Strange Wolves

^20^

'Jason. Laat haar los.' zegt Sen streng tegen hem. Hij gromt maar laat haar wel los.
Het begint al donker te worden.
'Ik hou de 1e wacht wel.' zeg ik. Jason knikt. Dit wordt nog een lange nacht...

POV Jason

Mica maakt me wakker. 'Jou beurt. Maar onthoud, raak. Haar. Niet. Aan.' zegt hij. Ik knik en sta rustig op.
Mica gaat liggen. Hij valt al snel inslaap. Ik ga 2 meter van Anna afzitten. De lucht is helder. De maan is vol. Ik kijk ernaar. In mijn gedachte ga ik terug naar het moment dat Anna en ik erachter kwamen dat we Mates waren.

Flashback

Anna rent snel weg van het kampvuur. Mijn wolf schreeuwt dat ik achter haar aan moet. Ik doe wat hij zegt en ren de richting op waar ze heen ging. Ik zie haar van een afstand een hoge paal in klimmen. Ik stop met rennen en begin rustig naar de paal te lopen.
'Anna?' vraag ik. Ik hoor haar zacht grommen naar haar wolf. Ze draait zich om. 'Wat is er?' vraag ik. Ze klimt uit de paal. 'Ik, eh, ik ga naar bed.' zegt ze en wilt langs me lopen. Ik hou haar tegen en ga voor haar staan. Ik doe langzaam haar capuchon af. Ik zie ook haar staart. Ze kijkt omlaag.
'Weerwolf.' zeg ik zacht. Ze geeft het op. Haar ogen kleuren zilver. 'Klopt.' zegt ze als ze me aankijkt. Haar ogen worden groter. Ze gaat langzaam naar mijn capuchon. Ze doet hem af. Mijn staart word ook zichtbaar. 'Jij ook.' zegt ze. Ik kijk haar aan in haar ogen.
'Mate.'  grom ik. Ik leg mijn handen op haar heupen. Ik ga dichter met mijn gezicht bij die van haar. Als snel druk ik mijn lippen op die van haar. Ze kust me vurig terug. Ik laat haar los.
'Van mij. Helemaal van mij.' grom ik.
'Nooit gedacht dat ik een Mate zou hebben.' zegt ze. 'Die heb je wel. En ik zal je niet meer laten gaan. Ik zal voor je zorgen en je beschermen.' zeg ik zacht tegen haar. Ze knikt tegen mijn schouder aan. Ik draai mijn staart in die van haar.

'Je ruikt lekker.' Zeg ik. Ze lacht door mijn spontane actie.
'Jij ook hoor.' Zegt ze lachent.
'Je ruikt naar een rozentuin in bloei.' Zeg ik lief. 'Jij naar kokos en vanille.' Zegt ze zacht terug. Ik laat haar rustig los en laat mijn hand in die van haar glijden.

Einde flashback.

Ik word uit mijn gedachte geschud door Anna die wilt om zich heen beweegt. Mijn geweete zegt me niks te doen. Terwijl mijn hart roept haar in mijn armen te nemen. Ik weet niet wat ik moet doen.
Uiteindelijk wint mijn hart. Ik sta op en loop naar haar toe. Ik ga bij haar liggen en sla mijn armen om haar heen. Ze kalmeert gelijk. Ik sluit mijn ogen. En voordat ik het zelf door heb, val ik inslaap.

Ik word wakker door gegrom. Ik open langzaam mijn ogen. Ik zie gelijk een woedende Mica. Alles schiet me weer te binnen. Ik laat Anna snel los. Ik kijk naar haar. Haar wolven oren en staart zijn zichtbaar. Mica rent op me af.
We rollen over het zand. Hij schreeuwt tegen me.
'JIJ STOMME HOND! JIJ IDIOTE EIKEL! JIJ HEB JE NIET AAN JE BELOFTE GEHOUDEN!' schreeuwt hij.
'IK KON ER NIKS AAN DOEN OKE? IK VOLGDE MIJN HART!' schreeuw ik terug. Mica wilt net weer terug schreeuwen als we horen dat Anna wakker wordt. Ik draai me naar haar toe. Ze gaapt en strekt zich uit.
'Morgen.' zegt ze. Het komt apart uit. Het lijkt haar stem niet. Ze opent haar ogen. Ze zijn volledig zilver. Shit...
"Wat nou 'shit'? Dit is toch geweldig! Nu is ze haar wolf. Geweldig." zwijmelt mijn wolf. Ik grom naar hem. Anna staat rustig op. Ze loopt op me af. Ze geeft me en kus op m'n wang. 'Goejemorgen lief.' zegt ze.
'Anna?' vraag ik. Ze kijkt me niet begrijpend aan. 'Nee, Moon. Anna is er niet.' zegt ze simpel. 'Waar. Is. Anna.' gromt Mica. Moon kijkt hem verveelt aan. 'Dat zei ik toch? Niet hier. Ik weet niet waar ze is. Maar dat boeit me ook niet. Dit is veel beter.' zegt ze. 'Jij stomme straathond. Waar. Is. Ze?!' gromt hij kwaad. Ze kijkt hem verontwaardigd aan. Ze gromt naar hem. 'Luister jij is. Onbenullige rogue. Ik zei net al, ik. Weet. Niet. Waar. Ze. Is! En waag het niet mij nog is te beledigen!' gromt ze. 'Jij bent toch ook een rogue?' snauwt hij. 'Nee, ik ben een vrije wolf. En als je nu niet stopt, verander ik je in as.' gromt ze dreigend. 'Dus je kan het nog? Dat geloof ik niet. Test maar. Zet is dat plantje is in de fik?' vraagt hij. Moon grijnst. Tatoeages in de vorm van grijze vlammen worden zichtbaar. Ze vormen banden over haar armen en benen. Ze richt haar hand op het plantje. Al snel gaat het in vlammen op. 'Genoeg bewijs?' grijnst ze naar Mica. Hij knikt. 'Er is dus nog een kans om Anna terug te krijgen.' grijnst hij. Moon gromt naar hem. Ze loopt kwaad op hem af. Ik ga snel voor haar staan. 'Moon, waarom ga je niet even naar Sen? En ga haar helpen met het eten. Oke?' Vraag ik aan haar. Ik leg mijn hand op haar wang. Zwakke tintelingen gaan door me heen. Ze zijn zwakker doordat Anna weg is....
'Oke... Tot zo.' Zegt ze. Ze verandert in haar wolf en rent weg. Ik ga met mijn hand door mijn haar. 'Goed gedaan eikel.' Mokt Mica tegen me. 'Dit was ook weer niet mijn bedoeling. Ik ben hier ook niet blij mee.' Zucht ik. 'Los het maar op.' Zegt hij boos en loopt weg. Hoe moet ik dit ooit oplossen?

Heeey mensen!!!!
Weer een nieuw hoofdstuk!!!!
Wat vonden jullie ervan?

Like? Commend? Follow?
Love you al<3
_XRobijntjeX_