De tranen rollen gelijk over mijn wangen. 'Nee, nee!? NEE!' roep ik naar niemand in het algemeen. Ik weet precies wat er is gebeurt. Anna, Anna is dood... Ik verander in mijn wolf. Ik adem diep in en begin te huilen. Mijn verdriet en woede is duidelijk te horen. Verdriet omdat Anna, mijn liefste Mate, overleden is. En woede, woede dat Ik er niks heb tegen kunnen doen...

POV Alpha van Giovanni

Ik zit rustig in mijn tuin als ik een hart verscheurend gehuil hoor.
Arme stakker. Zijn Mate verloren...
Denk ik bij mezelf. Dan dringt de geur van dood mijn neus binnen. Ik volg de geur. Het leid me naar een afgelegen kamer. Ik zwaai de deur open. Ik zie Giovanni, mijn Beta, naar het levenloze lichaam van een meisje staren. En ik weet precies wie het meisje is. Ik grom hard en duw hem tegen de muur. 'JIJ IDIOTE KLOOTZAK! JE HEB EEN FREAKING MATE VAN IEMAND VERMOORD!!! HOE KON JE?!' grom ik kwaad naar hem. Hij zegt niks. Opeens begint hij eng te grijnzen. Zijn ogen kleuren heel donker blauw. Zijn tong splitst als één van een slang. Zijn handen vormen klauwen. 'Zij is niet de enige. Alpha.' zegt hij spottend. In een snelle beweging heeft hij ons omgedraait. Hij zet zijn klauw tegen mijn keel.
'Vaarwel, Alpha.' grijnst hij. Ik voel ontzettend veel pijn. En dan voel ik me langzaam wegvallen in de duisternis van de dood.

Oooowwww. Ehhh
Hey mensjes?
Niet zo een positief hoofdstuk dit keer. Wat vonden jullie ervan?
Trouwens even voor de duidelijkheid, dit is NIET het einde. Het is een gewoon een simpel hoofdstuk. Er zullen zoiezo nog wel een aantal komen.
Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_