My Ex Is My Fiancé?! [Completed]

50

Eto po yung umalis si Chris sa Hospital dahil may jetlag.
--
Chris's POV

Papalabas na ako ng Hospital dahil gusto ko ng umuwi at magpahinga. Gusto ko man magtagal para bantayan si Unic pero may jetlag pa ako. Ts.

"Chris?" That voice. Sh*t! Ang bilis ng tibok ng puso. Nakakabading.

Humarap ako sa tumawag sa akin. She's smiling. I missed that smile.

"Yes? May sa-sabihin ka ba?" Why I'm stuttering?

"Uhm. Can we talk? Dadalawin ko sana si Unic because Teejay texted me that she's here. But then I saw you so... Kamusta?" Maligayang tanong niya. She's happy huh!

I nodded. "Well, I'm good. May jetlag nga lang." I smiled.

She frowned. "Why?" She asked curiously.

"Ahm. Nothing. May sasabihin ka pa ba?"

She smiled again. And this heart of mine. Dammit. "Oh. I remembered. Anyways, Uhh --- Can we talk?" She paused. "If it's okay with you?"

"Ofcourse. Just wait me here. I'll just get my car." Tapos dali dali na akong naglakad papuntang Parking Lot para kunin ang kotse ko.

"Yes!" Napasuntok na lang ako sa hangin.

Unic's right. Kaya ko lang nagawa lahat yun dahil mahal ko pa rin siya. I don't know how did I realized that I still love her. Siguro nga dahil siya ang naghatid sa akin sa airport. Oo! Siya ang naghatid sa akin. Accidentally, actually.

Kahit na hindi sila ganoon kayaman she's still the girl I loved the most. Chelsea Mae Castillo. I still loved you. At kahit niluko mo ako at nasaktan hindi ko na hahayaan na mawala ka.

Pumasok na agad ako sa kotse at dali daling sinundo si Chels sa harap ng hospital.

"No need." Akmang lalabas sana ako para pagbuksan siya but she said she can do it.

"Saan tayo? You want..." I paused. Saan ba ang maganda? "Jollibee." "Jollibee" Sabay naming sabi.

Nagkatinginan kami at sabay na natawa. Still we remember about the past.

"Omo! I missed here." Andito na kami sa loob ng Jollibee. Malapit lang kasi dito sa hospital.

"Huh? What do you mean?" I asked.

She gave me a weak smile. What's wrong with her? "Nah. Last kasi na pumunta ako dito nong naghiwalay tayo." She mumbled.

I still remember that time. She broke up with me.

"Past is past. Let's make a new one. Wag na natin alalahanin pa yun. The important now is the present not the past." She said. Para mang-enlight sa mode naming dalawa.

I nodded. "Yeah. So what's yours? What do you want to eat?"

"The same." Pancakes. I smiled.

"Okey, then! Just wait me here." Nag-order na ako then dinala na ang order namin sa table namin.

2 pancakes and 2 coke float ang inorder ko since yun ang inoorder namin noon pa.

"Here you go. Let's eat." Parehas kaming nagpray muna. This is us. We pray before we eat.

"Kainan na." Her. We smiled each other. "Anyways, how are you? Kamusta ang vacation?" Pag-open niya ng topic.

"Okey lang. You?" Tanong ko din pabalik. Nag-uusap kami habang kumakain.

"Well, I'm fine too. Di nga lang natuloy sa pagpunta ng U.S." Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit?

Noon kasi nagkasalubong kami sa Airport noong time na magbabakasyon ako. I saw her. Sabi niya papunta na siya sa U.S to study pero now? Malalaman ko na lang na di siya natuloy.

"Huh? Why? Paano na yung pag-aaral mo? I thought..." Curious kong tanong.

She shook her head. "Wala eh. Sabi kasi nila Mama na mas sasaya ako kapag andito ako, lalo na't andito ang mahal ko..." Tumingin siya sa mata ko at ngitian ako. "At ikaw yun." Hinawakan niya ang kamay ko at hinaplos iyon. "I know sobrang kapal na ng mukha ko ngayon but I want to ask another chance. Please. I'm so stupid kasi pinakawalan kita, just because of your bestfriend's favor. So pathetic, right? He beg me na tulungan siya at since maawain ako I helped him. I chosed to help him rather than to stay with you." Umiiyak na siya at wala akong masabi. Natatameme ako sa nalalaman ko ngayon. "Nagmakaawa siya na magpanggap ako na maging girlfriend niya..." She said between her sobs. "Wala akong magawa dahil walang wala siya that time. Kinausap kasi siya ng Daddy ni Unic na makipaghiwalay na muna siya sa kanya para hindi niya mapabayaan ang pag-aaral ni Unic at tinetest daw siya ng Daddy niya at iyon ang challenge ang makipaghiwalay si Teejay kay Unic. At para lang hiwalayan siya ni Unic she used me. Nagpanggap kami na kami na since hindi niya ako kilala or tayo bilang bestfriend ni Teejay. At para na din mas mabilis na tigilan siya ni Unic. So please... Chris. Forgive me. I'm so stupid. Sorry. Chris. Sorry. Give me a chance. I still love you at never iyon nawala. Desperada na kung desperada pero mahal kita at miss na miss na kita. Chris. Do you still love me? Please. Answer me." Pakiusap niya.

Still processing. Nagpagamit siya? Sa bestfriend ko dati? Kay Teejay? The heck! Bakit siya pumayag? Mas pinili niya na magamit siya keysa sumama sa akin? Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Chris. Please. Give me another chance. Mahal ko please?" Nasasaktan ako. Gusto ko siyang sigawan. Gusto kong suntukin si Teejay sa paggamit sa girlfriend ko pero hindi ko kaya dahil pareho pa rin silang importante sa akin.

Lumapit ako kay Chelsea na umiiyak pa rin at niyakap siya ng sobrang higpit. I missed her. I really missed her.

"Shhh. Hush now Chels. It's okey. I already forgive you, don't worry." I kissed her top of her head. "Balak ko pa sanang sabihin na mahal pa rin kita kaya lang inunahan mo na ako. Tsk. Tsk. Tsk. Grabe!" Napapailing ako.

Pinalo naman niya ako ng pabiro sa braso kaya tumawa kami pareho.

"Sorry." Sabi niya na naiiyak na naman. Hay! Sobrang maiyakin talaga 'tong taong mahal ko.

"Oo na! Okey lang." Pinisil ko siya sa ilong. "You're already forgiven so stop apologizing. Understand?"

She nodded. "I understand." She smiled at me then we hug each other.

"I missed you." Sabi ko.

"I missed you too." Then we both eat our favorite food.

I'm so happy dahil maayos na kami at sana magtuloy tuloy na ito. God please.

---

Here you go. Another chapter done. Sorry, very late update. May nangyari kasing hindi maganda. :(