Strange Wolves

^12^

Ik verander weer in mijn wolf en ren het gebouw uit. Sommige van de roedel kijken me kwaad aan. Anderen vreemd genoeg dankbaar. Ik schud het van me af en ren het bos in. Nu nog een plek vinden waar niemand mij kan vinden...

POV Anna

Ik ren nu al een paar dagen. Moon zeurt dat ik moet stoppen. Maar dat doe ik niet. Ik kan het niet. Als ik stop. Dan begint mijn verstand te werken. Mijn emoties de overhand te nemen. En dan ga ik terug. En dat Mag niet gebeuren. Ik ben een gevaar. Dus ik moet zo ver mogelijk weg van de mensen van wie ik hou.

Ik zak door mijn poten. Ik kan niet meer. Ik hoor gegrom om me heen. 2 wolven komen langs de bomen op me af. Zo te voelen een Beta en wachter.
"Alsjeblieft." piep ik nog voordat alleen zwart word...

Ik open langzaam mijn ogen.
Mijn hoofd voelt aan als een drilpudding. Ik kreun zacht en ga met mijn hand naar mijn hoofd.
'Eindelijk. Je bent wakker.' zegt een stem. Ik doe mijn ogen wat verder open. Ik zie een jongen naast mijn bed zitten. Ik gok 19. Zo te voelen de Beta.
'Waar ben ik?' vraag ik zacht. 'Het ziekenhuis.' zegt hij simpel. 'Dat snap ik ook wel. Welke roedel?' snauw ik.
'Wow, rustig wolfje. Je bent in de Dark Forest Pack.' grijnst hij. 'Noem me geen wolfje. En waarom lig ik in een ziekenhuis en niet in een cel?' snauw ik weer. 'Wil je dat zo graag dan?' vraagt hij. 'Neh. Maar ik loop toch liever zo door die deur en zo weer de bossen in.' zeg ik simpel. 'Dat gaat niet gebeuren. Je loopt inderdaad door die deur. Maar niet alleen. En je ligt hier omdat je nock out ging toen we je vonden.'  ' Hoezo niet alleen?' vraag ik. 'Omdat jij met mij mee gaat.' zegt hij simpel. 'Hoezo zou ik?' zeg ik en kijk hem schuw aan. 'Omdat, Wolfje, jij MIJN Mate bent.' gromt hij ineens. Mijn ogen vergroten. 'Hoe heet je.' vraag ik eerst. 'Giovanni.' zegt hij grijnzend. 'Beta dus.' zeg ik. Ik hou hem nogsteeds nauwlettend in de gaten. 'Dat klopt. Hoe weet jij dat?' vraagt hij. 'Ik voel dat.' zeg ik simpel.
'Wolf.' zegt hij en vernauwt zijn ogen.
'Goed geraden Beta.' snauw ik. 'Een geboren wolf. Wat een eer om als Mate te hebben.' zegt hij met een grijns en buigt sierlijk. Ik rol met m'n ogen. 'En daarom ga ik Nu terug naar het bos.' zeg ik en stap uit bed. Ik loop naar de deur. Giovanni duwt me tegen de muur. 'Jij. Gaat. Nergens. Heen.' gromt hij. Zijn ogen kleuren zwart. 'Serieus? Gaan we cliché doen?
Ik ben niet zo van de badboy wilt de good girl shit. En ik heb trouwens al een Mate.' zeg ik verveelt. Het laatste snauw ik naar hem. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'D-dat kan n-niet.' mompelt hij. Ik kijk hem verveelt aan. 'Ik weet ook niet hoe het kan. Maar toch. Het is zo.' zeg ik tegen hem.
Opeens haalt hij in een snelle beweging mijn haar weg bij mijn hals. Als hij de Mark ziet begint hij te grommen. 'Je. Bent. Van. Mij.' gromt hij. Hij komt dicht met zijn hoofd bij de mijne. Te dicht bij als je het mij vraagt. 'Alleen. Van. Mij.' gromt hij. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik stribbel tegen. In tegenstelling tot Jason, met de tintelingen en vonken, voel ik nu alleen maar walging.
Moon gromt ook. Ik zet mijn handen tegen zijn borst en duw hem hard van me af. Ik grom kwaad naar hem.
'Hoe durf je!? Ik zei net toch al. Ik. Heb. Al. Een. Mate. En ik heb al van hem. Hij heeft me gecliamt.' grom ik naar hem. Hij gromt terug. Hij komt weer voor me staan. Hij zet zijn armen naast me. 'Dan moeten daar nu maar verandering in brengen.' gromt hij laag. Ik zie hem naar mijn Mark kijken. Hij laat zijn tanden in wolven tanden veranderen. Ik slik. O shit...
Hij gaat langzaam met zijn hoofd naar mijn nek. Er is nog maar 1 oplossing!
Ik trek mijn knie hard omhoog. Een kleine jank verlaat zijn mond. Hij valt op zijn knieën. Ik grijp mijn kans en ren de kamer uit. In de gang verander ik in mijn wolf en ga opzoek naar de uitgang. Ik hoor kwaad gegrom achter me. Ik laat mijn poten nog sneller rennen. Het geluid van meerdere wolven vind zijn weg naar mijn oren.
Shit! Shit! Shit!!!!
Denk ik bij mezelf. Ik ren de bocht om en zie een deur die eruit ziet alsof hij naar buiten leid. Als ik er bijna ben springen er een paar wachters voor. Ik rem af. Mijn nagels schuren over de tegels. Ik draai me om en zwaai een keer met m'n staart. De wachters worden weggeblazen en de deur ligt eruit. Ik draai me weer om en begin op mijn snelst te rennen. De bandjes van vlammen om mijn poten beginnen op te lichten in een zilver/rood achtig licht. Ik ren nog sneller. Zo snel dat alles om me heen bijna vertraagt is. Op 1 ding na. Beter gezegd, 1 persoon. Giovanni. Hij komt met dezelfde snelheid achter me aan.
Hij zit me op m'n hielen. Ik zigzag tussen de bomen door. Ik zie een groot meer voor me. No no no no no! Geen water voor mij! Denk ik.
Water is namelijk samen met zilver 1 van mijn weinige zwakken plekken.
Ik laat mijn vleugels uit mijn rug schieten en vlieg over het meer. Onder me zie ik Giovanni over het meer rennen. Aan de overkant land ik en ren snel verder. Mijn ademhaling raast door mijn longen. Het begint langzaam aan pijn te doen. Ik voel mijn pas vertragen. Maar ik dwing mijn poten om te blijven rennen. Ik zie een boomstam. Ik schat de afstand in en spring. Blijkbaar heb ik het niet goed ingeschat en mijn achterpoot blijft hangen. Mijn landing is ook niet veel beter. Ik zak door mijn poten en rol over de grond. Uiteindelijk stopt het rollen. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Ik wil opstaan en weer rennen, maar wordt hard tegen de grond geduwt.
"Dacht je nu echt te kunnen ontsnappen aan mij?! Je zult boeten!" en met die worden sleept hij me mee terug, terug naar zijn roedel.

Heeeeey mensjes!!!
Cliffhanger! Natuurlijk! I love them!
Wat vonden jullie ervan? En hoe zit het met Giovanni?
Ik heb trouwens weer inspiratie mensjes!!! Thank god pintrest!!!
Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_