My Ex Is My Fiancé?! [Completed]

31

Unic's POV

"Anong ginagawa natin dito?" Tanong ko sa kanya habang pinagmamasdan ang paligid. Parang familiar siya na ewan. Feeling ko kasi nakapunta na ako dito pero hindi ko lang maalala at may feeling din ako na ayaw ko dito na parang may nangyaring masama sa akin dito. Bakit wala akong maalala?

Nasasaktan rin ako simula kanina pang pagdating namin dito. Ano bang nangyayari sa akin?

"Wala ka bang naaalala?" Kunot noo ko siyang tiningnan. "I guess wala nga." I just rolled my eyes.

Hindi ako nagsalita ni hoy at hi wala. Busy kasi akong nag-iisip kong anong meron dito. Hayst!

"Since wala kang maalala ako ang magpapa-alala." Napatingin agad ako sa kanya at saka tinanguan sign na ituloy na lang niya habang naglalakad kami. Andito kasi kami sa parang gubat ata dito. Don't know. "5 years ago, ikaw mismo ang nagdala sa akin dito. Noon takang taka ako kung anong meron dito pero hindi mo ako sinagot kaya sobrang nacurious ako noon kaya nagtampo ako sayo." Tumawa siya at ako naman ay nakatingin lang sa kanya. "Nawala ako pero since alam mo or should I say sanay ka na dito I guess ay nahanap mo ako at dinala rito. ---" I cut him off.

Alam ko na. Nagsimula na namang umagos ang mga luha ko. Kaya pala. Kaya pala nasasaktan ako. Bakit hindi ko agad naalala? Ang tanga ko.

"Uniquea, alam kong hindi dapat kita dinala rito dahil dito tayo naghiwalay. I just want to explain everything. Ayukong may kinikimkim dito sa dibdib ko. Sobrang sakit ang nararamdaman ko. Sapilitan man kitang dinala dito, I'm sorry. Sorry for forcing you to go with me. Sorry for hurting you. Sorry for making you cry again. I'm sorry. Uniquea, I regret everything. Please forgive me. Give me a chance to explain everything." Iyak pa rin ako ng iyak. Wala akong masabi. Walang salitang lumalabas sa bibig ko. Oo, sapilitan niya lang ako dinala rito. Hindi na nga ako nakapagpalit dahil binuhat niya ako hanggang sa kotse kaya no choice.

"Unic, I loved you. I love you until now. I'm serious. I---" I cutted him off again.

"Then why did you leaved me? Why? Ni kahit explain wala kang sinabi sa akin. Sabi mo pa nga hindi mo ako minahal, diba? At yung Chelsea ang mahal mo? Diba tama ako? Don't deny it. Wag mo na akong saktan dahil hindi ko na kaya. Sobrang sakit na kung hindi ka pa kuntento nakikiusap ako please lang itigil mo na ang pananakit sa akin dahil hindi ko na kaya. Unti unti akong namamatay dahil sa sakit na pinaparamdam mo sa akin." I said between my sobs.

Akmang hahawakan niya ako but I run. I run as fast as I can. For now I don't want yet to see nor talk to him.

--------

"Shhhh. Uniquea calm down. Tama na yan." Pagcocomfort sa akin ni Tracy. Dumiretso kasi ako dito sa bahay nila because I need her. "Why you didn't let him to explain everything? Edi sana hindi ka na naguguluhan ngayon, diba? May pagkatanga ka rin e no."

"Eh bakit hindi mo rin hinayaan si Matt na mag-explain noong nagdate kayo?" Sabi ko ng mahimasmasan na ako. Nagulat naman siya kahit tinago niya yun hindi siya nakatakas sa mga mata ko.

"Because I'm not yet ready to know everything. Saka wala naman siyang balak sabihin ang totoo eh."

"Same as me. I don't want yet to know the truth. I'm scared to get hurt again. I don't know what to do anymore lalo na't he's my fiancé. The heck!" She really knew about this fiancé thingy except Chris. And speaking of Chris he's out of town. Social lang e.

"Kaya hahayaan mo na lang yang sariling mong mahirapan? Unic, don't be scared. Wow makapag-advice lang eh. As I was saying don't be scared. Diba ikaw nga ang nagsabi sa akin noon na wag kang matakot pagdating sa love? Masaktan ka man normal lang yun? Then try to apply that to your self. Let him explain then try to share para malaman ko na rin ang totoo. So?" Malapad na ngiting sabi niya. Parang baliw lang eh. Ay hindi pala parang, baliw na talaga. Joke. Ewan ko ba nasasaktan na nga ako nakukuha ko pang magjoke. Ugh!

