Mirror Academy

Chapter 41: Erased

Chapter  41: Erased

❇ ❇ ❇

Never push someone to their limits if you know what's good for you.

❇ ❇ ❇

= Sophia =

Shit. Legit shit.

Ew.

Malakas at seryosong-seryoso ang sabunutan naming dalawa pero kahit kasing lakas ko lang siya, ako pa rin ang dehado dahil balot na balot siya ng tae. Hindi naman dumidikit sa akin pero ang kaso, parehong-pareho ang feeling! Ew!

"You... are... crazy!" nahihirapang sigaw ko dahil parang unggoy kung makasabunot ang bruhilda.

"And you... are... going... down!" nahihirapang sagot niya. What can I say? I'm experienced.

The perks of a being treated like a henchman by Marion Blackthorne. Maraming nakaka-away pero nag-gamit ko naman. Psh. Sa babae nga lang na balot rin ng tae ang buhok.

"A little help please!" sabi ko dun sa dalawa na walang ginagawa.

Agad naman silang kumilos at pilit na tina-tanggal ang malaking shit-covered na unggoy sa likuran ko. I was ambushed, okay?! Gosh.

Hindi ko alam kung ano ang ginawa nila basta unti-unti ng lumuluwag ang kapit ni Unggoy sa buhok ko.

Sayang ang pinunta ko rito. Psh. Pumunta rito para mag-ayos tapos mas malala pa pala ang magiging itsura ko. Tch.

"Who the hell do you think you are?!" galit na sigaw ko sa kanya.

"I'm Blythe Britney Benson, bitch." sagot niya naman.

"Who the hell cares about your pathetic name! I'm talking who do you think you are to ambush me like a mad monkey?!"

"Again, I am Blythe Britney Benson."

"You're worthless." sabi ko na lang.

"What did you say?" takang-tanong naman niya.

"You're worthless."

Dahan-dahan siyang lumapit na may nakaka-inis na ngisi habang ako naman ay dahan-dahang umaatras, hindi dahil sa takot kundi dahil sa pagkadiri.

"You are the one who wished this to me and now you're backing off because you're disgusted?" parang baliw na tanong niya.

"Isn't it obvious." sagot ko naman.

"Now tell me, who's worthless again?" naka-ngisi pa ring sabi niya. "A nobody who acts like a somebody, a henchman of a pathetic woman, a failed student, the worse sister, and an overall disappointment."

*slap!*

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. 'Yun ang pinaka-malakas na sapak na nagawa ko sa buong buhay ko at wala akong paki-alam kung sumakit man ang palad ko. Nag-simula na ring tumubo ang makakapal na baging na may tinik sa pagitan ng mga tile ng banyo at mabilis na pina-libutan ang lugar.