Mirror Academy

Chapter 4: Awkward

Chapter 4: Awkward

❇ ❇ ❇

Home is not where you live but where they understand you.

❇ ❇ ❇

= Blythe =

Blythe Britney Benson! You can do this! It's school hours and they're probably in their classrooms learning the things you've never expected. Get inside and slack off for the rest of the day.

Pero since 'di ko kaya ang mamasok ng isang lugar ng walang permission, kumatok muna ako. I know I'll be wasting my time kung hihintayin ko pa sila pero ugh.

Hindi ko ineexpect pero, bumukas ang pinto at bumungad saakin ang isang lalaking chestnut brown ang buhok.

Damn! Damn! Fuck. Holy shit. Oh my god, kill me now. Shitland. Ugh. Please eat me right now. I am freaking out! Bitch. Kyahhhh!

Please. Gusto kong lamunin na lang ako ng lupa ngayon! I don't care kahit nasa-fifth floor pa ako. Oh my god, just kill me now!

"'You okay?" medyo naguguluhang tanong niya nung makitang namumutla ako.

Nginitian ko na lang siya kahit nagpapanic ako sa kaloob-looban ko. Shit. Okay, Blythe. Just stop cursing right now.

"You must be, Blythe. Come in." sabi niya at nginitian ako. Brown ang mga mata niya at mas matangkad siya ng mga more or less 5 inches. "The headmaster informed us about you." I know that he feels really awkward right now.

Hindi na lang ako nag-salita dahil wala naman akong sasabihin. Wait. Meron pala: Ang ganda! Ang ganda ng lugar na titirhan ko for the rest of the year!

Mukha siyang room sa hotel! Modern ito at halos puti ang kabuuan ng lugar maliban sa furnitures. May malaking plasma TV, glass table for four sa may modern na kusina, may bookshelf na pocketbooks ang kalahati at educational naman 'yung tira, puti rin 'yung dalawang couch sa harapan ng TV at may mababang center table na may dried leaves sa flower vase.

"Oh, hi! Blythe? I'm Paige Nightwalker and this is my twin, Luke." maligayang sabi ng babaeng ka-height ko lang na may puting buhok sabay turo niya sa kambal niya na mas matangkad ng ilang pulgada na ngumiti lang saakin.

"I'm Austin Lockhart." pakilala naman nung lalaking chestnut ang buhok.

"Hi." I said and give them a nervous smile.

Well, so far so good.

"I'll show you your room. Our room exactly." volunteer ni Paige kaya sumunod ako habang hatak-hatak pa rin ang maleta ko. "May dalawang kwarto dito, one for the boys, and one for the girls para raw may privacy. May banyo ang bawat kwarto, bihira lang ang mga late dito. Anyway, I'm so happy kasi may makakasama na ako sa kwarto. Halos kalahating sem na akong walang kasama sa kwarto and medyo nabobore na ako."

Pumasok kami sa kwarto sa left and its is huge! May dalawang malaking kama na nababalot ng pink na beddings, and ang lalaki ng unan. Dalawang malaki, at dalawang extra large. Talk good night sleep! May dalawang closets sa magkabilang side ng room at puti rin ang nightstand sa gilid nga kama na may lamp. Pink carpet ang sahig at may maliit na chandelier rin ito.

May malaking bilog na salamin sa harapan ng mga kama at puno ng mga kung anong bagay ang kalahati ng pader na alam kong kay Paige.

"To be honest, I'm not really into pink." sabi niya at nahiga sa kama niya na mas malapit sa pinto.

"Me either. Actually, I don't have a favorite color." nginitian ko na lang siya.

Alam kong genuine siya dahil hindi ko naramdaman ang ganitong feeling sa mga "kaibigan" ko dati. And that is what I need right now because I'm sick of fake people pestering the planet.

"You know, I think we're gonna be good friends." sabi niya kaya napangiti na lang ako.

"Hey, you hungry?" tanong niya at tumayo na mula sa kama niya. Dinala ko muna ang maleta ko malapit sa kama at nilingon siya.

Come to think of it, I am hungry. I hadn't had my lunch, I only got coffee for breakfast and I didn't have a decent meal last night. No. I'm starving.

"Yup."

Lumabas kami ng kwarto at nakita namin ang boys na nanonood ng movie habang nakahilata sa couch.

"What 'you want?" tanong ni Paige habang may hinahanap sa fridge.

"Anything."

"Great. We have a steak that just needs heating."

Nilapitan ko ang boys at tiningnan kung ano ang pinapanood nila at napangiti na lang ako nung nalaman kung anong movie. It's one of my favorites. "Big Hero 6"!

Well, to be honest, love na love ko talaga si Baymax! Ang comfy niya kasing tingnan. ^ω^

"'Watched it before?" tanong ni Luke at binato ng isang pirasong popcorn si Austin na tiningnan na lang siya ng masama.

"Only a million times." well, not really. Obviously. I just love using understatement and hyperboles.

Kibit-balikat lang ang sinagot nila at pinagpatuloy na ang panonood ng movie.

"Blythe?" tawag ni Paige mula sa kusina kaya pinuntahan ko siya.

Nakahain na sa lamesa ang kanin at steak na ininit niya at naupo sa harapan ko habang may iniinom sa mug na hawak niya.

Nagsimula na akong kumain pero nakatitig lang siya kaya naging uncomfortable ang feeling. Hindi ako sanay ng may nakatingin sa akin ng ganyan. Pero since bagong salta lang ako rito, binilisan ko na lang ang pagkain at walang sinabi tungkol sa pagiging uncomfortable ko.

"What are your abilities?" tanong ni Paige out of the blue kaya nabulunan ako. Wala akong isasagot!

Nung maka-recover na ako, nginitian ko na lang siya at pinagpatuloy ang pagkain.

Pagkatapos kong kumain, dumiretso na ako sa lababo at hinugasan ang plato. Pagkatapos kong hugasan, tinungo na namin ang living room.

Tapos na 'yung pinapanood nila and there's an awkward silence between us.

"Could you tell us more about yourself?" sabi ni Austin na medyo bored dahil tapos na 'yung palabas.

"What about myself?" sabi ko ng Hindi pinapahalata ang nerbyos.

"Abilities, life, and whatever." sagot naman ni Luke.

"Mind going first?" kusang lumabas na 'yun sa bibig. "I don't really talk to people about my life."

Sabay-sabay nila akong tiningnan at alam kong may message ang mga tingin namin ito. Oh, no.