I'll let him explain? Fine. I'll give him a chance but not now. I'm not yet ready to face the truth. Ihahanda ko muna ang sarili ko bago siya kausapin ulit.

*Tok. Tok.*

"Pasok." Sigaw ni Tracy sa kumatok. At nakita namin ang yaya ni Tracy na si Yaya Axel. Siya ang yaya ni Tracy simula bata pa siya hanggang ngayon obviously.

"Ahm, tracy may bisita si Unic sa baba. Susunduin na daw si Unic." Rinig kong sabi ni Yaya Axel nasa bathroom kasi ako inaayos ang nasira kong make up. Nagkalat na kasi yung mascara sa mukha ko kaya inaayos ko.

Kumatok naman agad si Trace sa pinto kaya binuksan ko yun. "May bisita ka daw." Bored na tanong niya. Inaayos naman niya kasi yung mga nails niya dahil may date daw siya mamaya. New target daw. Tsk. Tsk. Play girl talaga ang bruha.

"I know." Pabalik na sabi naman sa kanya kaya umalis na siya at ewan ko kung saan na pumunta baka siguro nagpatuloy na siya sa ginagawa niya.

Nang matapos na akong mag-ayos ay bumaba na ako hindi ko na rin pinansin si Tracy dahil itataboy lang ako nun. Excited akong bumaba dahil paniguradong si Kuya ay susundo sa akin. Siya lang naman kasi ang sumusundo sa akin tuwing andito ako sa bahay nila Unic wala ng iba.

Nakangiti akong naglalakad papuntang living room nila Trace at nawala ang ngiting yun ng makita ang sundo ko. Okay fine.

Naglakad na lang ako palabas ng bahay nila at dumeretso sa kotse ni Teejay. Oo siya! Siya ang susundo sa akin. Psh!

I tried to open the door pero nakalocked. Okay! Ts. Nang nakita ko si Teejay na nagpapaalam ay tinitigan ko lang siya. Iniisip ko lang kung hahayaan ko siyang mag-explain o hindi. Ano ba dapat? Oo o hindi? O? Ano ba dapat? Hayst! Nakakafrustrate. Swear.

*Beep. Beep*

"Ay kabayong palaka." Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat. Nakarinig ako ng malakas na pagsarado ng pinto ng kotse.

Nakita kong si Teejay ang gumawa non na naglalakad palapit sa akin at saka nagmadaling hinili ako papasok ng kotse at nang nakasakay na ako ay agad siyang tumakbo papasok sa kabila sa may driver seat. Nakatitig lang ako sa kanya or should I say nagtitigan lang kami pareho. Walang kaexpre-expression ang mukha niya at hindi nagtagal ay nag-iwas na rin ako ng tingin at nagsalita naman na siya.

"Hindi ka ba nakaramdam ni basa sa buong katawan mo?" Seryosong tugon niya at sobrang cold. Eh? Bakit? "Umuulan na nga hindi ka pa pumasok. Alam mo bang sobrang katangahan ang ginawa mo Uniquea?" Tumaas na din ang boses niya. Umulan? Di ko naman kasi yun naramdaman. Nagsimula na namang magsiunahang mahulog ang mga luha ko. Ayaw ko kasi yung sinisigawan and worst sinabing niyang katangahan ang ginawa ko. I'm out of mind kung alam niya lang. Hindi na lang ako umimik at saka pinunasan ang mga luha ako.

"Look Uniquea, I'm sorry. I didn't meant it. I was just worried dahil umuulan na nga hindi ka pa pumasok. Nag-alala lang ako dahil kahit kunting basa lang ang dumapo sa katawan mo ay nag-aalala na ako. Paano na lang kapag nagkasakit ka ha? Hindi mo pa man din kayang alagaan ang sarili mo." Panenermon niya sa akin.

I heaved a sigh. "You don't need to be worry. I'm fine. Let's go I'm tired already and I want to rest." At pinikit ko na ang mata ko. Narinig ko na lang na nagbuntong hininga siya at saka na pinaharurot ang kotse.

He's still care about me. :)

true}}sTrR�2