Mirror Academy

Chapter 5: Austin

Chapter 5: Austin

❇ ❇ ❇

Sometimes, you'll find care in people you do not expect.

❇ ❇ ❇

= Blythe =

"Since, you insisted, I'll go first." sabi ni Austin at inayos ang pagkakaupo at binato ulit siya ni Luke ng popcorn. "Would you stop that?" iritadong tanong niya kay Luke.

"No. Too bored to execute the request." at binato ulit ng popcorn si Austin.

"I don't how I managed to tolerate for a month. Anyway, I am Jake Austin Lockhart, I'm 18 years old and this is my story..."

= Austin =

I am Jake Austin Lockhart, 18 years old, and one of the children of Alexander and Astoria Lockhart. My parents owns Lockhart Corporation which I don't have any idea about because of my defiance and no fascination about business.

As a child of successful people, hindi maiiwasang ma-pressure dahil sa mga pangngalan nila. Masyado silang nag-eexpect dahil sila ang parents ko. At ganon din sa parents ko na mas nag-eexpect dahil sila daw ang parents ko.

Aaminin ko. Hindi ako ang anak na pinangarap ng mga magulang ko pero wala na silang magagawa dahil ako ang kinalabasan.

Sinusubukan ko namang maging matalino or maging malakas or something na maipagmamalaki nila.

Business-minded rin sila kaya minsan na lang kami at hindi pa nagkakasabay sa pagkain. May mga kapatid ako pero hindi naman kami close sumusunod sila sa mga yapak ng mga magulang ko.
To be honest, feeling ko hindi ako kabilang sa pamilya namin dahil ako lang ang naiiba sa mga gusto at palagi rin na ako ang nale-left out. I am the black sheep of my freaking family.

Pag-walang pasok or pagkauwi sa bahay, didiretso agad ako sa kwarto ko kahit gusto kong makasama ang mga kapatid ko pero hindi ko magawa dahil sila mismo ang umiiwas saakin. Like what the hell?! I know I am imperfect but I'm still a part of the family, thank you very much.

One time, tumatak sa akin ang sinabi ng isa kong kapatid dahil sa bwisit na insensitivity sa tono niya:

❇ Flashback ❇

Kakatapos lang ng graduation namin ng highschool and fourth lang ako sa overall na ranking. As usual.

Kumain kami sa labas dahil ito na ang nakaugalian namin pagkatapos ng graduation or recognition.

I'm not exactly the attention-seeking type but, as a graduate, dapat ako naman ang pahalagahan gaya ng ginagawa nila sa mga mas nakakatanda kong kapatid pero hindi, dahil fourth lang ako! Valedictorian kasi silang lahat kaya nag-expect rin sila saakin.