Strange Wolves

^14^

Omdat ik nu al 5 hoofdstukken vooruit gewerkt heb, en ik zin heb om te uploaden. Hier weer een nieuwe!!!! Veel leesplezier!!!!

'Vaarwel, Alpha.' grijnst hij. Ik voel ontzettend veel pijn. En dan voel ik me langzaam wegvallen in de duisternis van de dood.

POV ????

Ik zie hoe Hij de Alpha vermoord.
Ik moet hier weg, en snel!
Ik draai me weg van het raam en begin het bos in te rennen. Ik hoor de poten van de wachters achter me. Maar ik blijf rennen. Gelukkig ben ik al snel de grens over. Toch voel ik me slecht. Het spijt me...
Denk ik zacht bij mezelf. Ik heb de persoon achtergelaten die me het meest waardevol was, nee, is. Ik heb mijn Mate achter gelaten bij die vreselijke roedel. Dit vergeef ik mezelf nooit...
Maar eerst moet ik terug naar huis.
Ik moet een plan bedenken om wraak te nemen en mijn Mate terug te krijgen. Ik Moet en Zal mijn Mate terug krijgen. Als ik het het laatste wat ik doe.

POV Giovanni (onze best friend)

Nu de Alpha dood is ben ik de Alpha!
Ik grijns bij de gedachte. Ik hoor iemand weg rennen van het raam. Ik kijk er snel doorheen. 'Niet die weer.' mompel ik. "Wachters, grijp de indringer." link ik naar de wachters.
"De indringer is over de grens." linkt een wachter niet veel later terug. "Laat maar gaan. De volgende keer, haal diegene neer." grom ik geïrriteerd terug via de link. De wachter zegt dat het goed is. Ik loop de kamer uit. Ik spreek de eerste en de beste schoonmaakster aan.
'De Alpha is vermoord. Haal zijn lijk weg uit de kamer.' zeg ik kortaf en ik loop door. Ik loop naar het balkon.
Ik laat een roepende huil horen.
Al snel staat de hele roedel onder het balkon. Ik schraap mijn keel.
'Ik kom met droevig nieuws. Onze Alpha is vermoord. De schuldige is helaas ontsnapt. Morgen is de begrafenis. Als Beta is het mijn taak om de Alpha rol over te nemen aangezien hij geen kinderen had.
Daarom,
BUIG ALLEN VOOR JULLIE NIEUWE ALPHA!' roep ik vol macht. De roedel doet bijna niks. 'Wachters, dwing ze.' zeg ik tegen een paar wachters achter me. Ze knikken en rennen de trap af. Al snel staan ze bij de roedel. Grotendeels buigt nogsteeds niet. "Straf ze." link ik naar de wachters. Al snel worden de roedelleden die niet buigen, geslagen met zilveren zwepen. Binnen een paar minuten staat de hele roedel buigent voor me. Ik grijns bij het zien ervan. Nu ben Ik hun leider. En ze zullen naar me luisteren. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks.

POV ?????

Ik kom aan bij het eiland. Het is het eiland van vergeten spullen en vooral voor de vergeten kinderen. De meeste zullen het kennen als Never Land. Ook wel Nooit Gedacht Land. En nee. Ik ben niet Peter Pan. Maar hij is wel mijn vader. Hij ontmoette mijn moeder toen ze aanspoelde op dit eiland. Ze was verlaten door haar ouders. Dat kwam omdat ze speciale krachten had. Ze was een soort weerwolf. Maar ze beschikte ook over een soort magie. Niemand weet wat het is. Of was. Ik weet het ook niet. Ze was 4 jaar na mijn geboorte vermoord. Mijn vader is gestorven aan het feit dat ze er niet meer was. Hij vond het lastig me achter te laten. Maar ik zei dat ik het ook beter vond als hij naar mijn moeder zou gaan. Hij was al oud. De vreugde was uit zijn ogen verdwenen. Ik wist dat het beter was voor hem. Dus ik liet hem gaan. Nu ben ik de baas op Never Land. De Lost Boys zijn vlak na de dood van mijn vader ook weg gegaan. Dus ik ben helemaal alleen. Zelfs Tinkerbel heeft me verlaten om bij andere elven te gaan wonen. Dus je snapt wel dat ik soms eenzaam ben.
Ik zucht en maak mijn dagelijkse wandeling over het strand.
Ik open mijn hand en hou hem voor me. Een rode appel verschijnt op mijn hand. Ik neem er een hap uit. Ik loop verder. Ik kom aan bij een grote dennenboom. In de top groeien een soort bloemen. In die bloemen zit elven stof. Als je geloofd, dan kan het je laten vliegen. Om de boom zelf staan kaarsjes. Ze staan altijd aan.
Bij deze boom is mijn vader zijn leven begonnen als Peter Pan. Hij was eerst slecht en duister. Maar mijn moeder had hem verandert. En daardoor ook zijn leven gered.
Ik loop verder. Opeens begint het grijs te worden in de lucht. Gevolgt door een harde windvlaag. Zo hard dat ik mijn armen voor mijn hoofd moet doen en mijn ogen moet sluiten.
Als de wind weg ik open ik mijn ogen weer. Er is een felle flits. Gevolgd door een straal in de lucht. Die is al snel weg.
Wat is dit?
Ik ren in de richting van het licht.
Als ik er aan kom, geloof ik mijn ogen niet.
Wat krijgen we nou? Dit is al jaren niet meer voorgekomen?!

Moehahahaha! Cliffhanger! Alweer!
Wat denken jullie wat er is?
Media is Never Land!
Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_