Strange Wolves

^16^

Het begint al donker te worden. 'Laten we maar gaan slapen.' ik knik instemmend. We lopen naar de hangmatten. We gaan erin liggen. 'Weltrusten.' zegt Mica
'Weltrusten.' zeg ik terug en val in een onrustige slaap.

POV Mica

Ik word wakker. Ignis slaapt nog. Ik stap uit mijn hangmat. Ik loop van de verhoging af. Ik loop naar de kisten en pak er eten uit. Ik eet het op. Ik kijk nog even naar Ignis. Ze slaapt nog rustig door. Ik ga in het midden van het veld staan. Ik zet me af en vlieg omhoog. Dat is ook 1 van de krachten die ik van mijn vader geërfd heb. Ik vlieg nog even naar de kisten en pak er nog wat fruit uit. Ik vlieg weer omhoog en ga richting het noorden.

Even later stop ik bij een grot. Ik loop naar binnen. 'Sen?' vraag ik. Een klein meisje rond de 13 jaar komt achter een grote rots vandaan. Haar krullende zwarte haren wapperen achter haar aan als ze op me af rent.
Ik pak het fruit. Ik zie vrolijke glinsteringen in haar bruine oogjes verschijnen. Ik geef het aan haar. Ze kijkt me dankbaar aan. 'Dankje.' zegt ze met een Japans accent. 'Graag gedaan.' zeg ik en glimlach naar haar.
'Is het al veilig?' vraagt ze. Ik knik.
Een paar oude piraten waren opzoek naar haar. Maar die zijn nu weg.
'We hebben wel bezoek.' ze kijkt me met grote ogen aan. 'Is Zij het?!' vraagt ze. Ik glimlach. 'Ik denk het wel. Tot nu toe klopt de voorspelling.' glimlach ik. De pretlichtjes in haar ogen worden steeds meer. 'Dit is zo leuk!' roept ze blij. 'Als je wilt kan je de jungle in. Maar wees eind ochtend weer hier. Dan haal ik je op en stel je aan haar voor.' zeg ik tegen haar. Ze knikt en rent de grot uit. Ik loop ook de grot uit en vlieg terug naar het kamp. Ik land in het midden.
Ik loop naar de verhoging. Ik ga in mijn hangmat liggen. Ik draai me om en kijk naar de slapende Ignis.
Ik weet zeker dat zij het is. En daar ben blij mee. Ze is echt prachtig.
Denk ik. Blijkbaar was ik zo diep ik gedachten dat ik haar niet had gehoord. 'Hallo?!' vraagt ze terwijl ze met een hand voor mijn ogen zwaait.
'Hm? Wat? Sorry.' zeg ik een beetje beschaamd. 'Ik zei goejemorgen.' lacht ze. 'Ow. Goejemorgen!' glimlach ik terug. 'Waar dacht je aan?' vraagt ze.
Aan jou. Denk ik bij mezelf.
'Aan niets bijzonders. Ik wil je trouwens zo wat laten zien. Als je eten wilt, het ligt in de kisten. Ik ben zo terug.' zeg ik. Ze knikt en klimt uit haar hangmat. Ik loop van de verhoging en loop achter haar aan. Ik stop midden op het veld. Terwijl ze door loopt naar de kisten. Ik zet me weer af en vlieg naar het noorden.

