Mirror Academy

Chapter 12: Journey to the Dark Forest

Chapter 12: Journey to the Dark Forest

❇ ❇ ❇

I doesn't matter if you pass by 99% or 75%, passing is passing.

❇ ❇ ❇

= Blythe =

"Malayo pa ba?" pagod na tanong ko sakanila. Ilang minuto na kaming naglalakad at hindi pa rin namin marating-rating ang destination.

"Obviously, yes." sagot naman ni Luke.

"Blythe, huwag kang OA. Sampung minuto pa lang tayong naglalakad and take note, nasa-loob pa rin tayo na napakalaking kastilyong ito." dagdag naman ni Paige.

Yes. We were walking in this freaking castle for 10 minutes and there's nothing I can see but the endless hallways.

"Psh." nanahimik na lang ako para mas mapadali ang paggalaw namin.

Gaano ba kalaki ang kastilyong ito? Isang linggo na ako rito pero mukhang hindi pa umaabot 10% ang nalilibot ko.

Nakasunod lang ako sa likuran nila habang tahimik na naglalakad. Hindi pa rin namin naaabot ang isa sa mga exits sa lugar na ito.

Five minutes.

Ten minutes.

Fifteen minutes.

Twenty minutes.

Mahigit twenty minutes na kaming naglalakad rito pero still, wala pa man syempre kaming makitang exit.

"How many minutes more 'til we reach the close exit?" 'yan na lang ang tinanong ko dahil wala naman kwenta kung gaano pa kalayo ang lalakarin namin.

"Probably ten more?" patanong na sagot ni Aria habang nakatingin sa iba na sang-ayunan na lang ang sinabi niya.

...

After 999,999 years later...

Lol. Not. How could someone be smiling after walking trough this deathtrap for more than half an hour?! Seriously. I feel like I'll never smile again.

"Finally!" masayang sigaw ko nung makita na namin ang malaking pintuan palabas ng kastilyong ito. Tatakbo sana ako papunta sa gate kung kaya ko lang sana. Pero hindi eh. Hindi. And also, nakakatakot ang nasa-labas ng kastilyo.

Isang napakadilim na kakakahuyan. Makakapal na ebonies at dark oaks ang mga ito na nababalot ng lumot at ngayon baging.

Gosh. Now I know kung bakit Dark Forest ang tawag dito and to be honest, this is much worse than I expected.

Binagalan ko na ang paglalakad ko dahil sa kaba at takot na nararamdaman ko.

Mag-aalas tres pa lang ng hapon at maliwanag naman sa ibang lugar pero ba't ang dilim pa rin nito?

"Ano ka ba, Blythe. Dark Forest lang 'yan. Wala naman ng nakakatakot diyan maliban sa dilim, mga ibang klase ng insekto, at mga makakapal at patay na puno." sabi saakin ni Austin na nakangiting nakakaloko habang hinihila ako.

Tiningnan ko na lang siya ng masama. Sabihin ba naman ang mga nakakatakot na bagay sa loob ng kakahuyan na 'yan. But look at the bright side, alam ko na ang aasahan ko sa loob and look at the dark side, insects, dead trees, darkness, and whatever there is.

Nakakaloka. Gagawin ba talaga nila ito para sa grade? Eh mukhang mas nakakatakot pa ngang pumasok diyan kaysa sa bumagsak eh.

Pero sino naman ako para umangal diba? Buti na nga lang at sila ang nakagrupo ko dahil grade conscious sila at mukhang sanay naman na silang pumasok rito eh. At ano ba ang kailangang ipagalala ko? May mga kapangyarihan naman sila eh.

Hayy. Would you just stop fooling yourself, Blythe?

Sumunod na lang ako habang patuloy sa pag-lunok ng laway dahil sa kaba. Nakasunod lang ako sa kanila habang hawak-hawak ang kamay ng isa sa kanila. And actually, lalaki siya.

May sumundot sa balikat kaya tiningnan ko kung ano ito at nakita ko ang mukha ni Austin na naka-ngiting-aso at itinuro ang kamay ko na hawak ang kamay niya.

What the hell?! Kyahhhh! Walangya! Nakakahiya! Kay Austin ba talaga dapat?! Ba't ganun?!

▄︻̷̿┻̿═━一(╥﹏╥)

Agad kong hinatak ang kamay ko at lumayo sakanya ng halos isang metro at tumabi kay Paige na naka-ngiting-aso rin. =.=

Pabiro ko siyang tiningnan ng masama dahil sa facial expression na gamit niya. Nakakainis naman kasi eh.

Ba't ba kasi nakakatakot dito? Ba't kasi kinabahan ako? Ba't kasi si Austin pa ang katabi ko? Ba't ko ba kasi hinawakan ang kamay niya?

Alam ko ang sagot sa mga tanong ko pero bakit?

Hindi ko nalang pinansin ang mga mukha nila na kanina pa naka-ngiting ask dahil naiinis na ako. And to be honest, dahil sa inis, nakalimutan ko 'yung takot ko sa gubat na ito.

Kanina ko pa rin silang inirapan pero hindi naman nila ito makikita since nasa-medyo unahan nila ako, sa likuran lang ni Paige.

"How's holding hands with Austin?" tanong saakin ni Paige habang suot pa rin ang ngiting aso.

Tiningnan ko na lang siya ulit ng masama bilang sagot. Gosh. I was just afraid. That's all.

"Anyway, ba't ganito kayo kaaga gumawa ng project?" tanong ko nalang na sinusubukang baguhin ang topic. It's really uncomfortable.

"I know you're trying to divert the topic but I'll answer your question anyway. Ginagawa namin ito ng mas maaga dahil, pag mas maaga, mas mataas ang grade, at pag mas mataas ang grade, mas mataas ang chance na makapasok kami sa Top 10 ng buong fourth year." mahabang sagot niya.

Oh. In our school, it doesn't really matter if you pass by 99% or 75%, passing is passing and we don't really care who's at the top or at the bottom.

Ugh. Talking about grades make me cringe. I remember all those time studying because I need to do good in school because of the freaking image I had as a "daughter" of that freaking mayor.

"Oh?" 'yun na lang ang nasabi ko. Wala naman na akong chance na makapasok diyan since baguhan lang ako rito at wala akong ideya sa mga pinag-aralan nila for the past years.

"Yeah." sabi niya na lang.

"Do you guys mind going faster? This leaves are itching me and the sun is setting. We need to hurry." tanong ni Aria na medyo nagmamadali na.

"Time doesn't really affect the darkness and atmosphere of this forest but sure. Let's just get this thing over with so we can leave as soon as possible." sang-ayon naman ni Luke kaya mas binilisan na namin ang paglalakad.

*ground rumble!*

"What the freaking hell is that?" nag-papanic na sabi ni Austin nung naramdaman namin ang paggalaw ng lupa.

"This is not good." sabi na lang ni Paige na mukhang natatakot rin.

What the hell is happening?