Een normale jeugd, je Mate vinden en gelukkig samen leven. De droom van elke weerwolf. Maar helaas is dat voor Anna niet bekent. Ze is anders dan andere door haar ogen. Ze zijn zo donker bruin, dat het eigenlijk zwart is. Echt vrienden heeft ze niet...
'Goed gedaan eikel.' Mokt Mica tegen me. 'Dit was ook weer niet mijn bedoeling. Ik ben hier ook niet blij mee.' Zucht ik. 'Los het maar op.' Zegt hij boos en loopt weg. Hoe moet ik dit ooit oplossen?
POV Jason
Ik loop terug naar het kamp. Ik zie Moon Sen helpen. Een heerlijke geur dringt mijn neus binnen. Eten. Ik loop rustig naar ze toe. 'Hey Jace.' zegt Moon. Ze loopt naar me toe en geeft me een kus op mijn wang. 'Hey Moon.' zeg ik terug. 'Laten we eten.' zegt Sen. Onder het eten is het stil. Mica is niet gekomen... Als Sen en ik klaar zijn wenkt ze me mee. Als we buiten gehoor afstand zijn slaat ze me tegen mijn hoofd. 'Auw.' zeg ik en wrijf op de plek waar ze net sloeg. 'Wat heb je gedaan?!' zegt ze boos. 'Ik zei dat het Haar keuze was. En dat je je er niet mee mocht bemoeien. En als ze zo een soort "aanval" kreeg, had je ook Mica wakker moeten maken! Alle manen nog aan toe.' mokt Sen. 'Het spijt me! Ik wilde dit ook niet! Please, weet jij nog een oplossing?' smeek ik bijna. Sen zucht. 'Er is denk ik wel een oplossing. Maar dan moeten we Mica hebben. We moeten hem zo veel mogelijk met haar om laten gaan. Zodat haar Demoon kant meer naar boven komt. Als die gelijk is met de wolf dan komt Anna weer terug.' legt Sen uit. Ik knik. Ik verander in Woods en zoek naar een geurspoor van Mica. Ik ren door de bossen. Het geluid van vallend water vult mijn oren. Ik ren de bosjes uit en rem zo hard als ik kan. Mijn rechterpoot schuift net over het randje van de afgrond. Ik kruip snel terug. Ineens word ik geduwt van achter. Ik bijt me vast in de arm van degene achter me en trek diegene met me mee. Het duurt een paar seconden voordat we het water raken. Ik laat degene los en zwem snel naar boven. Ik zwem naar de kant en hou het water goed in de gaten. Al snel komen er bubbels bij het oppervlak. Gevolgt door iemand die boven komt. Ik grom kwaad naar hem. Hij kijkt me sagerijnig aan. 'Ach hou toch op wolf.' bromt hij terwijl hij naar de kant zwemt. Ik grom nog een keer naar hem. 'Waarom deed je dat?' vraag ik. Hij kijkt me vragent aan. Oja. Ik kan niet praten als wolf. Ik maak een speciale link aan. "Waarom deed je dat?" grom ik via de link. 'Je stond er gewoon zo goed voor. En misschien omdat het Jou schuld is dat Ik nu Anna kwijt ben.' snauwt hij. "Daarom zocht ik je dus." zeg ik kalm tegen Mica. 'Ik luister.' "Sen vertelde," ik zucht even. "Sen vertelde, dat als jij nu veel met Moon omgaat, dat haar Demoon kant weer omhoog komt. En als beide kanten gelijk staan, komt Anna weer terug." leg ik uit. Hij knikt. Hij maakt een beweging met z'n hand en hij is droog. Ik loop nietsvermoedend op hem af. Als ik vlakbij hem ben schud ik me uit. Hij is helemaal nat en kijkt me nijdig aan. Ik grijns naar hem. Hij begint ineens hard te lachen. Ik kijk hem vragent aan. Hij begint nog harder te lachen. 'J-je k-ko-kop.' lacht hij. 'H-het ziet er z-zo raar u-uit. E-een w-wo-wolf met zo e-een uitdrukking.' lacht hij. Ik zie de tranen in zijn ogen staan van het lachen. Ik grinnik en kijk hem hoofdschuddend aan. Ik begin terug naar het kamp te lopen. Mica rent achter me aan na dat hij van het lachen is bijgekomen. Al snel komen we aan bij het kamp. Moon veranderd gelijk in haar wolf vorm als ze mij ziet. Ze rent op me af en geeft me een kopje. Ze kijkt argwanend naar Mica. "WatdoetHijhier?" vraagt ze schuw. "Hij is degene die je nog veel vaker gaat zien. Ik moet namelijk Sen helpen met een speciale opdracht van haar. Dus jij en Mica moeten elkaar in de gaten houden en ervoor zorgen dat niemand iets stoms doet." lieg ik. Ze zucht en knikt. "Geen zorgen. Alles komt goed." zeg ik en geeft haar en lik over haar neus. Ik knik met mijn hoofd naar Mica. Moon snapt het en ze loop mokkend op hem af. Ennumaarhopendathetgaatwerken...
