Mirror Academy

Prologue

Prologue

❇ ❇ ❇

"Life is tough, darling. But so am I"

❇ ❇ ❇

Dedicated to: OhWanderlust_ for the amazing cover. ^ω^

❇ ❇ ❇

My life is total bullshit. There's no other word that can describe it accurately as much as "bullshit" does.

Lies, lies, lies, and more lies.

"Lies is the story of my life."

It's like I'm a liar magnet. Every liar I encounter, I get too attached to and always end up hurting me like hell.

I am gorgeous, I am rich, I am caring, I am confident, may times na conceited and I am the "daughter" of the former Mayor. At least that is what I know.

Matapos ang termino niya maging Mayor ng lugar namin, pinaalis niya na agad ako sa bahay "namin" ng walang sinasabing rason.

At dahil hindi ako pumayag na paalisin ng ganun ganun na lang, ginawa ko ang lahat makapasok lang sa bahay namin. Kahit ilang guards pa ang makasagupa ko, hindi ako nagpapigil hanggang sa 'di ko nalalaman ang totoo.

Natigil lang ang paghihirap ko nung mapansin ng "Daddy" ko 'yung hindi ko pagpapapigil sa mga guards niya kaya inimbitahan niya akong pumasok.

"What do you want, bitch?" bungad niya saakin nung kaming dalawa na lang ang nasa-silid. "Money? House and lot? Cars? Just say so and stop pestering me. You're irritating as fuck!" FYI, I am not that shallow! I don't need a house, money, and other kinds of shit! Well, at least my pride says so but rationally speaking, I need those. I just don't want to swallow my pride since 'yun na lang ang meron ako ngayon.

"I want the truth!" sigaw ko pabalik sa kanya.

"Fine! If you can handle it!" huminga muna siya ng malalim bago nagsimulang magkwento. "Alam kong hindi mo ito alam, pero hindi ka namin tunay na anak. Napunta ka lang saamin dahil noong mga oras na inampon ka namin, desperado na kaming manalo sa election. At dahil may nagawa kaming "kasalanan" at sadyang tanga lang ang mga tao, inampon ka namin mula sa isang pamilya na namatay sa sunog. At lahat 'yun nangyari sa harapan ng camera. 'Yung mabuti naming pagtrato sayo, pagpanggap na proud kami na maging parents mo, lahat 'yun peke at ginawa lang namin lahat 'yun para sa politika. Ano? Sapat na ba 'yan?"

Well... Already knew the not-their-child part. Only need the reasons.

Umalis na lang ako ng walang paalam at kinuha ang mga damit ko sa kwarto ko. Wala naman ng anak pa ang mayor na gagamit kaya mas mabuti pang kunin ko na lang kaysa sa masayang.

So that's how it feels like. Napapansin ko na talaga 'toh. Caring sila pagnasalabas at parang hindi naman ako neg-eexist kung nasa bahay na.

Kahit na ilang beses pa akong mag-top o maging valedictorian, wala man lang akong naramdamang ni katiting na pride mula sa kanila. It's all for a big shitty show.

Lumabas na ako ng bahay nila habang hawak-hawak ko ang maleta ko. Buti na lang at may ipon ako, kung wala, lintik na.

Yes. I am devastated. I am not a hypocrite letting myself believe that I don't care even though my heart feels like being ripped to pieces.

Naglalakad lang ako sa gilid ng kalsada habang bitbit ang maleta ko. Gabi naman na kaya wala ng masyadong tao sa paligid.

Ang plano ko ngayon ay ang puntahan ang kaibigan ko sa bahay nila.

...

Ilang minuto lang ang tinagal bago ko marating ang bahay nila. Gaya ng "amin", mansion rin ito pero mas malaki lang ng konti ang sa amin.

Narinig ko ang malakas na music sa may pool area at naalala ko 'yung invitation niya na tinurn-down ko dahil hindi ako papayagan ng "parents" ko.

So, iniwan ko muna sa guardhouse 'yung maleta ko dahil sa bigat. Kilala naman na ako ng guard kaya mas napadali na ito para saakin.

I really need friends right now. Desperately.

Dumaan na ako sa gilid ng mansion nila dahil wala nga silang alam na pupunta ako. Eh ako, ayaw ko naman maging paimportante kaya ako na ang pupunta sa kanya. Besides, ako rin naman 'yung may kailangan eh.

"Girls, alam niyo, punong puno na talaga ako sa bruhang Blythe na 'yan." Turan ng "best friend" ko na si Agatha and I was kinda surprised to hear them backstabbing me! They are like my caring sisters. But now. Eh. "Buti nga sa kanya, pinalayas na ng Mayor sa bahay nila. Masyado na kasing nagmamarunong eh! At sinubukan pang agawin saakin ang pagiging campus queen. Gosh. Sana malasin siya ng bonggang-bongga!" iritadong dagdag niya.

"I know right." sang-ayon naman ng dalawa ko pang best friends na genuine ang pagkakasabi.

I always know that there is something suspicious from my group. Genuine ang closeness nila habang pag-kasama ako, masyado silang reserved.

And for your information, hindi ko sinubukang agawin sa kanya ang pagiging campus queen. In fact, sila nga ang pumilit saakin na sumali sa bagay na 'yun.

Pero... Ba't ganun? Kung kailan kailang mo ng kaibigan, tsaka naman wala. Okay lang sana kahit fake basta may dumamay lang saakin dito. Hindi na ako mag-iinarte.

"Gosh. I can't believe we spent so much time with her!"

Me too. I can't even fake a hello to a person I don't like.

*splash*

May narinig akong umahon mula sa pool at tiningnan ko ito kung sino at si Jerome ito. Ang boyfriend ko.

There's a part in me that hopes na ipagtatanggol niya ako mula sa mga fake friends ko. And there's a part of me that doesn't want to take anymore of all these bullshit.

*smooch*

Tumulo na ang mga luha ko ng masaksihan ang tinuring kong kaibigan at ang kasintahan ko.

┻━┻ ︵ヽ('Д')ﾉ︵ ┻━┻

Ahhhhhhhh! Gusto ko ng magwala dito dahil sa sakit at frustration na nararamdaman ko.

Lahat na lang ng tao na may paki-alam ako at walang ibang ginawa kundi ang saktan ako.

Una, ang tinuring kong pamilya.

Pangalawa, ang mga tinuring kong kaibigan.

At Pangatlo, ang nag-iisang lalaki na minahal ko.

Gosh! They are gonna regret they hurt me.

I am Blythe Britney Benson and they are gonna regret that they made me look like a fool.

Fuck them.