Strange Wolves

^15^

Omdat ik lief ben😏😏😂❤

Er is een felle flits. Gevolgd door een straal im de lucht. Die is al snel weg.
Wat is dit?
Ik ren in de richting van het licht.
Als ik er aan kom, geloof ik mijn ogem niet.
"Wat krijgen we nou? Dit is al jaren niet meer voorgekomen?!"

POV ??????

Ik zie een meisje bewusteloos op het strand liggen. Ik loop langzaam op haar af. Haar rode haren liggen voor haar gezicht. Haar haar is niet helemaal rood. Het loop van boven steeds verder naar onder over in oranje/geel. Als een soort vuur. (Media)
Ik haal haar haar voor haar gezicht weg. Ze beweegt een beetje.
Ik denk dat ze wakker wordt.
En mijn gedachten kloppen.
Ze begint te kuchen. Ik help haar een beetje overeind. Als het water uit haar longen is opent ze langzaam haar ogen. Ze zijn zo zwarte als de nacht, met als je goed kijkt een rode iris.
'W-waar-waar ben ik?' vraagt ze zwak. Ik ga voor haar zitten.
'Welkom in Never Land.' zeg ik met een zwakke glimlach.
'Serieus? Never Land?' vraagt ze nu met wat meer energie. Ik knik.
'Waar is Peter Pan dan?' vraagt ze.
'En wie ben jij?' vraagt ze er gelijk achteraan. Ik kijk droevig naar beneden.
'Hij was mijn vader. Maar hij en mijn moeder zijn overleden.' zeg ik zacht. Ik voel haar hand op mijn schouder.
'Het spijt me dat je dit mee heb moeten maken.' zegt ze. Ik zucht en laat weer een glimlach op mijn gezicht komen. 'Ik ben Mica. Ik ben een kruising tussen een aantal dingen. Mijn moeder was een weerwolf en een soort heks. En mijn vader was dus Peter Pan. Ik heb de krachten van mijn vader en de wolf trektjes van mijn moeder. Ik kan niet in een wolf veranderen helaas. Maar ik heb wel versterkte zintuigen.'
'Maar wie ben jij?' vraag ik haar.
Ze lijkt diep na te denken.
'Ik heb echt geen idee.' antwoord ze.
'Dat gebeurt meestal met de mensen die hier komen. Niet dat hier veel mensen komen. Maar als ze komen is dat zo. Maar herinner je je nog iets?' vraag ik. Ze schud haar hoofd. 'Nog niets.' zegt ze zacht. 'Je heb wel leuk haar.' zegt ik grinnikend. Ze kijkt naar de weerspiegeling van het water. 'Wow.' zegt ze. 'Het lijkt wel vuur.' zeg ik. 'Dat klopt. Het is wel gaaf.' zegt ze.
'Wil je anders een bijnaam? Tot je je naam weer weet?' stel ik voor. Ze knikt. 'Ehmm. Wat dacht je van:
Ignis? Dat is Vuur in het Latijn.'
Ze knikt. 'Zal ik je rondleiden?' 'Is goed.' ik help haar opstaan en begin richting het bos te lopen.

POV Ignis

Ik loop achter  de jongen genaamd Mica aan. Hij heeft kort donker blond haar. Geen stekeltjes. Maar gewoon plat. Hij is rond de 1,75 denk ik. Hij draagt kleding van groene en bruine stof. Hij draait zich even om om te kijken of ik hem volg. Zijn hazel kleurige ogen kijken me vrolijk aan.
We lopen het bos in.
Niet te geloven dat ik echt in Never Land ben! Ik hoor je denken, maar ik weet precies wat Never Land is. Dat is wel 1 van de enige dingen die ik me herinner.
Ik zie de meest exotische dieren.
Jaguar, toekan, ara's, luiaarden, chimpansees, en nog veel meer. Maar het lijkt wel alsof ze allemaal in vreden leven. 'We zijn er bijna.' zegt Mica.
We komen aan bij een grot. 'Hier heen.' zegt Mica. Ik volg hem de grot in. Aan de wanden hangen fakkels. We komen aan bij een opening. We lopen erdoor en komen uit bij een prachtige open plek omringt door hoge bomen en kleurrijke planten. Tegen de achterkant staat een overdekt platform. Daarop staat een klein keukentje. Er hangen 2 hangmatten. Verder op en het veld staat en bankje, een paar stoelen, een kampvuurkuil, een schommel en een schommel bank en schommelstoel. En nog een aantal kisten. Ik denk voor de opslag. De hele plek is omringt door lamp slingers.
'Woon je hier?' vraag ik. Hij knikt. 'Mooie plek.' zeg ik bewonderend. Hij loopt naar een kist en pakt er een broodje uit.
'Honger?' vraagt Mica.
Ik knik. Ik pak het broodje aan.
Ik neem er gulzig een hap uit.
Het lijkt wel alsof ik al dagen niet gegeten heb. 'Weet je nog wel waardoor je hier bent gekomen?' Ik schud mijn hoofd. 'Alles is 1 groot zwart gat. Ik weet echt niks meer...' zeg ik zacht. 'Dan komen we daar nog wel achter. Zal ik je zo iets laten zien?'
Ik knik. Ik eet snel het laatste stuk op en loop achter hem aan.

We komen aan bij een grote boom.
'Hier is het. Wacht even.' ik knik weer en ga op de grond zitten. Al snel komt Mica uit de boom met iets in zijn hand. 'Kijk. Dit is elvenstof. Als je gelooft dan kan je vliegen.' ik kijk Mica met grote ogen aan.
'Geloof je?'  'Ik geloof.' zeg ik standvastig. Mica sprinkelt het stof over me heen. Ik zet af van de grond. Ik kijk onder me. 'I-ik zweef! I-ik vlieg echt!' roep ik verbaast en blij. Ik vlieg van links naar rechts. Als snel vliegt Mica naast me. Ook door het elvenstof denk ik.
We vliegen over het eiland. Het is echt prachtig.
"Dat weet ik. Zo mooi!" hoor ik ineens een stem in mijn hoofd.  Wie ben jij?
"Daar kom je later nog wel achter. Laten we het er maar op houden dat ik een deel van jou ben. Een vergeten deel..." het laatste zegt de stem zacht.
Daarna hoor ik het niet meer. We vliegen nog een tijdje en landen dan weer bij het kampje. Het begint al donker te worden. 'Laten we maar gaan slapen.' ik knik instemmend. We lopen naar de hangmatten. We gaan erin liggen. 'Weltrusten.' zegt Mica.
'Weltrusten.' zeg ik terug en val in een onrustige slaap.

Heeey people!
Hoe vonden jullie dit hoofdstuk?
Het is iets korter, maar goed.
Dit zijn trouwens de ogen van Ignis:



Dan wel een iets donkerdere huid, maar dan heb je een beetje een beeld ervan.
Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_