POV Ignis

Ik wil nog wat aan Mica vragen. Maar als ik me omdraai is hij al weg.
'Laat ook maar.' zucht ik en pak wat eten. Ik ga op de schommel stoel zitten en eet het rustig op.
Na een tijdje komt Mica terug. Hij komt lopent uit de jungel. Naast hem loopt een klein meisje. 'Ignis, dit is Sen.' zegt Mica. 'Moshimoshi.' zegt ze.
Ik kijk vragent naar Mica.
'Oja. Je spreekt geen Japans. Ik zal haar even voorstellen. Dit is Sen. Ze is 13 jaar. Ze is dus Japans. Ze moest vluchten. Maar nu is ze veilig.' zegt hij. 'Spreek je Japans?' vraag ik. Hij knikt. 'Dat heef Sen me geleerd.
'Sore wa yosokudesu ka?'
(Is zij het van de voorspelling?)
vraagt ze aan Mica. 'Hai.' knikt hij.
'He?' vraag ik. 'Niks belangrijks. Maar we kunnen je het wel leren. Japans.' zegt hij. Ik knik. 'Graag!'
'Laten we makkelijk beginnen. Hai betekent ja, je spreekt het uit als haai. Īe betekent nee. Je spreekt het uit als iejee. Moshimoshi betekent hallo. Je spreekt het uit als mossiemossie.
Hoe gaat het is Chōshi wa dōdesu ka. Uitspraak is djosia waa doodesuu kaa.
En de antwoorden op die vraag zijn:
Kore wa yoku ikimasu. Het gaat goed.
Korree waa jooku iekiemaasu.
En
Sore wa yoide wa arimasen. Sorree waa yooiedee waa aariemasee.
Het gaat niet goed.
En dan natuurlijk het voorstellen:
Ik ben:
Watashi wa.
Bijvoorbeeld
Watashi wa Maika yo. Ik ben Mica.'
'Watashi wa Sen yo.' zegt Sen. Ze wijst naar mij. 'Gozen igunisu.' zegt ze. 'Is dat mijn naam?' vraag ik. Ze knikt.
'Watashi wa gozen igunisu?' vraag ik. Ze knikt weer. Ik lach. 'Ik kan Japans!' roep ik lachent. Mica en Sen lachen ook. 'Soortvan.' plaagt Mica. 'Nouwen. Het is Japans.' zeg ik simpel.

*2 maanden later*

POV Ignis

Ik spring uit de boom en grijp een liaan. Ik land op de grond en ren snel verder. Ik spring over de boomstammen en over de stenen in de rivieren. Mijn adem raast door mijn longen. Maar ik negeer het. Ik spring van een rots af. Ik land en buig mee met mijn knieën om mijn val te breken. Ik sta snel op en ren verder. Ik kijk om me heen maar zie niemand.
Opeens word ik getackeld en we rollen over de grond. Ik land onder. Mica hangt boven me. Ik glimlach. 'Geef je je over?' zegt hij grijnzend.
'Noop.' zeg ik plagent. 'Dan maar zo.' lacht hij en begint me te kietelen. Ik begin hard te lachen. 'S-s-stop! S-st-stop!' roep ik lachent. Hij stopt even. 'Geef je je nu over.' lacht hij weer.
'Oke.' lach ik. Opeens zie ik een ondeugende blik in zijn ogen.
O god.
Denk ik lachent. Nog voor ik iets kan doen drukt hij zijn lippen op de mijne.
Ik zoen hem terug. Als hij mijn polsen niet vast had, dan had ik mijn armen om hem heen geslagen. Hij haalt langzaam zijn lippen van de mijne.
Hij kijkt me recht aan. Ik voel mijn wangen gloeien. Hij laat mijn polsen los en gaat naast me zitten. Ik ga ook rustig zitten. 'Sorry.' zegt hij zacht.
Ik schud mijn hoofd. 'Nee, het is niet erg.' zeg ik tegen hem. Ik ga tegen hem aan zitten. 'Echt niet?' vraagt hij. 'Echt niet.' zeg ik tegen hem. 'Maar...' nog voor hij zijn zin af kan maken druk ik mijn lippen weer op die van hem.
Ik laat hem weer los. 'Echt niet.' zeg ik tegen hem terwijl ik hem aankijk. Hij glimlacht zacht. Ik ook. Ik ga weer tegen hem aan zitten en leun met mijn hoofd tegen zijn schouder. Hij legt zijn hoofd op de mijne.
'De voorspelling klopt.' zegt hij zacht.
'Welke voorspelling?' vraag ik.
'Er was een voorspelling, toen ik klein was. Mijn ouders waren er al niet meer. De voorspelling zei dat er ooit iemand zal komen die mijn eenzaamheid weg zal halen en de plek op zal vullen met liefde. En vanaf dag 1 wist ik al dat jij het was.' het laatste zegt hij zacht. 'Ik ben blij dat ik diegene ben.' zeg ik zacht terug.
Hij slaat een arm om me heen. 'Ik ook.' zegt hij en geeft een kus op mijn haar.
'Zullen we maar gaan eten?' vraagt hij. Ik knik. We staan op en lopen terug naar het kamp.

Moshimoshi mensen!!!
Dit was gewoon een halve Japans les! Ik hoop dat jullie het leuk vonden.

Wat vinden jullie van Mica en Ignis? En WIE is Ignis? Ze weet namelijk nogsteeds haar echte naam niet...

Sen is de personage van renskejulia! Vind je het een goede naam? Geloof me, ze zal nog veel vaker voorkomen.

Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_