Strange Wolves

^24^

Ik ben haar kwijt. Alweer. Maar nu echt. En het is mijn shuld. Ik had iets kunnen doen. Ik had haar kunnen redden. Maar ik deed het niet. Ik zal het mezelf nooit vergeven. Nooit...

POV Anna

Ik open mijn ogen. Alles om me heen is rood en donker. Mijn ogen worden groot. 'Nee nee nee nee nee nee.' zeg ik zacht. Ik kijk opzij en zie Giovanni tegen een muur aan zitten. Ik grom en ren op hem af. Ik pin hem tegen de muur. 'Waarom zijn we hier? VERTEL!' grom ik naar hem. Hij kijkt me met rode ogen aan. 'Heb je serieus zitten janken hier? We zijn in de Hel ja! Gedraag je niet als een klein kind! We zijn hier zo vaak geweest. En jij moet mijn 2e Mate voorstellen? Wat een teleurstelling.' grom ik naar hem en laat hem los. Ik kijk naar mijn handen. Ik ben in mijn duivels vorm. Natuurlijk...
Zucht ik. Ik draai me om en kijk rond
'Welkom thuis.' ik draai me om en zie een gruwelijk uitziend wezen staan.
'Ach hou op.' snauw ik naar hem.
'Zal ik u naar uw huis brengen, mevrouw?' zegt hij, mijn opmerking negerend. Ik zucht en knik. Giovanni staat ook op. 'Komt u ook maar mee.' zegt het wezen tegen hem. We volgen het wezen langs de vlammen en door de kwellende schreeuwen die altijd klinken in de Hel. We komen aan bij mijn huis. Ik zie Hellius zijn grote kop ophalen. Zijn 4 rode ogen kijken me gelukkig aan. Ik ren blij op mijn 2 koppige, zwarte hellehond af.
'Hellius!' roep ik blij. Hij blaft en likt mijn gezicht. Giovanni komt dichterbij. Hellius gromt. 'Stil maar, vlammetje.' fluister ik naar hem. Hij luisterd en is stil. Ik kijk naar onze gids. 'Van onze koning moeten jullie samen in dit huis wonen.' zeg hij.
Hij verwachtte ons. Dit is foute boel.
Denk ik bang. Giovanni kijkt me hoopvol aan. 'Als ik geen last van je heb. Vind ik het best. Je mag de zolder kamer. Maar Hellius houd je in de gaten!' dreig ik. Giovanni slikt en knikt. 'Dan is het geregeld. Nog een slechte dag.' zegt het wezen en loopt weg. Ik zucht geërgerd en loop naar binnen. Hellius volgt me en als laatste komt Giovanni. 'Vergeet de deur niet dicht te doen!' roep ik vanuit de woonkamer. Al snel hoor ik de deur dichtgaan. Hellius komt bij mijn voeten liggen als ik op mijn zwarte bank gaat zitten. Giovanni staat ongemakkelijk in de deuropening.
'Wat?' snauw ik naar hem. 'Eh. Bedank dat ik hier tijdelijk mag intrekken.' zegt hij zacht. Hij kijkt verlegen naar de grond.
Eigenlijk is hij best schattig zo.
De gedachte schiet door m'n hoofd. Ik druk het snel weg.
Nee, Jason en Mica. No way Gio.
Zeg ik streng tegen mezelf. 'Ehm. Kan ik iets doen?' vraagt hij. Ik kijk hem aan. Een grijns vormt op mijn lippen.
'Dat kan ja. Ik ben er tuurlijk al een hele tijd niet meer geweest. Je kan Hellius zijn kamer schoonmaken en nieuw vers vlees klaar leggen. Ik zal je sparen en hem wel bij me houden.' grijns ik. Hellius kijkt me vragent aan.
'Ik begin wel vast aan het eten.' zeg ik en sta op. Gio knikt en loopt weg.
Hier kan ik nog goed gebruik van maken. Denk ik grijnzend.
Ik loop de keuken binnen met Hellius op m'n hielen. Ik kijk in mijn kastjes. Alles is leeg. 'Hoe heb je het overleeft lief?' vraag ik aan mijn hellehond.
Ik loop naar de voordeur en pak mijn portemonnee. 'Ik ga boodschappen doen! Ben zo terug! En waag het niet iets te flikken!' dreig ik en loop met Hellius mijn huis uit. Ik loop over de straat. De wezens kijken me verbaast aan. Ze zijn natuurlijk verbaast dat de lieveling van hun koning weer terug is. Ik ben er zelf niet trots op...
De winkel is al in zicht. Ik zie een klein kind op de weg vallen. Er komt een zwarte koets aan. Het is duidelijk dat die niet gaat stoppen. Ik gebaar naar Hellius. Hij snapt het en rend op een hoge snelheid op het kind af. Hij pakt het bij zijn shirt en tilt het op. Hij rend naar mij toe en is net optijd om de koets te ontwijken. Ik neem het kind van Hellius over en neem het in mijn armen. Het is hooguit 5 jaar oud.
'Danke honde.' zeg het jongentje tegen Hellius. Hellius likt het jongentje die blij begint te kirren. Ik glimlach. De moeder loopt snel op me af. 'O Duivel. Dank u! Dank u zeer voor het redden van mijn kind.' zegt ze dankbaar. 'Geen dank mevrouw.' zeg ik beleeft en geef het kind over. Ik loop verder.
Ik loop de winkel in. Het is erg druk.
Na een half uur heb ik toch alles bij elkaar. Ik loop naar de kassa waar een mega lange rij staat. Ik grijns. Ik gebaar naar Hellius. Hij begrijpt het en blaft een keer. In de blaf is macht te horen. De wezens kijken verschrikt om. Als ze mij en Hellius zien gaan ze gelijk aan de kant. Grijnzend loop ik naar de kassa. Ik reken af en stop alles in een grote tas. Met een beweging van mijn hand begint de tas te zweven. Ik laat het het achter me aan zweven.
Op naar huis!

Wow! Toch nog een hoofdstuk?!
Dat heb je goed gezien!
In een halfuurtje getypt.
Het is speciaal voor renskejulia!
Om te voorkomen dat ze dood gaat😜😂❤.
Nogmaals, ik ga m'n best doen om weer een voorraad te maken!

Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_