My Ex Is My Fiancé?! [Completed]

32

Teejay's POV

Ayaw niya pa rin akong kausapin pero hinding hindi ako susuko hanggang mabawi ko siya. Lahat gagawin ko para patawarin niya lang ako.

"Mahal na mahal kita Uniquea and I will never ever give up." I kissed her forehead at saka na binuhat hanggang sa kwarto niya. Nakatulog na kasi siya.

Dito pa rin ako matutulog dahil wala pa sila Tito at sa akin siya binilin dahil responsibilidad ko daw ang alagaan at bantayan siya. At kahit hindi nila sa akin ipaalala I know my responsibilities when it comes to her.

Naghalf bath na muna ako at nanuod muna ng basketball. I can't sleep. I don't why pero parang gusto kong tabihan si Unic. It's normal for us to do that.

Tumayo ako at pinatay ang tv saka naglakad patungong kwarto ni Uniquea. And there I saw her again crying and it's because of me. Nakokonsensya na ako. I don't want to see her crying. Siguro nga mas mabuting layuan ko muna siya para makapag-isip isip na muna kung paano ko itatama ang aking pagkakamali but it doesn't mean that I will giving up on her. I just need space to makes things right.

Sinara ko na ang pinto at saka nagmadaling umalis na sa bahay nila andon naman na si Kuya Edward. Ang driver nila kaya hindi na akong mababahalang mapahamak siya dahil sigurado akong she's safe with their driver.

Chris POV

Nagmamadali akong umuwi dahil excited na akong makita ulit si Uniquea. I miss her so badly. Kaya nagpabook agad ako ng flight pagkatapos kong ayusin ang problema namin dito sa Italy.

Gusto rin nina Mommy at Daddy na makilala si Uniquea kaya uuwi sila next week sa Pilipinas. I realized kasi that I love her already dahil noong andun ako sa Italy ay laging absent minded ako dahil kay Uniquea at doon ko lang napagtanto na nahulog na pala ako sa kanya. Kaya nagpatulong ako kina Liam, Jayson at mga kapwa ko soccer team na maghanda ng isang surprise para kay Uniquea para hingin ang permiso para maligawan ko na siya. Oo liligawan ko siya kahit ayaw niya. I will never give up.

Unic's POV

Hoooh! It's monday. Magsisimula na naman ang kamalasan ng linggo ko.

Nagmadali akong nag-ayos dahil malelate na ako. It's already 7:00 in the morning ni nakaligo at nakakain hindi ko pa tapos. Napasarap kasi ang tulog ko at napuyat dahil sa kakaiyak kagabi. Hay! Naalala ko na naman.

@ School

8:30 na at wala ng masyadong taong nakikita ko sa may labas ng gate. Nagdadalawang isip na rin ako kung papasok ako. Bahala na.

Naglalakad ako papalapit sa gate. Tumayo ako sa harap nito at nagbuntong hininga. Hindi na lang ako papasok mamayang hapon na lang siguro.

Tatalikod na sana ako at maglalakad na papuntang parking lot ng narinig ko ang pagbukas ng gate at napatulala ako dahil sa sinabi ni Kuya Guard.

"Ms. Eung pasok na po kayo. Pasensya na po kung napatagal nanunuod po kasi ako. Pasensya na po talaga. Dumiretso na lang po kayo sa klase ninyo." Yan lang naman ang sinabi ni Kuya Guard. Paano n-?

Naalala ko na. Inannounce pala ni Daddy nung sabado. Ugh! At dito na magsisimula ang pagiging pamumuhay ko na alam na ng lahat na kami ang may-ari ng school.

Pumasok na lang ako at lahat ng nadadaanan kong mga estyudante ay tumatabi saka nila ako ningingitian. They treat me like a princess. The feeling is good but I hate it. Nakakapanibago. :(

---
At nang dumating ako dito sa kwarto ay pinapasok ako ni Ms. Sanchez hindi man lang niya ako pinagalitan.

Tumingin ako kay Tracy at ang lapad ng ngiti ng bruha. Ayuko nito. Pero anong magagawa ko? Alam na nilang lahat na AKO. ANG. ISA. SA. MGA. ANAK. NG. MAY-ARI. The heck.